د واخان دهلیز تحلیل او د سیمې او نړۍ بازارونو ته د لاسرسي په اړه د اسلامي دولت بهرنی سیاست د طلوع نیوز د رپوټ پر اساس، د ټولګټو وزارت تخنیکي معین ویلي چې د واخان دهلیز سروې بشپړه شوې او د ډیزاین چارې یې روانې دي. د «جغرافیوي زندان» ستونزې د کمولو یا حل لپاره د بدیلې لارې په توګه د اوسني حکومت له لوري د دغه دهلیز جوړولو خبره تل یاده شوې ده. دا اقدام له چین سره د اړیکو پراخېدو او له ایران او پاکستان سره د ناندریو زیاتېدو په جریان کې کېږي. اصلي پوښتنه خلافت څنګه د افغانستان د جغرافیوي زندان ستونزه حل کولی او د سیمې او نړۍ مهمو بازارونو ته د دغې خاورې لاسرسی تامینولای شي؟ دغه راز، د چین پشان نا اسلامي نظامونو لرونکو هیوادونو سره به د دغه دولت اړیکې پر کوم بنسټ وي؟ د دې پوښتنې د ځوابولو لپاره اړتیا ده چې د واخان دهلیز واقعیت، د اوسنیو دولتونو د اړیکو ماهیت، د خلافت دولت بهرنی سیاست او د اسلام له نظره د صنعت او سوداګرۍ تګلارې وڅېړل شي. په دې څېړنه کې به همداراز له هغو سرچینو او د خلافت دولت دستور څخه استفاده وشي چې د حزب التحریر له لوري امت ته وړاندیز شوی. د افغانستان جغرافیوي او تاریخي تحلیل د یوه حائل هیوادو په توګه د افغانستان اوسنۍ جغرافیه او قلمرو د بریتانیايې او روسي استعمارونو میراث دی؛ دا جغرافیه یې داسې جوړه کړې چې د یوه خپلواک او متقدر دولت جوړول پکې خورا سخت او تقریباً ناشوني دي. یعنې موخه دا وه چې به دې خاوره کې د یوه باثباته او مقتدر دولت د جوړېدو مخه ونیول شي؛ دا موخه د بریتانیې امپراتورۍ او تزاري روسیې جوړه او پوره کړې ده. تر احمدشاه دراني وروسته د افغانستان تاریخ ښيي چې د جغرافیوي ستونزو، قومي ترکیب، د ګاونډیو او تقریباً متخصامو دولتونو شتون او نړیوالو جیوپولیټیکو موخو په سبب په دې خاوره کې د یوه پیاوړي او متقدر دولت جوړېدل ناشوني دي. د افغانستان د تاریخ په بېلابېلو دورو (د دوست محمد خان له وخته تر اوسني حکومت پورې) کې د یوه باثباته، پیاوړي او ځواکمن دولت جوړولو لپاره د هڅو د ناکامېدو دلیل دا دی چې دا هڅې د استعماري میراث (حائل دولت) پر بنسټ وې. دا په داسې حال کې ده چې دغه میراث په افغانستان کې د یوه باثباته او پرمختللي دولت جوړولو په لار کې لاندې اساسي خنډونه جوړ کړي دي: １. اوبو ته لاره نه لرل (جغرافیوي زندان) ２. د افغانستان په ګاونډ کې د متخاصمو حکومتونو شتون ３. د افغانستان او ګاونډیو هیوادونو ترمنځ د مختلفو قومونو ویش په افغانستان کې د یوه مقتدر اسلامي دولت جوړولو اساسي حللاره له استعماري میراث او د نړیوالو قدرتونو لخوا تپل شوې نقشې څخه خلاصون دی. دا چاره هغه وخت شونې ده چې د حکومت جوړونې بنسټ د «حایل دولت-ملت» د مفهوم پر ځای، اسلامي عقیده او شرعي احکام شي. هغه وخت چې ملي پولې ماتې او د افغانستان او سیمې ټول قومونه د یوه اسلامي جوړښت تر سیوري لاندې متحد شي. د خلافت دولت دستور لومړۍ ماده: « اسلامي عقيده د اسلامي دولت اساس دی، په داسې ډول چې د دولت په کيان (جوړښت)، جهازونو (تشکيل)، محاسبه او هر هغه څه کې چې دولت پورې تړاو لري؛ د هېڅ داسې څه شتون ته جواز نه شته چې اساس يې اسلامي عقيده نه وي. همدارنګه د دستور (اساسي قانون) او ټولو شرعي قوانینو اساس هم اسلامي عقيده ده، داسې چې په هغو (دستور او شرعي قوانينو) کې د هېڅ داسې څه شتون ته جواز نه شته چې سرچينه يې اسلامي عقيده نه وي.» نو د یوه مقتدر دولت جوړولو لپاره د اوسني حکومت هڅې تر احمدشاه ابدالي وروسته د افغانستان د نورو حکامو له هڅو سره هیڅ توپیر نه ��ري. ځکه چې پلان یې د استعماري میراث (حائل دولت-ملت) پر بنسټ وي او په غالب ګومان، د همغو تېرو هڅو له برخلیک سره به مخ کېږي. دا چې اوسنی حکومت په تېرو دوو کلونو کې د واخان دهلیز جوړول د پاکستان او ایران د لارو د بدیل په توګه ښيي، یوازې د ناروغۍ د نښو درملنه ده، ناروغي همغسې پاتې کېږي. پر پورتني مورد سربېره، د واخان دهلیز په اړه د لاندې واقعیتونو په پام کې نیولو سره، له دې لارې د افغانستان د جغرافیوي زندان ستونزه نه شو حل کولی: د واخان بندر ننګونې د پاکستان او ایران حکومتونه د افغانستان د اوسني حکومت پر وړاندې د غرب سیاست تعقیبوي؛ دوی له هغو مواصلاتي لارو چې له خاورو یې تېرېږي، د اوسني حکومت پر وړاندې د حربې/وسیلې په توګه کار اخلي. ځکه خو دافغانستان حکام د بدیلو لارو په لټه کې دي. که فرض کړو چې د واخان دهلیز جوړ شو؛ د دې څه تضمین دی چې چین له دغه مواصلاتي دهلیز څخه د حربې/وسیلې په توګه کار وانخلي؛ هغه چین چې له شرعي لحاظه محارب کافر دی، شرقي ترکستان یې اشغال کړی او د هغې سیمې د مسلمانانو پر وړاندې بې شمېره وحشتونه کوي. د افغانستان پر وړاندې د چین سیاست استعماري او امنیتي دی. د واخان دهلیز په برخه کې هم دا سیاست پلی کوي. په افغانستان کې د نوي حکومت له حاکمېدو سره چین ته د طلا او مسو پشان سټراټيژيکو فلزاتو او دغه راز د نفتو قراردادونه ورکول د هغوی د دغه استثماري/استعماري لید ښکارندویي کوي. له بل لوري، په شرقي ترکستان (سنکیانګ ایالت) کې د ایغور مسلمانانو پر ځای د اصلي اتباعو (هن چینایانو) ځای پر ځای کول او د افغانستان له اوسنیو حکامو سره د ایغور مسلمانانو موضوع مطرح کول، د چین دولت سیاسي لید ښيي. د یوه کمربند یوې لارې «Belt and Road Initiative /One Belt One Road» په طرحه کې، چین له افغانستان څخه کومه مواصلاتي لاره په پام کې نه ده نیولی. بلکې دا هیواد د چین-پاکستان پر اقتصادي دهلیز (CPEC) او د مرکزي اسیا پر لارو تمرکز کوي. یعنې که واخان دهلیز جوړ هم شي، افغانستان به د چین په سټراټیژیکو طرحو کې کوم ځای نه لري. د واخان دهلیز جوړولو په صورت کې به چین په افغانستان کې لا ډیر اقتصادي، صنعتي او ټکنالوژيکي نفوذ لري چې دا له شرعي اړخه د منلو نه دی. لکه څنګه چې امریکا، بریتانیا، المان، فرانسه او روسیه پر کمزورو هیوادونو د اقتصادي تسلط په لټه کې دي، چین هم همدا سیاست مخته وړي. د یوه اسلامي صنعتي سیاست له لرلو پرته له چین سره د اقتصادي اړیکو پراخول د افغانستان د اقتصادي استثمار سبب کېدی شي. د حاکم دولت د بهرني سیاست نقد طالبان له چین سره په خپلو اړیکو او د واخان دهلیز جوړولو کې د یوه اقتصاد محوره سیاست په لټه کې دي. خو له شرعي اړخه، د ټولو مسلمانانو او اسلامي دولت دنده دا ده چې د بشر په ژوند کې اسلام حاکم کړي او د اقتصادي چارو تنظیم باید اصل نه، بلکې د دغې سترې دندې یوه برخه وي. د خلافت دولت دستور په ۱۸۷ ماده کې په دې اړه راځي: «د امت لپاره سیاسي قضیه هغه اسلام دی چې پياوړى دولت ولري؛ شرعي احکام په احسنه توګه پلي کړي او نړۍ ته د اسلامي دعوت په لېږد کې نه ستړې کېدونکې هڅې وکړي.» له شرعي لحاظه، فرض ده چې د اسلامي دولت بهرنی سیاست باید نړیوالو ته د اسلام د پیغام د حمل (دعوت او جهاد) پر اساسي کرښو ولاړ وي او د دغه بهرني سیاست د مخته وړلو لپاره له شک پرته سیاسي، فکري، صنعتي، اقتصادي او ټکنالوژيکي استطاعت ته اړتیا ده، تر څو د نا اسلامي دولتونو په زړونو کې ویره او ارهاب جوړ کړي او د اسلامي دولت له لښکر سره د مخ کېدو پر وخت یې د ماتې سبب شي. په دې اړه چې د دعوت حمل کول د اسلامي دولت اساسي وظیفه ده، د خلافت دولت په دستور کې راځي: ۱۱مه ماده: «د اسلامي دعوت حمل (لېږد) د د ولت اصلي او اساسي دنده ده.» دغه راز په ۱۸۸مه ماده کې راځي: «د اسلامي دعوت حمل (لېږد) هغه محور دى چې بهرنى سياست پرې راڅرخي او هغه اساس دی چې له ټولو دولتونو سره اړيکې پرې بناء کېږي.» پایله واخان دهلیز د یوې موقتي کړنلارې په توګه د افغانستان د جغرافیوي زندان اساسي ستونزه نه شي حل کولی. سره له دې، د چین له استعمارګر او محارب دولت سره تعامل په افغانستان کې د چین د استعماري نفوذ سبب کېږي. د اسلامي دولت بهرنی سیاست باید د اسلامي عقیدې او د دعوت د حمل پر بنسټ تنظیم شي او د خلافت دولت تر سیوري لاندې د یوه خپلواک صنعتي، اقتصادي او ټکنالوژيکي نظام د رامنځته کولو لپاره حرکت وکړي.

پر اسلامي خاوره د سېکولرېزم نوې بڼه! وروسته له دې چې د سوریې د اوسني حاکم نظام بڼه روښانه شوه، په ځانګړي ډول د دې هېواد د نوي ولسمشر احمد الشرع څرګندونو ته په کتو، چې هغه د یو مدني دولت د جوړولو او د سیکولر ایډیالوژۍ د تطبیق اعلان وکړ، ښکاري چې نوموړي هغه زرینه موقع له لاسه ورکړه چې د دې هېواد خلکو یې د عزت او خپلواک دولت د بېرته ترلاسه کولو لپاره قرباني ورکړه او هیله يې لرله. د سوریې نوی واکمن، د اسد د رژیم له پاتې شونو سره یوځای، داسې سياست ته مخه کړه چې د غرب، په ځانګړي ډول امريکا له خوا طرحه شوی و او د امریکا د لاسپوڅي معلم مکار اردوغان له خوا ورزده کړل شو، څو د دغه خاورې د مسلمانانو د هغه هیلې مخه ونیسي، چې غواړي سوریه د اسلامي امت د وحدت پر محور بدله او د تېر نظام پر ځای یو سوچه اسلامي دولت (خلافت) رامنځ ته کړي. له همدې امله، احمد الشرع په مسلسل ډول هڅه کوي چې خپله ماضي رد کړي، او اوسنی حالت توجیه کړي، خپل فکري او سياسي بدلونونه لوی وښيي، خو دا یو داسې تضاد دی چې د یوه مبدئي جنګیالي لپاره ډېر نادر دی، چې لا یې د جګړې خاورې له لباسه نه دي پاکې کړې، خو د ښکاره سیکولر لباس اغوستو ته يې زړه ښه کړ او د جبريه رژيمونو له کاروان سره ملګری شو. سوریه، له خپل ټول تاریخ؛ تېر، حال او راتلونکي سره، د خپلې مهمې جغرافیې، سیاسي او تمدني ارزښتونو سره، د یوه تېر استبدادي دور او د یوه وېرونکي حال ترمنځ ګیر پاتې ده. د احمد الشرع تر مشرۍ لاندې د نوي نظام بڼه د سیکولرېزم یو عجیب ډول دی، چې مشخص نوم نشو ورته کارولی، ځکه دا د متکبرانه او خاينانه تمایلاتو، ناروا بشري ارزښتونو، پټو شهواني غوښتنو او فکري ړوندوالي ګډوله ده. سوریه، چې د اسد د واکمنۍ پر مهال د سیکولرانو کلا ګڼل کېده، لا هم د سیکولرېزم له دایرې نه ده وتلې، یوازې د چارواکو څېرې بدلې شوي دي. دا چې د سوریې مسلمانان د اسد د ظالم رژیم له تیارو څخه د امت د سترو قربانيو په بیه او د الله سبحانه وتعالی په ملاتړ سره راووتل، ټول اسلامي امت ته د سترې خوشالۍ او پراخو هيلو سبب شول. خو څه چې احمد الشرع او پلويان يې ترسره کوي د دغه مسلمان ولس له قربانيو او هيلو سره څرګند خيانت دی او د تېرو هغو تاريخي تېروتنو بيا تکرار دی چې مؤمن ته نه ښايي بیا يې تکرار کړي. د سوریې اوسنی حالت د پاتې نورو اسلامي خاورو په څېر دی، چې لا هم په يوه نوې بڼه د سیکولرېزم تطبیق ته دوام ورکوي، که څه هم چې د حالاتو بهیر بدل شوی او د سېکولر یا جمهوري نظام تر بنسټونو لاندې نړوونکې اوبه تېرې شوې دي، خو احمد الشرع لاهم د سېکولرېزم او جبريه دور پر لور مخه کړې او د یوه ظالم په تلو سره په نوي لباس کې بل سر راښکاره کړی دی. نو آیا دا د اسلامي امت قسمت دی چې خپل سپېڅلي انقلابونه په دا ډول نظامونو پای ته ورسوي او که لا هم له دغه انحطاط څخه راوتو ته ډېر فکري او سياسي کار په کار دی، څو په نوي لباس کې د استبداد د بيا ظهور پر ځای د اسلام د عدالت لمر طلوع وکړي.

حزب‌التحریر – ولایه اندونیزیا، د زرګونو خلکو په ګډون پراخ لاریون ترسره کړ. د دغه لاریون عنوان و: «یوازې خلافت د اسراء او معراج خاوره ازادولی شي» حزب‌التحریر – ولایه اندونزیا، راهپیمایی گسترده‌ای با حضور هزاران نفر برگزار کرد. این راه‌پیمایی تحت عنوان «سرزمین اسراء و معراج تنها با خلافت آزاد می‌شود» بود. #خلافت_تأسيس_کړئ #خلافت_را_برپا_کنید #أقيموا_الخلافة

سوره بقره کې خدای ج ادم ع ته د خپل ځای ناستي خطاب کوي. د ادم ع وارثان م��لمانان باله شي. ځای ناستی باید تر ټولو قوي وي. مسلمان ملت باید ورځ تر بلې اقتصادي، سیاسي او نظامي ډګر کې قوت خوا ولاړ شي. قوت علم دی. که بار بار شاته ځي؛ نو مانا دا چې د ځای ناستۍ لایق ندی او لار یې خطا ده.

د لویو او حتمي جګړو پر لور د اسلامي امت حرکت! یوسف ارسلان اوسنی نړیوال نظم داسې نښې ښيي چې د لویو او حتمي جګړو پر لور د اسلامي امت حرکت ته اشاره کوي. په دغو پېښو کې، لکه څنګه چې په نبوي احادیثو کې وړاندوینه شوې ده، له یهودو سره جګړه، د لویدیځ روم فتح، او د هند غزا شاملېږي. په پایله کې یې دې ته زمینه برابرېږي چې د امین پیغمبر ﷺ د حدیث پر اساس به د اسلام قلمرو او حاکمیت د ځمکې ختیځو او لویدیځو برخو ته ورسېږي. دلته پر څو مهمو پوښتنو خبرې کوو: ایا د دې جګړو رامنځته کېدل په نږدې راتلونکي کې ممکن دي؟ ایا ملي دولتونه دا وړتیا لرې چې یادې وعدې د دوی په لاسونو پوره شي؟ کوم شواهد څرګندوي چې دا مقابله به یوازې د افرادو یا ډلو په کچه نه وي، بلکې د لویو نړیوالو قدرتونو ترمنځ جګړې به وي؛ او یوازې خلافت دولت کولی شي په دې مقابله کې د مسلمانانو حقیقي استازیتوب وکړي؟ پیغمبر صلی الله علیه وسلم په یوه حدیث کې فرمایلي دي: «لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تُقَاتِلُوا الْيَهُودَ، حَتَّى يَقُولَ الْحَجَرُ وَرَاءَهُ الْيَهُودِيُّ: يَا مُسْلِمُ، هَذَا يَهُودِيٌّ وَرَائِي فَاقْتُلْهُ». ژباړه: «قیامت به تر هغه نه رامنځته کېږي چې څو تاسو له یهودو سره جګړه ونه کړئ، تر هغه چې ډبره ووایي: اې مسلمانه! دا دی زما تر شا یهودی دی، هغه ووژنه.» (صحیح مسلم) همدارنګه، پیغمبر صلی الله علیه وسلم د راتلونکو فتحو په ترتیب کې فرمایلي دي: «أَيُّ الْمَدِينَتَيْنِ تُفْتَحُ أَوَّلًا: قُسْطَنْطِينِيَّةُ أَمْ رُومِيَةُ؟" فَقَالَ: "مَدِينَةُ هِرَقْلَ تُفْتَحُ أَوَّلًا». ژباړه: «له پیغمبر څخه وپوښتل شول: کوم ښار به لومړی فتح شي، قسطنطنیه که روم؟ ویې فرمایل: د هرقل ښار (قسطنطنیه) به لومړی فتح شي.» (الطبراني) قسطنطنیه، چې د بیزانس یا ختیځ روم د مرکز په توګه مشهور و، فتح شو، خو د لویدیځ روم فتح لا پاتې ده. لکه څنګه چې په یوه بل حدیث کې، چې ابو داوود روایت کړی دی، رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایلي دي: «تاسو به له روم سره د امن روغه کوئ، بیا به له هغوی سره د هغوی تر شا دښمن پر وړاندې جنګېږئ. تاسو بریالي کېږئ، غنیمت به ترلاسه کړئ او جوړ به راستانه شئ...». نن ورځ روم د ایټالیا پلازمېنه ده، خو دا حدیث د ټول غربي نظم او اړوندو قدرتونو ته اشاره کوي. د نن ورځې غربي تمدن (اروپا او امریکا) د لرغوني روم تاریخي او کلتوري تسلسل دی. د رنسانس له پیل سره د یونان او روم حقوقي، سیاسي او فکري مفاهیم بیا راژوندي شول، چې نن ورځ د معاصرو غربي ارزښتونو په رګونو کې جریان لري. روم د پیغمبر صلی الله علیه وسلم په زمانه او ان له هغې مخکې هم د مسیحي تمدن سمبول ګڼل کېده، او اوسنی غرب سره له دې چې د سیکولر عقیدې پر اساس جوړ شوی، لا هم له مسیحیت څخه اغېزمن دی. غرب، لکه روم، یو نړیوال ځواک دی چې پراخ کلتوري، سیاسي، او اقتصادي نفوذ لري او په نړیوال نظم کې یې له رول څخه انکار نه شي کېدی. د هند د فتحې په اړه هم رسول الله صلی الله علیه وسلم زیری ورکړی دی: «عِصَابَتَانِ مِنْ أُمَّتِي أَحْرَزَهُمَا اللَّهُ مِنْ النَّارِ: عِصَابَةٌ تَغْزُو الْهِنْدَ، وَعِصَابَةٌ تَكُونُ مَعَ عِيسَى بْنِ مَرْيَمَ». ژباړه: «زما د امت دوې ډلې به له اور څخه خوندي وي: هغه ډله چې د هند پر لور به لښکرې خوځوي او بله هغه چې له عیسی بن مریم سره به وي.» (نسائی) که څه هم پخوا د مسلمانانو لښکرې د هند نیمې وچې ځینو برخو ته رسېدلې وې، خو د هند بشپړه فتح لا پاتې ده. تاریخي فتحې یوازې د هند تر محدودو سیمو، لکه سند او پنجاب، پورې غزیدلې وې او ټول هند یې په خپل واک کې نه و راوستی. سربېره پر دې، د هند لویه برخه (چې نن ورځ په څو هېوادونو وېشل شوې ده) لا هم د نا اسلامي او ظالم حکومت تر واک لاندې ده، دا څرګندوي چې د وروستۍ او بشپړې فتحې وعده لا نه ده پوره شوې. نن ورځ مسلمانان په داسې حال کې د دغو جګړو پر لور روان دي چې له تفرقې، مظلومیت او ذلت سره مخ دي. اسلامي امت په کوچنیو ملي دولتونو وېشل شوی، او لاسپوځي حکام یې تر هر څه ډیر د غربي قدرتونو د رضایت ترلاسه کولو په لټه کې دي. د یهودي رژیم تر بریدونو لاندې غزه او لبنان، د چین لخوا د اویغور پر مسلمانانو ظلم، او د هند پر مسلمانانو باندې د مودي د حکومت جنایتونه؛ د اشغال، ټول‌وژنې او د اسلامي امت د کمزورتیا څرګندونه کوي. اسلامي امت په مختلفو لارو ځپل کېږي؛ کله په اشغال، کله په تحقیر او سپکاوي، او کله په بندیزونو او فشارونو. دلته وایو چې اسلامي امت، پر دغه مظلومیت سربېره، څنګه د الهي وعدو او لویو جګړو پر لور حرکت کوي او په پای کې به بریالی شي. د نږدې راتلونکو نښتو نښې له لویو نړیوالو قدرتونو سره د اسلامي امت نږدې راتلونکې مقابله څرګندې نښې او تاریخي مخینه لري. له دغو نښو یوه د نړۍ په کچه د مسلمانانو شدیده مظلومیت دی. له غزې او لبنان څخه، چې د یهودي رژیم تر پرله‌پسې بریدونو لاندې دي، په چین کې د اویغور مسلمانانو او په هند کې د کشمیر مسلمانانو پر وړاندې ظلمونو پورې، دا پراخ مظلومیت د مسلمانانو له حقونو او کرامت د سرغړونې څرګندونه کوي. په هر حال، د الله تعالی سنت داسې دی چې د هغه نصرت له ستونزو او مشقتونو څخه راپورته کېږي. له بلې خوا، مسلمانان په تدریجي ډول د نهضت او ویښتابه پر لور روان دي او خپله اساسي حل‌لاره پیژني، چې د اسلامي خلافت تاسیس دی؛ هغه نظام چې امت له تفرقې ژغورلی او بیا د وحدت او عزت خاوند کولی شي. د مسلمانانو پر وړاندې د لویو قدرتونو دښمني په څرګند او پلان شوي ډول روانه ده. یهودي رژیم، د غرب په ملاتړ، په فلسطین، لبنان، او سوریه کې مسلمانان په نښه کوي او پراخ جنایتونه یې ترسره کړي دي. هند هم په خپلو ځپونکو سیاستونو، په کشمیر کې له ټول‌وژنې نیولې د مسلمانانو پر وړاندې پراخ تبعیض پورې، پر همدغه مسیر روان دی. امریکا د دغو دواړو قدرتونو د اصلي ملاتړ کونکي په توګه، د مسلمانانو پر وړاندې د فشار په زیاتولو کې مهم رول لري او د اسرایلو د جنایتونو او د هند د ظلمونو ملاتړ کوي. د دغو دولتونو اقتصادي او نظامي ځواکمنتیا ښيي چې اسلامي امت به یې پر وړاندې د ډلو او چریکي جګړو له لارې نه، بلکې د یو ځواکمن دولت له ادرسه مقابله وکړي، او دا ځواکمن دولت به خلافت وي. په هند کې د نظامي ټکنالوژۍ پرمختګ، په منځني ختیځ کې د یهودي رژیم پراخ نفوذ، او په نړیوالو چارو کې د غرب اغېز څرګندوي چې دوی د یوې لویې مقابلې لپاره تیاری نیسي. د هند د واکمنانو او خلکو، د یهودي رژیم، او غرب - چې د اسرایلو لخوا د فلسطینیانو پر وړاندې د جنایتونو ملاتړ کوي- ترمنځ نږدې اړیکې، د دې لویې نښتې لپاره د لارې هوارولو یوه برخه ګڼل کېږي. خو پر دغو قدرتونو سربېره، اسلامي امت د الهي وعدې او هغو نصرتونو په مرسته چې په احادیثو کې یې وړاندوینه شوې ده، د نهضت او د خلافت د تاسیس لپاره د حرکت په لور روان دی، څو په متحد ډول د دغو دښمنانو پر وړاندې ودریږي او دا ستره وعده پوره کړي. کله چې د جګړې خبره کېږي، زموږ ذهن په طبیعي ډول منفي لور ته ځي. خو هغه لویې جګړې چې د خلافت پوځ به یې وکړي، په حقیقت کې د اسلام د عدالت یو مظهر دی، چې د ظالمو، جابرو او فاسدو نړیوالو بنسټونو سره به مقابله وکړي. د دغو بنسټونو تر ماتېدو وروسته به د اسلام حاکمیت ته د پراختیا زمینه برابره شي، او بشریت به خپل فطرت ته بېرته را وګرځي. دا جګړې یوازې د مسلمانانو د ژغورنې لپاره نه دي، بلکې د ټول بشریت، طبیعت، او ټولو ژوندیو موجوداتو د ژغورنې لپاره دي، چې د پانګوال نظام د ظلم او فساد له امله کړېږي. قرآن کریم دا ظالم، کافر او فاسد ځواکونه د «فتنې» په نامه یاد کړي دي او د بقرې سورت په ۱۹۳ام آیت کې امر شوی چې د دغو فتنو پر وړاندې تر هغه جګړه وشي، څو چې ختمې نه وي: "وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ ژباړه: «او له هغوی سره تر هغه وجنګېږئ چې نور فتنه (کفر او کفري نظامونه) پاتې نه شي او دین (نظام او حاکمیت) یوازې د الله لپاره شي.» خلافت او لویې جګړې تاریخي دلایل او نصوص څرګندوي چې راتلونکې لویې جګړې، چې د پېښېدو وعده يې په نبوي احادیثو کې شوې ده، یوازې د اسلامي خلافت له لارې ممکنې دي. د لویو فتحو په اړه ټولې د پیغمبر صلی الله علیه وسلم نورې وعدې د خلافت او جهاد له لارې پوره شوې دي. په دغو فتحو کې، د راشده خلفاوو په لاس د عرب جزیرې فتح، د عمر رضی الله عنه د خلافت په وخت کې د فارس سترې امپراتورۍ ماتې، او د عثماني خلافت په لاس د قسطنطنیېفتح شامل دي. د نبوي احادیثو سیاق هم په دغو جګړو کې د جهاد او خلافت پر رول ټینګار کوي. کله چې رسول الله صلی الله علیه وسلم د قسطنطنیې او روم فتحو د ترتیب په اړه وفرمایل: «مدینة هرقل (قسطنطنیه) به لومړی فتح شي». دا وعده په ۱۴۵۳ میلادي کال کې د محمد فاتح په لاس، چې د عثماني خلافت خلیفه و، د جهاد له لارې پوره شوه. له دې څخه څرګنده ده چې د لویدیځ روم فتح لا پاتې ده، چې یوازې د خلافت په وسیله ممکنه ده، ځکه چې د خلافت بهرني سیاست، د ملي او سیکولر دولتونو پرخلاف، د دعوت او جهاد پر بنسټ ولاړ دی. سربېره پر دې، د هند، یهودي رژیم، او غربي نړیوال نظم په څېر د ودې په حال کې قدرتونه په ډاګه کوي چې یوازې یو ځواکمن او واحد دولت، چې تر شا یې اسلامي ایډیالوژي وي، کولی شي د دغو زبرځواکونو پر وړاندې ودرېږي او دا لویه او حتمي جګړه رهبري کړي. اسلامي خلافت، چې الهي سیاست، د جهاد ځواک، او د امت ملاتړ لري، دا وړتیا او توان لري چې د دغو قدرتونو پر وړاندې مقابله وکړي او نبوي وعدې پوره کړي. نو، یوازې خلافت دا جګړې د اسلامي امت په بریا او د الله تعالی د دښمنانو په ماتې سره پای ته رسولی شي. په پایله کې، د ملي دولتونو له دجال (نړیوال نظم) سره تعامل، او د ملي ګټو پر بنسټ ریالیسټیکو سیاستونو له لارې، د الهي وعدو تحقق ته نه شو رسېدی. دا احادیث په څرګنده ښيي چې د اسلامي امت اصلي دښمنان هغه قدرتونه دي چې د الله تعالی د دین د اظهار مخه نیسي او بشریت د هلاکت پر لور بیايي. د دغو دښمنانو پر وړاندې حللاره نه تعامل دی او نه نرمښت؛ یوازینۍ لاره قتال دی. دا قتال باید د اسلامي خلافت پوځ وکړي، ځکه یوازې خلافت دی چې بهرنی سیاست یې د دعوت او جهاد پر بنسټ ولاړ دی. نو، د الله تعالی د وعدو د تحقق لپاره، باید د راشده خلافت د تاسیس ل��اره بیړه وکړو. رسول الله صلی الله علیه وسلم د ګڼو وعدو تر څنګ د راشده خلافت د بیا راتګ وعده هم راکړې ده. هغه صلی الله علیه وسلم فرمایلي دي: …" ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيَّةً، فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ." (مسند أحمد) ژباړه: ...بیا به جبریه حکومت وي او تر هغې پورې به دوام وکړي چې الله وغواړي، بیا چې وغواړي هغه به لرې کړي. بیا به یو ځل بیا د نبوت پر منهج (راشده) خلافت تاسیس شي. لکه څنګه چې د اسلام په تاریخ کې، خلفاوو په حرص او ډیره لیوالتیا د الهي وعدو او نبوي بشارتونو د پوره کولو لپاره هڅې کړې دي؛ نن ورځ هم له مسلمانانو (په ځانګړي ډول د قدرت له څښتنانو) څخه د ورته هڅې غوښتنه کېږي. لکه څنګه چې رسول الله صلی الله علیه وسلم د قسطنطنیې د فاتح په اړه فرمايي: قسطنطنیه به هرو مرو فتح کېږي، هغه امیر به تر ټولو غوره امیر او هغه لښکر به تر ټولو غوره لښکر وي. (مسند احمد). په دغه حدیث کې واضح ویل شوي چې ورکړل شوې وعده به پوره شي، خو څوک چې دا وعده پوره کوي، هغه تر ټولو غوره امیر او تر ټولو غوره لښکر دی. نو ځکه، قسطنطنیه له وعدې سره سم عثماني خلافت فتح کړه. د دغه امت د لویو او برخلیک ټاکونکو جګړو وعدې، د راشده خلافت بیا تاسیس، او د اسلامي نړیوال حاکمیت پراختیا به په ټاکلي وخت کې هرو مرو ترسره شي. خو دلته مهمه پوښتنه دا ده: څوک به دا حرص ولري چې د غوره امیر او غوره لښکر برخه وګرځي او د دغو وعدو د تحقق لپاره به وسیله شي؟ نو څرګنده ده چې څوک دا لیوالتیا او حرص نه لري او ځانونه یې د ملي دولتونو او ریالیسټیکو سیاستونو په زندان کې محدود کړي دي، له محرومینو او زیانمنو څخه به وي. ایا دا ممکنه ده چې دغه الهي وعدې د ملي دولتونو، منفعت‌محوره او اقتصاد محوره سیاستونو، او له دجال (دجالي نړیوال نظم) سره د تعامل په چوکاټ کې پوره شي؟ یو وار بیا ټینګار کوم، دا وعدې به بلاخره پوره شي، خو مهمه خبره دا ده چې په دې لار کې زموږ رول څه دی او د وعدو د تحقق په ورځ به موږ په کوم صف کې وو؛ د بریالیو او د الهي وعدو په پوره کولو کې د برخه اخیستونکو په صف کې، او که د محرومینو او پاتې شویو په صف کې؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایلي دي: «إِنَّ اللَّهَ زَوَى لِيَ الْأَرْضَ فَرَأَيْتُ مَشَارِقَهَا وَمَغَارِبَهَا، وَإِنَّ أُمَّتِي سَيَبْلُغُ مُلْكُهَا مَا زُوِيَ لِي مِنْهَا». (صحیح مسلم) ژباړه: الله تعالی ځمکه زما لپاره لنډه کړه او ما د هغې مشرقونه او مغربونه ولیدل. او په یقین سره زما د امت قلمرو به هغو برخو ته ورسېږي چې ماته ووښودل شول. #خلافت_تأسيس_کړئ #خلافت_را_برپا_کنید #أقيموا_الخلافة