تو رابطه هاتون بدون سیاست پیش برید ،عشق و دوست داشتن ،رفاقت،هیچ قانون خاصی ندارن…
دلیل اکثر تنهایی هاتون و دلیل اینکه آدم های دورتون آدم حسابتون نمیکنن همین سیاسته.
کاش باد بگیرید بنا بر اون چیزی که هستید و واقعی ترین ورژن خودتون رفتار کنید
احساساتتون،علایقتون،سبک زندگیتون ،همون چیزی باشه که هستید
تا ما بدونیم باید چه رفتاری باهاتون داشته باشیم .
این موضوع که "ببخش تا دلت آرامش داشته باشه" رو هم خود گناه کارا باب کردن تا وجدانشون راحت باشه که بخشیده شدن.
وگرنه کی میدونه دلی که از غصه تیکه تیکه شده چه عذابی رو متحمل میشه تا اون ظلمی که در حقش شده رو یادش بره؟!
به شدت به رفاقتی احتیاج دارم که طرف شعور اینو داشته باشه و قبول کنه که ما با تفاوت هامون با اختلاف سلیقه هامون و با خودمون بودن میتونیم رفیق های خوبی باشیم …
کاش میشد هممون همچین حقی و داشتیم که وقتی از زمین و زمان پر بودیم وقتی داشتیم از شدت حرفای تو دلمون خفه میشدیم ،بهمون بیمارایی و معرفی میکردن که یه روز از زندگیشون باقی مونده بعد ما هم یه دل سییییررر باهاشون حرف میزدیم بدون ترس بعدش .