هر که عاشق ناخودآگاه خود نیست، آواره است. لکان (۱۱ ژوئن ۱۹۷۴؛ به نقل از پاتریک والاس)

چه تفاوتی وجود دارد که مردم اراده‌ی خود را از طریق رای دادن نشان دهند یا رفتار؟ سالویوس جولیانوس (حقوق‌دان رومی قرن دوم)

لیبیدوی شخص روان‌رنجور کجاست؟ به آسانی می‌توان آن را یافت؛ لیبیدو به نشانه‌ی بیماری متصل شده است. [لذا] انسان روان‌رنجور قادر به لذت بردن نیست و ناکاراست. «نظریه‌ی عمومی روان‌رنجوری‌ها» - فروید

«اضطراب ریشه آبِ خلوت این دانه ریخت» "The Dead Mother" - Edvard Munch

دوستی، نقطه‌ی اوج‌ها، شعف و «ارگاسم ایگو» نیست.

فتنه‌ای دارد جهانِ ما و من کز آفتش زندگانی عاقبت مشتاقِ مردن می‌شود بیدل دهلوی

@amir_morovati :))

«تصور ما از اراده‌ی عمومیِ مناسب، گنگ و مبهم است زیرا برای مدت مدیدی ما را تشویق کرده‌اند که قهرمان شویم و امیال و اهداف فردی خودمان را محقق کنیم.»

شاید تلمیحی به جمله‌ی معروف داستایوفسکی باشد در تسخیرشدگان: با آزادی نامحدود شروع می‌کنیم و به استبداد نامحدود می‌رسیم! محمدزمان زمانی جمشیدی (مترجم)

@artahermes «رابطه‌ی شبانی در بنیاد خود مبتنی است بر خیرخواهی و تشخیص شبان از مصلحت اعضای رمه یا آنچه برای آنها بهتر تشخیص می‌دهد. در الگوی شبانی آنچه مهم است آزادی و حق اتباع نیست بلکه «تشخیصِ مصلحت» است.»

خدای یونانی خدای هدایتگر نیست و البته این خدا خدایِ «شهر» است و نه انسان‌ها.

همه‌ی ما نیازمند این هستیم که نیازهای بنیادینمان مرتفع شوند. اگر جامعه‌ای نتواند این نیازها را برآورده سازد، دیگر دلیلی وجود ندارد که عضوی از آن جامعه باقی بمانیم. ما هرگز دلیلی برای پذیرفتن نظم اجتماعی‌ای که نمی‌تواند نیازهای بنیادینمان را مرتفع سازد نداریم. روسو (نقل به مضمون)

RT @_OldGat: @peiman درود. امروز چیزکی‌ از حکیم بزرگ هرلد بلوم می‌خوندم. می‌گفت از سال ۱۹۶۷، نهاد دانشگاه «خودکشی» کرد و «میان‌مایگی» را نه…

«مثنوی معنوی» - مولانا

آفرینش هرگز «از هیچ» و از کنش و رفتار بی‌جهت به‌وجود نیامده است. کرنلیوس کاستوریادیس

صبر، منعِ باطن باشد از اضطراب. «اوصاف الاشراف» - خواجه نصیرالدّین طوسی