⌛️ Za nami posiedzenie Komisji Zdrowia dotyczące jakości kształcenia przyszłych lekarzy. Jakie płyną z niego wnioski? 🔴 Na posiedzeniu obecny był Przewodniczący Porozumienia Rezydentów OZZL - Sebastian Goncerz, który przedstawił członkom Komisji pięciopunktowe stanowisko oparte na danych zebranych przez nas w zakresie degradacji kształcenia. Przedstawiamy Wam jego skrót: 1️⃣ Niska jakość kształcenia wiąże się z gorszym przygotowaniem do zawodu, a co za tym idzie z większym ryzykiem błędów i zdarzeń niepożądanych. 2️⃣ Nieakceptowalne jest stosowanie półśrodków w nauczaniu. Metody stosowane na nowych kierunkach, tj. nauka na plastikowych modelach, stołach wirtualnych, narządach zwierzęcych, mogą być co najwyżej dodatkiem, a nie stanowić podstawę nauczania praktycznego. 3️⃣ Praktyczne zajęcia kliniczne powinny się odbywać z pacjentem, w grupach maksymalnie 6-osobowych. Nie ma zgody na zajęcia kliniczne w grupach 15-osobowych czy w formie symulowanej. 4️⃣ Zgodnie z Polskim prawem, uczelnia, która zamierza tworzyć kierunek lekarski, powinna móc wykazać możliwości kadrowe, infrastrukturalne, do przeprowadzenia całego toku kształcenia. 5️⃣ Akademicki biznes o profilu "zapłać za dyplom" jest nieakceptowalny. Nieakceptowalne są kryteria wymagające zaledwie zdania matury podstawowej i podejścia do jednej rozszerzonej, bez definiowania minimalnego progu. ❗️Podczas dyskusji głos zabrał dr hab. Janusz Uriasz, Przewodniczący PKA, który podkreślił, że „Podważanie niezależności PKA powoduje, że stajemy w sytuacji, gdy jakość polskich dyplomów może być podważana na wszystkich polskich uczelniach”. 👉 W trakcie posiedzenia Marcin Gruchała, rektor GUMed, przewodniczący KRAUM, poinformował, że uczelnie zrzeszone w KRAUM są stanie przyjąć studentów z zamykanych kierunków lekarskich, których wg. MZ jest ok. 700. 💬 „W obszarze jakości kształcenia studentów medycyny państwo i jego instytucje zawiodły i pozwoliły na jego skrajną degradację. W obowiązku państwa polskiego jest zaoferowanie odpowiedniej jakości kształcenia, jeśli jakakolwiek osoba decyzyjna w tym obszarze powzięła decyzję o skali degradacji i nie podjęła odpowiednich działań do jej naprawy, to przykłada rękę do obniżenia bezpieczeństwa polskiego pacjenta.” - dodał na koniec Przewodniczący PR OZZL. 🎥 Zachęcamy do obejrzenia pełnego przemówienia Przewodniczącego Porozumienia Rezydentów OZZL, które znajdziecie poniżej 👇

@cuoreementee @S_Goncerz @Otto_Repton Ten sodomita z wąsami, owszem.

Zawód lekarza polega na leczeniu chorób i ratowaniu ludzkiego życia. Choćbyśmy zrobili wszystko co jest w naszej mocy, użyli najnowszych technologii i leków, to w pewnym momencie nie jesteśmy w stanie odwrócić procesu umierania. Jako lekarz internista i anestezjolog z ponad 20-letnim doświadczeniem w intensywnej terapii mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć, że niewiele rzeczy jest tak ‚złych’ jak stosowanie terapii daremnej. Ponieważ temat ten coraz częściej pojawia się w mediach – zwykle poruszany przez osoby niemające w tej kwestii żadnej wiedzy – chciałbym wyjaśnić, czym właściwie jest terapia daremna. O terapii daremnej (niekiedy nazywanej uporczywą) mówimy wtedy kiedy stosowanie procedur medycznych w celu podtrzymywania funkcji życiowych u nieuleczalnie chorego, nie przynosi mu korzyści, przedłuża wyłącznie jego cierpienie i umieranie. Kontynuacja takiego leczenia jest nieetyczna, niezgodna z wiedzą lekarską i niezgodna z Kodeksem Etyki Lekarskiej. Lekarzowi NIE wolno terapii daremnej stosować (art. 33 KEL). Każdy kto zetknął się z tym zagadnieniem wie dobrze że jest to cierpienie nie tylko chorego ale również jego bliskich. Cierpienie trudne do opisania słowami. Decyzja o ograniczeniu terapii (np. decyzja o niepodejmowaniu resuscytacji w razie zatrzymania krążenia) powinna się opierać na rzetelnej, powtarzanej ocenie stanu klinicznego chorego, przebiegu dotychczasowego postępowania oraz możliwościach terapeutycznych. Bardzo istotne jest poznanie wartości i priorytetów pacjenta oraz – w miarę możliwości – uszanowanie jego woli. Kluczową rolę odgrywa tu rozmowa z samym chorym, a jeśli jest on nieprzytomny, z jego bliskimi Nigdy nie jest to decyzja podejmowana samodzielnie i pochopnie. Należy podkreślić, że odstąpienie od terapii daremnej nie oznacza zaprzestania leczenia! Leczenie zostaje ukierunkowane na inne tory. Choć wiemy, że najprawdopodobniej nie uleczymy już chorego to skupiamy się na zapewnieniu mu jak największego komfortu , np. walcząc z bólem lub innymi dokuczliwymi objawami jak nudności czy wymioty. Stosowana jest nadal pełna opieka pielęgnacyjna i kontynuowane są nawadnianie i odżywianie. Na przykład nie u każdego pacjenta z rozsianą chorobą nowotworową można zastosować agresywną chemioterapię czy rozległy zabieg chirurgiczny. Czasem lepszym rozwiązaniem jest skuteczne leczenie bólu i łagodzenie dokuczliwych objawów, aby chory mógł spędzić ostatni etap życia wśród bliskich, zamiast w szpitalu. Możliwości terapeutyczne i szanse na skuteczne leczenie należy zawsze omówić z chorym. Zapobieganie terapii daremnej nie powinno być mylnie postrzegane jako forma eutanazji, która jest aktem rozmyślnego zakończenia życia pacjenta, nawet jeśli jest przeprowadzona na życzenie samego pacjenta lub na życzenie jego bliskich. Dla osób, dla których wiara jest ważna, warto podkreślić, że spojrzenie Kościoła Katolickiego ( stanowisko zespołu Ekspertów ds. Bioetycznych Konferencji Episkopatu Polski) na temat terapii daremnej jest w zasadzie tożsame ze stanowiskiem lekarskim. Kościół również postrzega terapię daremną jako rzecz złą. Aby temat terapii daremnej nie pozostawał tematem tabu oraz by pokazać, jak może wyglądać proces podejmowania decyzji terapeutycznych i rozmów z pacjentem lub jego rodziną, w 2023 roku opracowano wytyczne pod patronatem Towarzystwa Internistów Polskich, które omawiają kwestie umierania oraz zapobiegania terapii daremnej. Na koniec bardziej emocjonalnie - stosowanie terapii daremnej to jedna z najgorszych rzeczy, która może dotknąć chorego i jego bliskich jakie widziałem w swoim życiu lekarskim. Bezmiar cierpienia. Wiem na pewno, że nigdy bym jej dla siebie nie chciał.