Poniższy wpis przypomnial mi pewne doświadczenie terapeutyczne, w którym Pani psychoterapeutka (jak sie okazalo mgr ekonomii) oskarżala rodziców o depresję ich córki. Owi rodzice przyszli prosić o pomoc,majac świadomość swej niedoskonałości, a spotkali się z mocną i zaskakującą nawet dla ich córki krytyką. Z usług tej Pani zrezygnowano.

Z coraz większym zainteresowaniem obserwuję w mediach (też społecznościowych) dyskusje o regulacjach w świecie zawodów mających w nazwie "psycho". Poniższa książka jakoś mocno odsłania wiele wątków, które warto mieć teraz na uwadze. Co mam na myśli? W ubiegłym wieku wiele "nurtów" terapeutycznych przyjmowano "na wiarę". Najważniejszy był "guru", a dyskusja z nim groziła "ekskomuniką" Dzisiaj doszliśmy do przekonania, że psychoterapia jest metodą oddzialuwań leczniczych. To ważne! Ale to też zobowiązanie by pamiętać, że pacjent ma prawo do świadczeń zgodnych z aktualnym stanem wiedzy. Wiedzy, a nie przekonań, "uznań" lub wierzeń. W czasach, w których KAŻDY może nazwać siebie "terapeutą", warto tworzyć sita weryfikujące, co jest leczeniem, a co...