دټوپک ترشاایمان: ټوپک یوازې دوسله نیولو وسیله نه ده،بلکه د هغه ترشا یو لوړایمان اوقوي عقیده هم شته. د ټوپک سره سم باید دمسلمان ذهن او زړه هم ددفاع لپاره تیار وي،ځکه چې دټوپک کارول یوازې دجسمي ځواک په توګه نه، بلکې د انسان دایمان،عقیدې اواخلاقي اصولو ددفاع لپاره هم بایدوي.

@MalalahTyibah حقیقت دی

@WatandostK خو ته یې را لوڅ کړه چې هلته شته کنه

@T_w_i_l_i_g_h1 Alhamdulillah we are fine

@TheLostJalalzai افغانان دومره بې‌غیرته نه دي چې خپل مهم دفترونه پردیو ته پرېږدي. د اسلامي امارت رهبري د افغانانو په لاس کې ده،او دا خبره هېڅ معتبر ثبوت نه لري.دا چې یوازې مجلسي خبرې وشي.دا ډول اوازې ددښمن تبلیغات دي،چې غواړي د افغانانو ترمنځ بې‌اعتمادي زیاته کړي. ددې خبرې لپاره هيڅ تشویش مکوه

بګرام موږ په زور نیولی، په جنګ کې نیول شوې اسلحی غنیمت دي، که څوک یې وغواړي په همدې اسلحو به ځواب ورکوو. ذبیح الله مجاهد:

@ZawiaNews دروغ هم حد لاري یوه میاشت معاش ولاکه ځنډیدلی وي

@Khadija10203 "هو، سوال باید صریح او روښانه ولیکل شي، ځکه اشاره یا ابهام د تفاهم خنډ ګرځي. که څوک خپل نظر وړاندې کوي، باید واضح الفاظ وکاروي، ترڅو مخاطب یې سم درک کړي. خو ما یوازې ستاسو څخه دموضوع څخه یوڅه بره پوښتنه وکړه

@Khadija10203 اوبله دښځو سره دکړنو په اړه ایا ته داسې کړنې نه خوښوې چې شریعت کوم حقوق ورکړي ښځو ته هغه ملایانو ورکړي دي، نو بیا به هغه ماشوم چې په دین او اسلام مئین وي دملایانو لپاره غلط ذهنیت خپل کړي هيڅ کله نکوي داسې

@Khadija10203 تاسو چې کومو ټکو ته اشاره کړي دذهنیت ما یو سوال درنه وکړو خاص

@sohailnoorkhan ددې خبیث پکول دخره دی دا سړی حدیث نه مني حقیقت کې پیغمبر ص نه مني

@Babakarkhel @JalalAhmadullah هیڅ مشکل نو سکا تره زامن دي سره

@AbrarAfghani06 @JalalAhmadullah ګف لګوې که ریشخند ورباندې واهې

@TakalYahya یوازې باید موږ خپل ځانته ونه ګورو شاید موږ دومره څه ولارو چې بې معاشه بې عاشه هم وظیفه وکړو، اوبیا هم که چیرته موږ دغه دولس دیارلس زره افغانیو ته نظر واچو دخلکو حاجت نشي پوره کولی خو داهرڅه دنظام لپاره په ځان قبلوي

مبارک شه هاشمي صیب محترم! زموږ دملګرو له سپیڅلی کاروان څخه یو بل مجرد هم ځان دمتاهلینو لښکر کې داخل کړو یعنې کوژده یې وکړه.

مړه شول. درې ماشومان لا نه وو زېږېدلي، بېرته دنیا ته راتګ یې بدل شو. کورنی سکون مات شو، امیدونه له خاورو سره یو ځای شول، او د عليشېر د شپې باد د یوې بربادې شوې کورنۍ فریادونه له ځان سره یووړل... لیکوال: اتل منګل

چې ځانونه بریالي ګڼل، یو بل ته وخندل. هوا ته یې څو مرمۍ نورې هم وچلولې، لکه امریکا ته یې ماته ورکړې وي. ټوله کورنۍ له خاورو سره خاورې شوه. د فراغت ګلونه د وینو سیلاب کې ډوب شول، د سوزنۍ ستنې نیمګړې پاتې شوې، د مور امیدونه له خپلو زامنو سره یو ځای، د دنیا د رڼا له لیدو مخکې،

ماشومې سترګې پټې شوې، د مور چیغه اسمان ته پورته شوه. بله مرمۍ، بله، بیا بله... څلور کلنه لور د مور لمن ته ننوتله، خو مرمۍ د مور او لور ترمنځ حایل شوه. پلار د ګرنیټ په چاودنه کې ټوټې ټوټې شو. د سپین سرو ویښتو ترمنځ یې وینې روانې وې. راغلي مېلمانه هم معاف نه شول. قاتلانو،

دروازه و نه ټکېده، زنګ و نه وهل شو، بس دوه نفره، له نقاب لاندې وحشت، د کوټې منځ ته راننوتل. د ټوپک سړې شپېلۍ د دوه کلن ماشوم پر تندي کېښودل شوه. مور یې د زاریو لاسونه لپه کړل، خو د مقابل لوري زړه د کاڼي و. رحم؟ هغوی ته دا مفهوم نه درلود. یوې مرمۍ هوا څیرې کړه...