Εχω ακυρώσει έξοδο Σάββατο βράδυ με καλή παρέα για να κάτσω να φάω σουβλάκια μόνη στο σπίτι βλέποντας Μοιραράκη στο extra να τσιρίζει ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΚΟ ΣΑΣ 𝗠𝗢𝗡𝗢 ΜΕ 4.500€, σε περίπτωση που αναρωτηθήκατε ποτέ από που βγήκε το ανωμαλού.
Τι γαμάτo που όσοι γεννηθήκαμε στα early 90s κοντεύουμε 30 κι ακόμα δεν έχουμε ζήσει, ε παιδιά; Που ξυπνάμε και κοιμόμαστε πνιγμένοι στο άγχος, παλεύουμε να διαφυλάξουμε την ψυχική μας υγεία μέσα σε όλη την ασχήμια (χωρίς επιτυχία) κι απλά επιβιώνουμε. Ποιος τη χάρη μας.
Κάτι πιο προσωπικό κι ευχάριστο. Πρόσφατα ο μπαμπάς μου έκανε μια μαγνητική για ανεύρυσμα εγκεφάλου, λόγω κληρονομικότητας. Το είχε η γιαγιά μου και οι αδερφές του και χρειάστηκε να χειρουργηθούν. Σήμερα λοιπόν μάθαμε ότι ο μπαμπάς δεν έχει τίποτα. Ηθελα απλά να το μοιραστώ ❤
Πήγα στα public κι αντί για το πιστοποιητικό εμβολιασμού έδειξα στην κοπέλα τα εισιτήρια του Μπάτμαν. Και πριν πεθάνω από ντροπή μου κάνει η θεούλα "αίθουσα 7 αριστερά".
Ο άλλος γράφει ότι οι ραγάδες στη γυναίκα είναι red flag. Έχετε βάλει σκοπό να μας στείλετε όλες στο Δαφνί, δεν εξηγείται αλλιώς. Οκ, εγώ μένω δίπλα, πάω και με τα πόδια. Τις υπόλοιπες που πρέπει να πάρουν το 845 δεν τις σκέφτεστε;
Εχω πάει σε κηδεία γνωστού που το επώνυμο του ήταν Πλακάς και την ώρα που έβαζαν το φέρετρο στο λάκκο ακούω την ξαδέρφη μου από πίσω να λέει "μόλις έγινε ταφόπλακας". Ακόμα την παρακαλάω να φτιάξει ακκαουντ
Διαβάζω για 262 κρούσματα, παίρνω τηλέφωνο τον πατέρα μου, του λέω σταμάτα να κοιτάς για διακοπές στη Μάνη και του το κλείνω. Μετά από ένα λεπτό με παίρνει η μάνα μου, μου λέει καλά του είπες εγώ Νάξο ήθελα να πάμε και μου το κλείνει.
Η μάνα μου:
- Τι ώρα πρέπει να είσαι στην Πεντέλη;
- 8:30.
- 7:00 να φύγεις.
- 7:00 είναι πολύ νωρίς ρε μαμά.
- Ε μέχρι να πας, να χαθείς κάνα μισάωρο ως συνήθως, θα περάσει η ώρα.
Έφαγα θεαματική γλίστρα στην Ιερά Οδό και μόλις σηκώθηκα είδα τον Χαρδαλιά στην αφίσα να με κοιτάζει με λάγνο βλέμμα. ΔΕ μου αξίζει τέτοιο πρωινό Τρίτης.
Η απέναντι αγόρασε σπιτάκια για τις αδέσποτες γάτες, έστρωσε και κουβερτούλες να είναι ζεστά κι αυτές αντί να μπουν μέσα κάθονται από πάνω σαν τον Μπάτμαν εν ώρα περιπολίας στις ταράτσες της Γκοθαμ.
Πλέον κοιμάμαι και ξυπνάω με ένα μόνιμο ψυχοπλάκωμα. Και το χειρότερο είναι πως το συνήθισα, το θεωρώ φυσιολογικό. Σίγουρα δεν είμαι η μόνη. Το τι πληγές έχουμε να επουλώσουμε μετά την πανδημία, δε λέγεται.
Αν είδατε χθες έναν τύπο 1.97 με μούσια να έχει λυθεί στα γέλια έξω απ'τα Προπύλαια, ήταν ο αδερφός μου που είδε επιτέλους από κοντά τον μεγάλο περίπατο. Με πήρε τηλέφωνο και είχε λιώσει. Παράλληλα καντήλιαζε και τον Μπακογιάννη. Ο γλυκός μου.
Μλκ ο άλλος ανακοίνωσε αυτάρεσκα αύξηση προστίμου στα 500€ απ'το βήμα της βουλής και τα άλλα τα ζώα από κάτω σηκώθηκαν όρθια να τον χειροκροτήσουν. Καμία ντροπή, τίποτα.
Μας έχουν κλεισμένους μέσα από το Νοέμβριο, είμαστε διαλυμένοι ψυχολογικά και οικονομικά, και ο Θεοχάρης βγαίνει και λέει με λίγα λόγια ότι το καλοκαίρι η χώρα θα ξαναγίνει μπάτε σκύλοι αλέστε. Τα ίδια εγκληματικά λάθη με πέρυσι. Mαλάκα θέλω να κλάψω, δε γίνεται αυτό.
Μόλις επέστρεψα κακήν κακώς από μια έξοδο την οποία αλλιώς φανταζόμουν και τελικά με γάμησε πατόκορφα και γύρισα σπίτι κουρέλι. Ναι, ξέρω, nobody cares αλλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου γτ θα σκάσω.
Το βασικό είναι να έχετε γονείς που σας βάζουν πάνω απ' όλους κι όλα. Η μάνα μου πχ μόλις μου είπε "μη σκύβεις απ'τα κάγκελα, θα πέσεις και θα τρομάξεις τις γάτες"
Τύπος: *με κάνει add στο fb*
Εγώ: Ας τον δεχτώ μωρέ, τι ψυχή έχει ένα accept;
Τύπος: Ποιο μονοπάτι οδηγεί στην καρδούλα σου?
Εγώ:
Εγώ:
Εγώ: Καλά να πάθω.
Προσπαθώ να παρηγορήσω τη μανούλα που έκαψε τα πανκεικς και πάει ο αδερφός και της λέει «πείτε μας, τι οδήγησε στις εικόνες απόλυτης καταστροφής που βλέπουμε στους δέκτες μας;»
Όταν βλέπεις τουι σχετικό με τον καρκίνο του μαστού ως ευκαιρία για να πετάξεις το χυδαίο σεξουαλικό σχόλιο σου, πρέπει να είσαι αν μη τι άλλο ένα ξεχωριστό είδος μαλάκα.
Αυτό με τις γιαγιάδες στη στάση που κάνουν μια ερώτηση και πριν το καταλάβεις σου εξιστορούν ΟΛΗ τους τη ζωή με κάθε λεπτομέρεια είναι το μυστικό τους όπλο για να ρουφάνε ενέργεια από ανυποψίαστους νέους και να κερδίζουν χρόνια, ξέρω τι σας λέω.
Πρέπει να παίχτηκε ξεκαθάρισμα λογαριασμών το βράδυ γιατί άνοιξα την πόρτα και βρήκα σκοτωμένες μια αράχνη και μια σφήκα. Τώρα εμφανίστηκαν κάτι μυρμήγκια, πιθανόν από το γραφείο τελετών. Συνεχής ενημέρωση.
Χθες το βράδυ την ώρα της παράστασης άρχισε να κόβει βόλτες μια κατσαρίδα πάνω στη σκηνή, την πήρε χαμπάρι η Διδασκάλου, φώναξε ένα Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ με το οποίο ταυτιστήκαμε όλοι και συνέχισε κανονικά το μονόλογο. 🤝
Είχα θείο που κάθε Πάσχα μας έλεγε ΜΟΛΙΣ ΦΑΜΕ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΠΑΓΩΤΑΡΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ και μόλις τρώγαμε τον έπαιρνε ο ύπνος στην καρέκλα και η θεία μου τον έβριζε.
Πάω στο δερματολόγο με έκζεμα. Ξέρεις, αυτό συνδέεται με το άγχος, μου λέει. Καλέ γιατρέ, σύνελθε. Εδώ έχουμε καταπληκτική ποιότητα ζωής και απλήρωτους λογαριασμούς. Κάτι άλλο φταίει.
Περίμενε χθες ένα ζευγάρι στην ουρά για το θέατρο, τσέκαρε ο άλλος τα εισιτήρια τους στην είσοδο και τους λέει «ήρθατε δυο εβδομάδες νωρίτερα, ωραίοι».
Μου δίνει η άλλη να υπογράψω κάτι χαρτιά στην τράπεζα, τα γυρίζω λίγο στο πλάι γιατί δε βολεύομαι, τα ξαναισιώνει αυτή, τα ξαναγυρίζω εγώ, τα ξαναισιώνει, τα ξαναγυρίζ- ΑΣΤΑ ΠΙΑ ΜΩΡΗ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΩ ΜΗ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΤΟ ΣΤΙΛΟ ΣΤΟ ΡΟΥΘΟΥΝΙ.
Τον Νοέμβρη που λέτε, ο πατέρας μου κι εγώ περάσαμε κόβιντ. Όταν με πήραν από το φαρμακείο, μου κόπηκαν τα γόνατα αλλά περισσότερο έτρεμα για εκείνον. 70 χρονών με σοβαρά προβλήματα υγείας. Αν δεν ήταν εμβολιασμένος, σήμερα δε θα τον είχαμε κοντά μας, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Ξέρω δεν ενδιαφέρει κανέναν, αλλά πήρα τις απαντήσεις των αιματολογικών μου σήμερα και σε σύγκριση με τις προηγούμενες είναι πάρα πολύ καλές. ♥️ Έπιασαν τόπο οι πρασινάδες και τα σμούθια που καταναλώνω μέχρι και στον ύπνο μου.
Το ονομάσαμε προεμμηνορυσιακό σύνδρομο γιατί το «τρώω εναλλάξ τσουρέκι με μαρμελάδα βύσσινο και ψωμί με τυροκαυτερή ενώ στα ακου��τικά παίζουν Helloween κι αμέσως μετά Πρόδρομος - Δε Με Ρίχνεις Τώρα Πια» ήταν πιασμένο.
Αυτό που με γονατίζει από χθες που βλέπω το τιελ είναι ο τρομακτικός αριθμός ατόμων εδώ μέσα που έχουμε χάσει δικό μας άνθρωπο από την κωλοαρρώστια ή έχουμε παλέψει οι ίδιοι με αυτήν. Κάθε μα κάθε ακκαουντ έχει και μια ιστορία να διηγηθεί.
Την πρώτη φορά που έφαγα magic κύπελλο, με κοιτούσε ο μπαμπάς μου που προσπαθούσα να σπάσω τη σοκολάτα με το κουταλάκι και μου είπε "έχουμε σφυρί έξω αν θες".
Μεγάλη Εβδομάδα είχαμε πάει με τον πατέρα μου στον Μαραθώνα και σε όλη τη διαδρομή έβριζε το GPS του κινητού γιατί λέει τον μπέρδευε. Με τα πολλά το κλείνω χωρίς να του το πω και μετά από λίγο γυρνάει και μου λέει "γιατί δε μιλάει αυτή, νευρίασε;"
Οι γονείς μου όταν πλησίαζαν γιορτές και τους εξηγούσα ότι εκτός απ'την καινούρια Μπάρμπι έπρεπε να μου πάρουν και το κάστρο, την άμαξα, την κολλητή από το διπλανό βασίλειο, τον πρίγκιπα, και τον ξάδερφο του πρίγκιπα που γουστάρει την κολλητή:
Θέλει υπεράνθρωπη προσπάθεια να μη ρίξεις αγκωνιά στα δόντια κάθε ψέκα που μπουρδολογεί. Mαλάκα γονατιστή θα παρακάλαγα να εμβολιαστώ με Άστρα Ζένεκα, αύριο κιόλας. Δεν αντέχω άλλο.
Μου λέει η μαμά μου ότι τις πρώτες τους απόκριες ως ζευγάρι ο μπαμπάς μου ντύθηκε άρχοντας του σκότους κι εκείνη μπιμπιμπό. Οι Βarbenheimer της Κοκκινιάς.
Κι εκεί που έλεγα ότι δεν έχω δει ποτέ γάτα με ετεροχρωμία ίριδας από κοντά, εμφανίζεται αυτό το πλάσμα και με κοιτάζει με βλέμμα "αντε δες με να σου φύγει ο καημός".
Πήγα ένα δώρο στη μικρούλα των από κάτω κι έφυγα με ένα πιάτο κουλουράκια, ένα πράσινο αυγό και τα μισά αυτοκόλλητα της μικρής κολλημένα στα μαλλιά μου.