Bir Hatay vardı, bir Hatay yine var. Yaşadığımız her mutluluğun ardında büyük bir keder, her güneşli günün ardında soğuk bir şubat gecesi.
Ama Hatay hep var olacak; bölüştüğümüz her ekmekte, ikram ettiğimiz her kahvede, her misafir kabul edişimizde, her gözyaşımızda ve duamızda.