@tsopanossaolin Ναι θα φάνε, αλλά όχι σε σημείο που να δημιουργούν πρόβλημα. Θα καθαρίσουν τις περιοχές γύρω απ' τις κυψέλες από νεκρές μέλισσες, ζωύφια και σκαθάρια που λεηλατούν τα μελίσσια. Μπορούν να συνυπάρξουν περίφημα.

Ο διωγμός των μελισσών στην Ελλάδα δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, όπως φαίνεται και από αυτό το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μελισσοκομική Ελλάς τον Ιούνιο του 1959.

Στη Γαλλία, μελισσοκόμοι "έχτισαν" με κυψέλες την είσοδο του γραφείου του γερουσιαστή Laurent Duplomb για να διαμαρτυρηθούν για το νομοσχέδιο που θα επαναφέρει στη Γαλλική αγορά απαγορευμένα φυτοφάρμακα και ιδιαίτερα νεονικοτινοειδή.

@GiannakopoulouM Ναι κάθε χρόνο έπεφτε για λίγες μέρες κάτω απ' το μηδέν. Αυτό έχει επίπτωση στα μελίσσια γιατί δεν διακόπτουν καθόλου τον γόνο.

@mak_beez @jbothos Ναι πάντα κάθε χρόνο για λίγες μέρες έπεφτε κάτω απ' το μηδέν.

@KolydasT

Η Πηνελόπη Παπαδοπούλου θεωρείται σήμερα η μητέρα της Ελληνικής μελισσοκομίας. Σχεδόν ποτέ δεν φόρεσε το μαύρο βέλο.

Ωστόσο στο κοφίνι οι κηρηθροφορείς είναι κολλητά τοποθετημένοι και συχνά καλυμμένοι με λάσπη με αποτέλεσμα να εξέρχεται κάθε φορά μόνο ένα μικρό μέρος του πληθυσμού, διευκολύνοντας σημαντικά την εργασία του μελισσοκόμου.

Εκτός του κόστους το κοφίνι είχε ένα ακόμα πλεονέκτημα. Η σύγχρονη πλαισιοκυψέλη έχει μεγάλα κενά μεταξύ των πλαισίων και δεδομένης της επιθετικότητας της αντανσονάι μεγάλο μέρος του πληθυσμού του μελισσιού έχει τη δυνατότητα να εξέλθει απότομα.

Έτσι το 1966 η Παπαδοπούλου ζητά από τον τότε Τμηματάρχη Μελισσοκομίας, Παναγιώτη Γεωργαντά, να της στείλει ένα ανάστομο κοφίνι από την Σαλαμίνα για να χρησιμεύσει ως πρότυπο. Το κοφίνι γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό από τους ντόπιους.

Η σύγχρονη πλαισιοκυψέλη που επικράτησε σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν ακατάλληλη για μελισσοκομία στον αναπτυσσόμενο κόσμο και δη στην Υποσαχάρια Αφρική, εξαιτίας του απαγορευτικού για τα δεδομένα του ντόπιου πληθυσμού κόστους της.

Έδειξε στους ντόπιους πως να σπρώχνουν με μαχαιράκι ή με το νύχι το κεντρί. Στη Ροδεσία βρήκε μια χώρα που υπέφερε από την φτώχεια. Εκεί, η τεχνητή κυψέλη ήταν πάντοτε κρεμασμένη σε ψηλά κλαδιά δέντρων και για αυτό αρκετά δυσλειτουργική.

«Μόλις τις πλησίαζα έπρεπε να μείνω για λίγο ακίνητη. Να τους δώσω τον χρόνο να «συνειδητοποιήσουν» την παρουσία μου. Οι μέλισσες ερεθίζονται επειδή αισθάνονται απειλή. Τότε μονάχα σας τσιμπούν».