امیدم
@umutmavidir
Followers
282
Following
113
Media
128
Statuses
4,148
رسانه‌ای برای بازتابِ کرسی‌شعرهای روزانه. مصرف‌کنندهٔ بی‌رویهٔ کوکاکولا و شیرینی
Afghanistan
Joined February 2021
Don't wanna be here?
Send us removal request.
Explore trending content on Musk Viewer
North Carolina
• 890417 Tweets
Hurricane Helene
• 654944 Tweets
#JACKANDJOKEREP4
• 409840 Tweets
EP4 U STEAL MY HEART
• 367259 Tweets
FEMA
• 306232 Tweets
#FreeMoraraKebaso
• 195015 Tweets
Dikembe Mutombo
• 117072 Tweets
Meat Eaters Will Go To Hell
• 99778 Tweets
Valdosta
• 95706 Tweets
National Day
• 57109 Tweets
Mets
• 53522 Tweets
Verizon
• 46852 Tweets
MertRamazanDemir AfraSaraçoğlu
• 44159 Tweets
Indigenous
• 42716 Tweets
HAPPY JIMTOBER
• 41996 Tweets
#ゆうぴー愛してるぞ
• 38346 Tweets
Braves
• 34650 Tweets
Andrés Manuel López Obrador
• 31051 Tweets
#النصر_الريان
• 30203 Tweets
RIP Legend
• 30070 Tweets
スレッタ
• 28402 Tweets
#الاهلي_الوصل
• 28393 Tweets
MANTRA IS COMING
• 23396 Tweets
Semih
• 15055 Tweets
#KYSvBJK
• 13077 Tweets
MANTRA BY JENNIE
• 12854 Tweets
Kademeli Emeklilik Mitingi
• 11013 Tweets
بهترین زمان ممکن برای مهاجرت اینست که پدر و مادرتان مهاجرت کنند و شما در مهاجرت به دنیا بیایید.
33
211
9K
وقتی پیشت می‌نالم و غر می‌زنم، به من امید و روحیه نده؛ تو هم شروع کن شکوه و شکایت تا هردومان غرق شویم.
0
16
226
@HajarRazmpa
لطافت و آرامشِ عکس آخری این قوت را دارد که بیننده را حداقل تا مرز ازدواج پیش ببرد.
1
0
165
@ManzarSezavar
خوب امروز فقط گریه کردن با پدر ایشان را کم داشت که آن هم محقق گردید.
جانم به موی سفید تمام پدران بی‌ادعا و دور از فرزند.
2
0
150
کابل برای من لحظه‌ای سقوط کرد که دیدم یک سرباز کماندو، لباس افغانی‌‌اش را از داخل تانک بیرون کشید. یونیفورم را درآورد و لباس افغانی را پوشید. M4 را شانه کرد، تانک را به امان خدا رها کرد و پیاده خانه رفت. برای من، کابل با قدم‌‌های سنگین آن سرباز که فرمانده‌اش فروخته بودش، سقوط کرد
7
6
110
سوال جدی
ازدواج غیر ازینکه منظم‌سازِ سکس است، دیگه چه خوبی داره؟
96
4
103
امروز در آمفی‌تئاترِ دانشگاه، مراسمِ خوشامدگویی دانشجویانِ دانشکده ما بود. دانشجویان به نوبت خودشان را مفصل معرفی می‌کردند و با ذوق و شوق از کشورهایشان یاد می‌کردند. نوبت من که رسید بعد از اینکه نامِ کاملم را گرفتم، گفتم از افغانستان آمدم. بغضم گرفت، سرم پایین شد و چشم‌هایم تَر
4
1
93
آقا این Siri آیفون نوتیفیکشنِ پیام‌های فارسی در تلگرام و انستاگرام را بسیار زیبا و شیرین توضیح میده. الان میگه یک پیام آمده که من نمی‌توانم بخوانم اما دو تا اموجی خنده و یک اموجی با عینک افتابی هم داخل پیام است :)
1
1
90
ازش بیرون می‌آیی.ولی نه شبیه قطاری که از تاریکی تونل بیرون می‌آید و پرتوان می‌زند به دل آفتاب داونز در دهانه خروجی کانال مانش، نه شبیه قطاری که پرشتاب و برق‌آسا به تونل فرو می‌شود.بلکه شبیه مرغ دریایی که از لکه‌ای نفتی بیرون می‌آید بیرون خواهید آمد؛برای باقی عمر قیراندود شده‌اید
1
9
74
حضار گرامی!
توجه بفرمایید!
این کاربر امروز رسماً از مقطع کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شد :)
8
0
59
اگر کسی مایل بود برای ۲۰۲۲ به فرانسه مهاجرت تحصیلی کند، من می‌توانم تجربه خودم و اطلاعاتم را شریک کنم. پول و وقت‌تان را برای آدم‌ها و جاهایی که ضرورت نیست، هدر ندهید لطفاً.
6
5
48
این مدیران اجرایی افغانستان را درک نمی‌کنم واقعاً. ۲۰ سال صاحب نظام بودند و امکانات مالی دنیا در اختیارشان بود اما ناکام شدند و روی بال طیاره خارج رفتند حالا هر شب در توییتر اسپیس می‌گذارند و روی عوامل سقوط بحث می‌کنند. تو که اینقدر عوامل‌شناس بودی، همان موقع دست به کار می‌شدی!
2
2
42
مادرم اول صبح پیام گذاشته و بعد از کلی گله و شکوه گفته یکی از تلفن‌هایی که سه دوربین داره بفرست.
فکر می‌کنم بزرگوا�� خبر نداره من روزگارم با فاند دانشگاه می‌چرخه.
3
0
44
داشتیم زندگی‌مان را می‌کردیم و خوشحال هم بودیم. نمی‌فهمم کدام خری گفت باید پیشرفت کنید، باید فلان جا برسید، باید فلان چیز را بدست بیارید، باید گه خاصی شوید. حالا افتادیم در یک چاله بی‌سَر و بی‌بَر. هم خودمان را گم کردیم و هم نمی‌فهمیم کجا می‌رویم و چه می‌خواهیم.
0
2
42
@kavehayreek
این استرالیایی‌های کصمغز از خودشان نمی‌پرسند که ما چرا این برادرانِ ملاهبت‌الله را به استرالیا آوردیم؟
0
0
32
ادم خاورمیانه‌ای هیچ‌وقت در هیچ سنی، مسئولیت‌هایش و دغدغه‌هاش متناسب با سن‌ش نبوده.
1
0
34
انسان‌هایی که درد و رنجِ جمعی را درد خودشان نمی‌دانند و در بزنگاه‌ها همچنان مشغول روزمرگی هستند، انسان‌های ترسناک، غیرقابل اعتماد و بی‌ثمر هستند. اولین اقدام‌مان، حذف این گروه از دایره روابط‌مان باشد.
0
3
34
اینکه آدم‌ها جایی که ایستادیم را می‌بینند اما به مسیری که طی کردیم فکر نمی‌کنند، اذیتم می‌کند.
1
1
32
ما در جنگ تولد شدیم، بزرگ شدیم و درس خواندیم. آدمی که در دامن جنگ بزرگ میشه و جنگ می‌بینه هرچقدر در زندگی موفق هم شود، با آدمِ جنگ‌نادیده یکی نیست. سایهٔ جنگ بسیار طولانی و عمیق است. جنگ ذره ذرهٔ شخصیت و روان و زندگی‌ت را متاثر می‌سازد. دلم به اکراینی‌ها مثل خودم می‌سوزد.
4
2
32
خیلی رَندُم خبرنگار از یک پسربچه در کابل می‌پرسد که پیامت به بچه‌های افغانستان چیست؟ میگه پیامم اینست که بچه‌ها دست به دست هم دهند و ازین مملکت فرار کنند، این ملک آبادشدنی نیست.
1
0
31
دوستم به پدرش گفت:«ببخشی که این چند روز کم‌تماس شدیم، دوستانم خانهٔ من بودند و مهماندار بودم.»
پدرش جواب مقبولی داد:« کارِ خوب می‌کنید، زهرِ انسان را انسان برمی‌دارد».
3
2
30
من برگشتم تا بنویسم که به لحاظِ روحی، جسمی، ذهنی، کاری، تحصیلی و فکری در معرضِ فروپاشی مطلق هستم.
4
0
29
اینکه تنبل هستم و به درس و کارم نمی‌رسم، دلیل نمیشه که آخرهفته بیرون نروم. میشه؟
3
0
28
مادرم پشت تلفن میگه:«دَمم برآید برای تو بچهٔ مسافرم.»
مادر بودن در افغانستان هم جنجالِ کلان است، تکه‌های وجودت از تو دورند و چاره‌ای جز تحمل نداری.
5
0
29
کابل جای عجیبی بود. اکثراً امنیت نداشت و احتمالِ هدف‌گیری اماکن و دورهمی‌ها بود اما ما وسط آن همه جنجال، احساس آرامش داشتیم، کافه می‌رفتیم، سفر می‌کردیم و مهمانی می‌گرفتیم. انگار درونِ کابل ناامن، یک کابلِ دلباز، صمیمی و زنده وجود داشت که ما را ناز می‌داد و آرامش می‌بخشید.
3
2
26
امروز در اورینتیشن گفتم از افغانستان هستم. دانشجوی کلمبیایی میگه افغانستان کجاست، اسمش را نشنیدم. می‌خواستم بگویم یعنی در بیست و چند سالِ عمرت یک بار چشمت به اخبارِ انفجار، انتحار، سقوط و زلزله در تلویزیون و فیسبوک نخورده؟
3
0
27
نه خواب دارم، نه خوراک و نه آرامش ذهنی. نمی‌توانم روی درس‌ها تمرکز کنم. پیوسته پیگیرِ اخبار و جنجال‌های وطن هستم. هیچ کاری هم از دستم ساخته نیست، فقط رنج می‌کشم و می‌سوزم. چیست این وطن؟ انگار وطن ذره‌های ریزی هست که عمیق‌ترین قسمتِ وجودت را شکل داده و نمی‌توانی آن را نادیده بگیری
1
4
27
امروز مهاجرت چند نفر از خانواده مساعد شد. وقتی برادرم برای خداحافظی به پدرم زنگ می‌زند، پدرم بلند بلند گریه می‌کند و میگه:«یعنی دیگه نمی‌بینمت بچه جانم. کودک نیستم که فریب بخورم، تو هم برای همیشه رفتی. موسفیدم و عمرم تمام میشه، می‌ترسم که کسی پیدا نشود که گوشه تابوتم را بگیرد.»
1
0
24
برادر بزرگم که کابل زندگی می‌کند، برادرزادهٔ کوچکم را بدلیل مشکلات مالی از مدرسه خصوصی‌ای که می‌رفت خارج ساخته. امروزش استادش با گریه پیام فرستاده و گفته هرگز در طولِ معلمی‌م اینقدر جگرسوز نشده بودم.
2
0
24
غُرهای موجه‌مان را که همه گوش می‌کنند، تو گوشِ شنوایِ غُرهای ناموجه‌ام باش.
0
2
24
مهاجرت برای بار nام هم همچنان سختی‌های بار اول را دارد. دیروز به آمریکا آمدم و پدر و مادرم پشت تلفن چیغ می‌زدند و گریه می‌کردند. پدرم با بغض و ناله می‌گفت امید من بی دیدن تو جانم می‌بَراید و می‌میرم.
6
0
23
امروز مودم اینطوری بود که امیدجان صحتمندی و خوشی خودت مقدم‌تر است. پس والیبال، آب‌بازی و نانِ لبنانی.
1
0
24
از خانوادهٔ دوستم در یک ماه سه نفر همزمان به سه قارهٔ مختلف مهاجرت کردند.
در برابرِ توصیفِ صبر و شجاعتِ مادر افغانستانی چیزی به گفتن ندارم؛ سه جوانِ شاخِ شمشادت یکدفعه‌ای از پیشِ چشمت محو می‌شوند و معلوم نیست دوباره می‌بینی‌شان یا نه.
1
0
25
اگر در گهوارهٔ خانوادهٔ شرقی بزرگ شده باشی، ذهنت تا آخر عمر فارغ از جغرافیا، درگیر خانواده است. داستان و ماجراهایِ خانواده انگار هرجا باشی مثل سایه پیگیرت است و بشدت زندگی و تصمیم‌سازی‌هایت را متاثر می‌سازد. تلخ‌ترین قسمتش اینست که باوجود فرزند بودن، مسئولیتت پدرانه و مادرانه است
1
3
23
کیفیتِ قهوه در ایتالیا می‌تواند شما را وادار کند که برای کار یا درس اپلای کنید اینجا.
1
0
23
به لحاظ روحی نیاز دارم در خیابان فریمان قدم بزنم، در خانهٔ کابل قابلی بخورم و بعدش بروم شیرینی فرانسه
2
1
23
درست است که ولنتاین نداریم، بجایش با نور ملایم و قهوهٔ مرغوب هم‌آغوشی می‌کنیم.
3
1
22
برادرزاده سه ساله‌م به خواهر کوچکش که گریه می‌کرد گفت:گریه نکن جگرکم. تو که گریه می‌کنی قلبم درد می‌کنه.
احتمالا وقتی بزرگ شود، در لاس‌زنی صاحبِ سبک شود.
0
0
21
برای انسان‌های دورافتاده و تنها، فضای مجازی یک غنیمتِ کلان است واقعاً.
1
0
22
اکسم اصلا به یادم نیست. خودش، نامش، صورتش، عاداتش و خاطراتش در ذهنم اینقدر کمرنگ، بی‌اثر و بی‌نور شده که اگر تلاش کنم هم نمی‌توانم تکهٔ منسجمی از او در ذهنم بسازم.
0
0
21
یکی از دوستانم(سی و دو ساله) هفت سال پیش در آلمان پناهنده شده بود و یک پیرمردِ تنهایِ آلمانی او را به فرزندی قبول کرده بود. حالا ویلای لوکسِ خودش را در حومهٔ مونیخ به اسم دوست ما کرده :)
منم خیلی خوش‌شانسم. الان کنارِ آب با یک پیرزن آشنا شدم، میگه یک نخ سیگار داری، خیلی نسخم.
3
0
20
دوستم فارسی‌ش ضعیف است و وقتی کلمات را بخاطر نمی‌آورد از خودش کلمه می‌سازد. مثلاً امشب بجای «روشنفکر» گفت «روشن‌خیال» و بجای «مرور درس» هم از «پَس‌پرسی درس» استفاده کرد. دلنشین بود بسیار.
2
0
18
فاکتورهای مهم برای انتخاب میان اکادمیا و صنعت چیست؟
این وسط احساس سردرگمی می‌کنم. از یک طرف دوست دارم کار کنم و از اکادمیا بیرون شوم، از طرفِ دیگر وقتی CV اساتید و پژوهشگران را می‌بینم، شوقِ رسیدن به جایگاهِ آنها سراغم می‌آید.
ممنون می‌شوم ریتوییت کنید تا نظرات بیشتری را بخوانم.
2
3
20
@elahekhyegane
چهار سالِ لیسانس را در این مسیر رفت‌وآمد کردم و حتی در ذهنم نمادِ تهران، همین راستهٔ کتابفروشی‌هاست و نه برج میلاد و برج آزادی!
وقت‌هایی که با دوستانم قرارِ دیدن می‌گذاشتیم، انتخابِ ناخودآگاهِ همه‌مان انقلاب و ولیعصر بود، بخاطر کتاب‌هایش، مراکز فرهنگی-هنری و…
ناراحت شدم بسیار
1
0
21
در اسد/مرداد مشغولِ خودنوازی و تن‌آسایی بودیم.
1
0
21
به زمانبندیِ یک فرایند هی دست نزنید. مثلاً دنبالِ خلقِ صمیمیت پیش از وقت در یک رابطه نباشید. بگذارید روالِ طبیعی‌ش را طی کنید. هرچه آدم زمانِ رخدادهای انتظاری‌ش را بیشتر دستکاری کند، کلِ آن فرایند خراب‌تر و ناخوشایندتر می‌شود.
متوجه نشدید چه گفتم ولی خودم فهمیدم.
0
2
19
یکی از نتایج مهاجرت اینه که رابطه ما با نسل بعدی خانواده قطع میشه. مثلا من خواهرزاده‌ها و برادرزاده‌هایم را اصلا ندیدم و احتمالا به نزدیکی نبینم. وقتی با من ویدیوکال می‌کنند، اینقدر خانه‌مان شلوغ است و آدمهای متفاوت می‌بینم که حس می‌کنم در کوچه و بازار هستم. نصف‌شان را نمی‌شناسم.
2
0
19
شما تحلیل می‌خوانید و تحلیل می‌نویسید اما من در این مواقع آرزو می‌کنم که کاش هیچ‌وقت فلسطین و اسرائیل و طالب و فلان را نمی‌شناختم. کاش هیچ‌وقت نام‌شان به ذهنم نمی‌رسید.
1
1
19
@SuhrabSirat
امّا روزهای بد، همچون برگهای پاییزی، باور کُن که شتابانْ فرو می‌ریزند و زیرِ پای تو-اگر بخواهی-استخوان می‌شکنند؛ و درخت، استوار و مُقاوم، بر جای می‌مانَد.
عزیز من! برگهای پاییزی، بی‌شک، در تداوم بخشیدن به مفهوم درخت، و مفهوم بخشیدن به تداومِ درخت، سهمی از یادنرفتنی دارند.
0
0
18
نمی‌خواهم بروم رو منبر اما سخت‌کوشیِ دوامدار واقعاً جواب است. من ترم اول از دشواری درس‌ها واقعاً ریده بودم به خودم اما امروز بالاترین نمره از من بود و هنوزم باورم نمیشه.
0
0
17
الان نیاز دارم مثل «الکس» در سریال maid، همینطوری که دراز کشیدم بروم داخل درزِ مبل و اینقدر راه طی کنم که در یک چالهٔ بی‌انتها محو شوم و از احوالات این دنیا مدتها بی‌‌خبر بمانم.
0
5
17
تا فعلاً مشاهده‌م از کمیونیتی خودمان در آمریکا اینه که مهاجرت زوال عقل میاره.
4
0
18
اینکه کون آدم در کار کردن پاره شود به مراتب بهتر است تا اینکه در درس خواندن.
1
3
19
در آغاز ۲۷ سالگی زندگی‌م خیلی متحول شده. نشستم روبروی ماشین لباس‌شویی و چرخش‌های نامنظمِ لباس‌ها را می‌بینم.
4
0
19
پدرم میگه این منطقه با صد‌ها سال تاریخِ پر از جنگ و خشونت تلویحاً داره به شما میگه که من درست‌شدنی نیستم و بروید پیِ زندگی‌تان. اما شما الکی هی اصرار دارید که نه من می‌سازمت، خودم می‌سازمت.
1
2
18
میگه به تو نمی‌خوره که از افغانستان باشی؟ این عجیب‌ترین سوالی‌ست که گاه‌گاهی می‌شنوم. چون افغانستان جنگ است الان باید با خودم کلاشینکوف و بمب حمل کنم که قبول کنی؟
2
0
19
به آدم‌هایی که از داشته‌هایشان راضی و قانع هستند و با آرامی و حفظِ استمرار جلو می‌روند، ارادت عمیق دارم.
1
0
19
همه‌تان میگین پاریس و بوی شاش و فلان. اما من واقعاً از پاریس خوشم می‌آیه.
1
0
4
0
0
18
تایملاین بچه‌های ایتالیا!
غیر از میلان کدام شهرها را برای سفر سه یا چهار روزه پیشنهاد می‌کنید؟
8
0
18
اینجا از من جزوه خواست :)
با همکلاسی‌ها همه آمدیم بیرونِ شهر. وسط این همه زیبایی، یکی از گوساله‌های کلاس آمده میگه فلان جزوه را داری؟
آخه اینجا؟ وسط جنگل؟ وسط سفر؟ ریدم به اهدافِ تحصیلی‌ت پسرجان.
1
0
8
2
0
17
«هیرتا مولر» می‌گوید در کشوری که زندگی تلاشی‌ست برای بقا، زیبایی وطن دردآور است.
This video gives me so much serotonin. This is the real spirit of Afghanistan.
Badakhshan ❤️🩹
22
50
411
0
2
17
می‌چسبی به باشگاه، درس عقب می‌افته. وقتی روی درس تمرکز می‌کنی، به کارهای خانه نمی‌‌رسی. با بچه‌ها می‌زنی بیرون، ددلاین‌ها نزدیک‌تر میشه. هر گوشهٔ این زندگی را که می‌گیرم، گوشهٔ دیگرش می‌ریند.
2
0
15
وقت‌هایی که لذت و رضایتم از معاشرت در یک دورهمی به اوج‌ش می‌رسد، یک لحظه سکوت می‌کنم و به چهرهٔ دوستانم خیره می‌شوم و به این فکر می‌کنم که آیا این آدمهای شرافتمند و نیک واقعاً رفیق‌های من هستند.
1
0
17
سگ بشاشد دهن حامیانِ تفکر طالبانی؛ دهنِ خرد و کلان‌شان و در هرجایی که هستند.
0
0
17
چندین سال شد که در جاهای مختلف مسافر هستم. در پایان این مقطع تحصیلی اگر بازگشتم به افغانستان میسر نشود، هرجا رفتم همانجا می‌مانم. دست‌ها و شانه‌هایم از حملِ چمدان و کیف خسته شده‌اند. دوست دارم این زندگیِ چمدان‌به‌دستی تمام شود. دوست دارم یک جا بمانم و صاحبِ یک آدرس و سرپناه شوم.
0
0
17
سرطان/تیر به لحاظِ وفورِ آب و نان مفید بود.
1
0
16
کله‌م واقعا کیری میشه وقتی یادم می‌آید که دختر افغانستان حق نداره مدرسه برود. یک روز که خیلی دیر نیست، عمامهٔ این ملاها را داخل کون‌شان می‌کنیم.
0
1
16
کدام گوساله بود می‌گفت مهاجرت کنی از دردِ وطن، هم‌‌وطن و هم‌زبان خلاص می‌شوی؟
1
0
15
دیروز در یک کافه نشسته بودم. یک دختر آمریکایی آمد کنارم نشست. پسره آمد که سفارش بگیره گفت شما باهمید؟ لبخند زدم گفتم آره، قراره باشیم.
دو ساعت لاس زدیم بعدش :)
2
0
16
جمعِ نازنینِ خانوادهها و رفاقت‌ها از هم پاشید؛ پدران، مادران، فرزندان و دوستان، همه پراکنده و دور از هم. روزِ خوش نبیند آنانی که این روز را بر سر ما آوردند.
0
0
17
به مادرم میگم در مهاجرت پیر شدم. میگه بچه‌م هنوز از صد گُلِ زندگی‌ت یک گُل‌ش نشکفته. حوصله کن.
2
0
15
به خواهر کوچکم آرزوهای بلندی داشتم، قول داده بودم که مطمئن باش هرجا باشم پولِ نان خودم را برای تحصیل تو هزینه می‌کنم. قرار بود درمورد انتخاب دانشگاه، رشته و آیلتس دقیق‌تر حرف بزنیم. اما حالا نمی‌تواند مکتب برود، ناامید و بی‌سرنوشت است. این غمِ کلان، دل و جگرم را می‌سوزاند.
0
0
16
انسانِ خاورمیانه‌ای این دعوای «جایی که من مهاجرت کردم از جای تو بهتر است» را چه‌وقت تمام می‌کند؟
0
0
16
@anar_khanoom
متوجهم. همیشه از خانوادهها می‌شنوم که می‌گویند ازدواج، یک خاصیتِ جمع‌کنندگی دارد و حاشیه‌های زندگی مجردی را حذف می‌کند و آدم را متمرکز می‌سازد البته طبیعتاً به این معنا نیست که در مجردی آدم نمی‌تواند نظم بسازد.
0
0
15
امروز با یک اکیپ جدید آشنا شدم و گفتم از افغانستان هستم. برگشته میگه:«واو! من از کشورهای آمریکای جنوبی خیلی خوشم می‌آید.
اطلاعات عمومیِ خارجی‌ها همیشه متعجبم ساخته
0
0
15
نکته امروز:
روان‌درمانی بیشتر در بسترِ شناختِ عمیقِ فرهنگی معنا پیدا می‌کند. درمانگر باید مریضش را در بافتِ فرهنگی‌ای که مریض در آن تولد و رشد کرده بررسی کند. مادامی که درمانگر از چیستی و ماهیتِ فرهنگیِ جامعهٔ مریض آگاهی ندارد، نمی‌تواند خیلی مفید واقع شود.
0
0
15