مُنـٰافـٰاتْ
@Monaafaat
Followers
1,149
Following
355
Media
583
Statuses
9,270
“I've been here and I've been there and I've been in between”
Joined February 2016
Don't wanna be here?
Send us removal request.
Explore trending content on Musk Viewer
CONCESSIO CONCEPT PHOTO
• 257178 Tweets
松野さん
• 210940 Tweets
TRIP
• 192891 Tweets
Rongai
• 192831 Tweets
#T20WorldCup
• 122286 Tweets
SGMB OUT TODAY
• 79252 Tweets
Kohli
• 72645 Tweets
Colorado
• 59146 Tweets
ROCKSTAR DAY1
• 58114 Tweets
#INDvENG
• 44879 Tweets
EFCC
• 44163 Tweets
あんスタ
• 40614 Tweets
Sharon
• 37473 Tweets
Jai Samvidhan
• 26601 Tweets
Rand
• 24189 Tweets
ぱしゃっつ
• 20264 Tweets
yuju
• 17344 Tweets
Pant
• 16874 Tweets
Eliana
• 16565 Tweets
闇古戦場
• 16207 Tweets
SELAMAT DATANG KEMBALI BUJANG
• 15739 Tweets
Ishikawa
• 10737 Tweets
Dijak
• 10186 Tweets
アドニス
• 10120 Tweets
Pinned Tweet
از باده‌ی ِ دوشین، قدحی بیش نماند
از عمر ندانم که چه باقی مانده‌ست.
0
2
42
خوش‌حال شدم ازینکه فهمیدم قنطورها/سِنتور هنوز در میان انسان‌ها زندگی می‌کنند، خوش‌حال‌تر وقتی که فهمیدم تعدادی‌شان همسایه طبقه‌ی بالای من اند.
14
41
1K
سر صبح دلم دفتر خواست، ای بابا.
1
2
562
هیچ توجیهی نمی‌بینم که ابعاد کوچک ما مقابل صدهزار جرم سماوی و امثالهم، دلالت بر بی‌اهمیتی ما و نگرانی‌های ما کند. «برهان سایز» را رها کنید.
8
42
496
زیباست.
می‌فهمم براهنی را وقتی می‌گفت «تو در گلوی من مخفی شدی.»
1
23
422
زندگی در شهرهای دریایی پیوسته یادآوری می‌کند هر چیزی زنده است و ممکن‌ست فردا جوانه بزند، حتی خود شما.
3
4
368
تصلیب محبوبم، کار ۱۹۳۳ فرانسیس بیکن.
در هنر معاصر شخصا این نقاشی‌ها از به صلیب کشیدن مسیح بیش از بقیه دوست دارم
5
3
151
1
7
341
دهه‌ی هشتاد میلادی، در میان بی‌خانمان‌های منهتن، دیوید همونز گلوله‌برفی می‌فروشد.
David Hammons: Bliz-aard Ball Sale, 1983.
2
10
288
تنها کار جالبی که می‌شود کرد خلق‌ست، مطلقا تمام تلاش‌های دیگر ملال آورند.
3
29
206
«چه زود پیر شد این گربه»
گربه‌ی خانه‌ی بیژن الهی.
بورخس و گربه
عکاس: Paola Agosti
1980
بوئنوس آیرس، آرژانتین
2
21
579
1
9
189
مسخره و بی‌معنی. تصادفاً آرایش چند پروتئین روی یک غشا تغییر می‌کند، کل عالم دوباره در قرنطینه و فلاکت می‌رود.
1
1
185
دوست غریبی دارم که هربار هم را می‌بینیم ساعت‌ها حرف برای گفتن داریم، از سزان تا سوسور، در کیفیتی نظیر این نقاشی مگریت، وقتی که هم را نبینیم اما انگار اصلا وجود نداشته‌ایم برای دیگری، سالی به دیداری دو یا کمتر.
1
6
185
گلستانه گوییا مشغول کشیدن پرتره‌ای از بهبهانی‌ست اینجا—سوژه مشخصاً جای دیگری‌ست.
3
5
184
گفتنی‌ست این کار بیکن، مطالعه‌ای بوده‌ست از تصلیب دیگری، در دوره‌ی باروک، کار سال ۱۶۳۸ آلونزو کانو.
1
6
174
شاخه‌هاش یاد اعوجاج انعکاس دکل‌های کشتی در «بندر تریسته» ایگون شیله انداختم.
1
6
148
دبیرستان، شناختن براهنی از نامجو، براهنی‌خواندن، شروع ادبیات‌خواندن، بذر الفتی که با ادبیات دارم را براهنی کاشت، با آن شعرهای متاخرش. براهنی‌ی عزیزم. براهنی‌ی عزیزم.
1
2
144
«برهنه دیدن‌ت
تذکره‌ی خاک‌ست.»
0
5
131
قدیم به این‌ها می‌گفتیم نوشته‌های آبکی، الان می‌گویندش «جستار».
9
1
123
به این فکر می‌کردم چه نوع بالی برای انسان مناسب است، اهل علم که می‌گویند شدنی/بهینه نیست. اهل خیال چه می‌گویند؟
9
2
112
بار داده بود دار،
و میوه‌ها به آسمان جهیدند.
هفت سال پیش.
2
3
111
بعد خواب عصر بیدار می‌شوی می‌بینی یک نظامی حماس با عمه‌ی وزیر دفاع اسرائیل سلفی گرفته، از نو بررسی می‌کنی خوابی یا بیدار.
2
9
95
از کارهای بهمن محصص که در این دوره‌ی حراج تهران فروخته خواهند شد. کار سال ۱۳۳۸ که گوییا هدیه محصص بوده به سپهری، پشت تابلوها هم طراحی‌های دیگری کار شده‌ست. و مشخصاً آنچه این‌دو را جالب می‌کند دوری‌شان از شیوه‌ی معروف سال‌های پختگی محصص‌ست.
آبرنگ و مرکب روی مقوا - ۵۰×۷۰ سانتیمتر
1
6
96
لایبنیتس گفته‌ست این بهترین جهان ممکنی‌ست که خداوند می‌‌توانست برای بشر خلق کند.
و باز می‌گویند آلمانی‌ها شوخ‌طبعی ندارند.
0
5
80
کافه‌دار کافه‌ی محبوبم را در یک قهوه‌فروشی دیدم، یک لاته هم سفارش داده بود پیش از من، احساس می‌کنم مچ همدیگر را وقت خیانت گرفته‌ایم.
0
2
76
یاد این مهره‌های شطرنج، کار ۱۹۴۴ مکس ارنست، افتادم.
1
2
77
گفتم ببینم میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی ”Infinite Jest“ را چه ترجمه کرده‌ست:
منتشر شد:
مزاح بی‌پایان | دیوید فاستر والاس |ترجمه‌ی معین فرخی | نشر برج
«مزاح بی‌پایان» رمانی بود که خوندن و ترجمه‌ش ذهنم رو ورزیده‌تر و قلبم رو گشوده‌تر کرد. ملجئی بود برای تاریک‌ترین روزهای پنج شش سال اخیر.
امیدوارم نسخه‌ی فارسی، این ۱۵۱۲ صفحه، حق مطلب رو ادا کرده باشه.
35
65
876
1
1
74
ای شاعرتر از شعرهای خود و شعرهای ما!
احمدرضا احمدی (۱۳۱۹-۱۴۰۲)
1
1
71
نگارینا، شنیدستم که: گاه محنت و راحت،
سه پیراهن سلب بوده‌ست یوسف را به عمر اندر.
یکی از کید شد پر خون، دوم شد چاک از تهمت،
سوم یعقوب را از بوش روشن گشت چشم تر.
رخم ماند بدان اول، دلم ماند بدان ثانی،
نصیب من شود در وصل آن پیراهن دیگر؟
—رودکی
1
6
72
همه‌چیزی از هویت و تاریخ خالی می‌شود، مشتی طرح مسخره‌ی یکسان از حروف و خطوط هندسی ساده. این یکی انگار شرکت تایرسازی باشد.
3
2
71
به دوستانمان بگوییم هیچ «بزار»ی نداریم، با «ز» نه می‌توان به کسی اجازه داد، نه می‌شود چیزی را جایی قرار داد، هیچ «گزاردنی» نداریم، گفت نمازگزار و فلان چه، بگویید دهخدا نمازگذار هم ضبط کرده، بگویید هیچ فعلی با «ز» نداریم اصلا، پرسید «ورزیدن» چه، بگویید به تو نمی‌خورد که چیزی بورزی
3
2
70
به همه‌ی ماندگان در تهران پیشنهاد می‌کنم در مجموعه باغ موزه نگارستان دو موزه‌ی «منیر فرمانفرمائیان» و «موزه هنرهای معاصر بانک پاسارگاد» را دریابند.
1
1
66
زیباترین کار یک ایرانی در هنرهای تجسمی در شش ماه گذشته که به نمایش درآمده:
1
0
66
ببینید رفقا، ADHD شایع‌ترین دسته از اقسام Neurodiversityست، به‌طور میانگین ۵٪ از بزرگسالان محدوده‌ی تشخیصی بالینی‌ش را پر می‌کنند. نتیجتاً اگر حداقل بیست نفر دور و برتان باشد و این میان احیاناً کسی هم هست که مصرست ADHD دارد، حداقل به صرف آمار محتمل‌ست که درست می‌گوید—رها کنید.
0
3
62
Vincent van Gogh
Green Wheat Fields, Auvers, 1890.
از نشانه‌های پیر شدنم یکی این علاقه‌مندی تازه به امپرسیونیست‌هاست.
1
2
47
2
0
62
انعطاف خاصی نمی‌خواهد تنفر همزمان از جمهوریاسلامی، طالبان، اسرائیل، امپریالیسم و... خرج‌ش انصاف‌ست تنها.
1
6
61
خوابیدن ترسناک است اگر که خوب فکر کنی. جانت را می‌سپاری به تنت که فردا بیدارت کند، به کدام ضمانت؟
1
0
61
«من حافظ تمامی ایام نیستم
اما
حتی اگر بمیرم
چیزی نمی‌رود از یادم
عمری گذشته است و نخواهد آمد
عمر همه نه عمر من ِ تنها
من خاطرات عالم و آدم را
در دایره
در باغ کاشته‌ام»
0
1
58
البته کم‌اهمیت‌ست، اما صفحه‌ی اینستاگرام موزه‌ی هنرها عکسی از این تابلوی سونیا بالاسانیان را برعکس آنچه در موزه آویخته‌شده پست کرده، و گمانم ترتیب عکس درست باشد. کار آبستره سروته ندارد؟
6
0
60
دیروز تولدم بود و به تقریب تمام شب قدم زدم که باز هم «سالی ضمیمه‌ی سالی و بی‌حاصل». اما شکر از وجود دوستان دور و نزدیک، چون هنوز «روزگاری‌ست که ما را دگران می‌دارند» و گرنه که ماتَ فاتْ.
13
0
61
این آخرین نقاشی هاپرست، سالی پیش از درگذشتش. فیگورها هم او و همسرش اند، دو کمدین —دقیق‌تر دو بازیگر پانتومیم فرانسوی— در پایان نمایش.
0
3
60
هزینه‌های عکاسی آنالوگ را دیدم، ترجیح دادم روی حافظه‌م سرمایه‌گذاری کنم و ببینم و به خاطر بسپرم.
1
0
58
Claude Monet
The Wheat Field, 1881
Path in the Wheat Fields at Pourville, 1882
1
5
58
بنویسید دوستان من، بنویسید، حتی اگر می‌دانید که نیمه‌کاره رها خواهد شد، حتی اگر شک دارید، حتی اگر فرداش از نتیجه‌ی متنفر می‌شوید. بنویسید حتی شده مختصر، قدر نوشتن چند خط، اندازه‌ی دستورالعملی برای پختن خیال و گسترش فکر.
1
0
59
می‌روم تهران، کاش بگذارند در زاویه‌ای‌ش معتکف شوم.
«نیایشگاه صلیب مقدس» طرح و اجرای رُستُم وُسکانیان.
0
1
57
اگر در هیئت تهیه یک آنتولوژی از شعر معاصر بودم، پیشنهاد می‌دادم در ابتدای کتاب دو سطر آغازین «شکنجه‌ها»ی شیمبورسکا بیاید:
«چیزی تغییر نکرده‌ست،
بدن جایگاه درد است»
0
4
55
آرام و عمیقاً مضطرب، من. انگار بستر دریا در لرزشی مدام باشد اما موجی بر آب دیده نشود.
0
0
53
کدام ظریفی صفحه‌ی «ذال معجم» ویکی‌پدیا را با رعایت ذال معجم نوشته‌ست؟
اشکالی نداردها ولی خب این چه کاری‌ست؟ :))
3
4
53
«از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش»
میرشمس‌الدّین ادیب‌سلطانی ۱۳۱۰-۱۴۰۲
0
2
52
سنگی‌ست دو-رو كه هر دو می‌دانيمش
جز «هيچ» به هيچ رو نمی‌خوانيمش
شايد كه خطا ز ديده‌ی ماست بيا
يك بار دگر نيز بگردانيمش.
—خویی در جواب «کتیبه»ی اخوان می‌گوید.
0
3
52
از بامزگی زندگی در شهرهای کوچک یکی اینکه برای مثال این گربه را می‌شناسم، دقیق‌تر بگویم مادرش را هم می‌شناختم و بزرگ‌شدن این یکی را دیده‌ام.
2
0
52
مشاهده: میان دوستانم، کسانی که داستان‌های ایرانی می‌خوانند، در قیاس با خوانندگان داستان اروپایی-آمریکایی نوعاً ماخولیای حادتری دارند.
1
1
49
در «پنجاه کیلو خرما برای مراسم تدفین» زنی در ماشینش زیر برف مرده‌ست، برف بیرون مدرسه در “I’m Thinking of Ending Things”. این دو برف را در سینما یادم آمد که دوست می‌داشتم.
3
1
50
اما ای سلیم
هیچ آخری آخر نیست:
ازین بند هم تو را برهانیم
که تو را مصائبی عظیمتر روی آرد
و «سفری ناگذشتنی.»
—«اهل واسطم…»، الهی.
0
2
50
اینجا هوای ساده معما می‌شود
و واژه‌ای برای بیداری
پیدا نمی‌کنم
—رویا
0
1
47
در زیر آفتاب اهمیتی ندارد که چیزها تازه اند یا نه، م��م این‌ست که سایه کجاست.
به دیگر سخن: گرمه عزیزم.
0
2
48
پست‌راک میان موسیقی‌های جدید غربی، گرفتار وامانده‌ترین فرم بیانی‌ست، فست‌فود احساسات و فضاها که با ملات وقت و سمپل‌های دیالوگ‌ها، «عمق» را زورچپان می‌کند. انتظار می‌رود بعد از بیست‌سالگی‌‌تان دیگر گولش را نخورید.
5
3
47
اینجا باران، که در لطافت طبعش خلاف نیست، دو روزست که پیوسته می‌بارد، بر روح و روان من اما جز خس نروییده‌ست.
0
1
48
از توریست‌بودن متنفر ام. از این جای‌گیری در جایگاه تماشاگر و فاصله‌گذاری با منظر که دست می‌دهد تا امکان گفت‌وگو و مفاهمه سلب شود. و خاصه مهوع‌ست اگر این تماشا، تماشایی تبری‌جویانه از بالا باشد.
0
2
50
چند بار دیگر باید نان بسوزد تا بفهمم گرم شدن ساندویچ‌ساز از نمودار خطی پیروی نمی‌کند؟
0
1
50
عصاقورت‌داده نیستم، اما بوکفسکی هم این‌قدر نمیارزد که می‌گویید. کسی نداند فکر می‌کند ادیب برجسته‌ایست آقا. بله، هم‌دلی می‌شود کرد، اما نه بیش از هم‌دلی با دوستی در یک گفت‌وگوی معمولی.
2
0
48
راهنما برای افسردگان: هر وقت کاهلی کردی و به زندگی نه گفتی، اوضاع بدتر می‌شود.
1
2
48
حباب‌وار براندازم از نشاط کلاه و در بیت بعد پی‌ی کلاه پرتاب‌شده بگردم.
2
1
48
چه نمی! رشت بوی شالیزار آماده‌ای می‌دهد، انگار زمین است که می‌خواهد ببارد نه آسمان.
0
2
47
زبان تراش‌خورده، خیال خام. نسل من آنقدر در «چگونه گفتن» توقف کرده‌ست که چیزی برای گفتن ندارد.
0
1
48
حشیش این بخت را داشت که بنیامین و بودلر—مفصلا در «بهشت‌های بدلی»ش—راجع به آن بنویسند، سایکدلیک‌ها اما مغفول ماندند، برجسته‌ترین کسی که پی‌شان را گرفت آلدوس هاکسلی بود تا آنجا که می‌دانم. خوب می‌شد اگر دلوز یا اسپینوزا مثلا چیزکی راجع به‌شان می‌داشتند.
2
2
49
دوست دارم موضوع نگاه دقیق کسی شوم. این سال‌ها دوستانم را در نامه‌هام و نوشته‌های پراکنده‌م و یا پشت دوربین، دیده‌ام و بازنمایانده‌ام. اما حسرت به دلم مانده تا کسی مفصل از من بنویسد، پرتره‌ای از من بگیرد، همتی برای دقیق دیدن و بازنمایاندنم کند، چنان که من برای‌شان کرده‌ام.
2
2
45
این جمله پیش از هر چیز می‌تواند نقلی از یک مصرف‌کننده‌ی هروئین باشد.
می‌پرسی، راه آزادی کدام است؟ هر یک از رگ‌های تنت راهی‌ست که به آزادی ختم می‌شود.
تصویر از سررسید عباس کیارستمی در سال ۱۳۷۶.
1
14
206
2
0
46
از نشانه‌های پیر شدنم یکی این علاقه‌مندی تازه به امپرسیونیست‌هاست.
1
2
47
ماها را آن‌سو دفن کنید، ماها امید داشتیم که فهمیده‌ایم داستان چیست.
0
2
47
مونه در اقامت سه‌ماهه‌ش در ونیز، سال ۱۹۰۸، بارها قصر دوک—Palazzo Ducale—را از زوایای متفاوتی به تصویر کشید. نمونه‌ای از مشرب امپرسیونیستی در کار نقاشی، دیدن و بازبینی و رجوع.
0
1
45
تا اینجا که دیده‌ام همسانی در طبع و شیوه‌ی طنازی به اندازه‌ی همسانی یا اشتراک در دردها صمیمیت می‌آورد.
1
2
47
کسی که پشت این اکانت‌ست.
2
0
45
تایملاین تا پیش ازین دوسه‌ساله خواندنی بود، هر کسی «حرفی» داشت، الان اغلب «نقل» می‌کنند.
3
1
45
یک خوبی‌ی شمال مملکت در این نیمه‌ی سال این‌ست که اگر شبی به کفایت صبر کنی بالاخره می‌بینی که خیابان‌ها کم‌کم مه‌آلود و سودایی می‌شوند.
1
0
44
پرسش از اساتید و اهالی، نام و نشانی از این تندیس دارید، کار کیست؟
2
2
45