El entrenador del Anadolu Efes tuvo que dejar el partido ante el Barça tras recibir dos técnicas y se fue provocando al público

Her gün, işten atılma endişesi ile gidiyorsunuz işe. Yaptığınız her hareket, doğru da olsa yanlış da olsa bir değerlendirmeye tabi tutuluyor. Ve sürekli gözlem altındasınız. Ve herkes biliyor

En sade zaferi elde ettiler. İçine de azim, mücadele, gurur ve mütevazılık koydular. Belki şampiyonluk kazanmadılar ama başardıkları şampiyonluktan daha değerliydi. Ne yüksek sesle zaferlerinden

Son yılların en popüler bilgisayar oyunlarından biri Football Manager. Dünyanın birçok yerinde yaşlı genç fark etmeden birçok insan, futbola ve oyuna olan tutkularını bu oyunla yönetiyor. Oyunda genç

Futbol ilk bulunduğunda, işçi ve yoksullar için en önemli oyun ve eğlencelerden biriydi. Hatta futbol, iş sınıfını mutlu etmenin ucuz bir yoluydu. Bir futbol topu, insanların moralini yükselterek,

Türkiye'de futbol, uzun süredir halktan, sokaktan ve gerçeklikten kopuk oynanıyor. Taraftarların heyecanlanmaya çalıştığı, spor medyasının ise kendi ratingi için konuştuğu futbol, rekabet ve değer

Türkiye'de futbol kısırken, tartışmalar ise oldukça doğurgan. Hiçbir tartışma, hiçbir sorun, tam bir çözüme ve bir sonuca bağlanmadan, hemen bir başka konuya geçip yeni bir gündem oluşabiliyor. Bu

Yabancı bir teknik direktörsünüz. Menajeriniz size, Türkiye'den bir takımdan teklif geldiğini söylüyor. Teklif oldukça cazip, ilk konuşmalar gayet güzel, uzun vadeli planlar bile konuşuluyor.

Türkiye’de kulüplerdeki başarıyı, yeşil sahalardaki sonuçlar belirliyor. Bu sonuçların iyi olması durumunda kulüplerin ne kadar para harcadığı ve ne kadar borçlandığının bir önemi kalmıyor.

Tito'nun hayali olan gerçek Yugoslavya'nın, kendi takımı olduğunu söylüyordu. Hatta ona göre bu takım, Yugoslavya'dan bile daha iyiydi. Pek de haksız sayılmazdı. Hatta İspanya'yı 2-1 yendikleri maçta

Evet, ciddi bir saldırı oldu sahada Beşiktaşlı oyunculara. Kendini taraftar sanan bir kişi, saldırganca bir eylemde bulundu oyunculara. Daha kötüsü de olabilirdi. Evet, arkasından Josef de Souza'ya

Yıllardır bir labirentin içinde dolaşıyor Türk futbolu. Daha önce kullandığı yanlış yolları ezberleyerek, bir çıkış yolu arıyor ama çıkışı bulamıyor. Fakat çıkışın bulunmaması, ezberleri değiştirmeye

Türkiye'de, spordan uzak bir spor kültürü oluşuyor. Bu kültür, sadece kazanmak ve her ne olursa olsun kazanmak üzerine inşa ediliyor. Kazanmak kutsandıkça, her şey mübah sayılıyor. Spor ve rekabet,

Henüz sezonun başı, yeni bir heyecan ve yeni hedefler ile başlaması gereken lig, yumrukla, öfkeyle ve güçlünün zayıfı ezmesi ile başladı. Dünyanın hangi liginde, sezonun ilk maçına çıkan takımın

İtalya'nın kuzeyinde yer alan Cremona'da bir şatoda, zengin bir ailenin beşinci çocuğu olarak doğdu. Varlıklı bir ailede her şeye sahipken, o sadece futbol topuna sahip olmak istedi. Küçük yaştan

Şampiyonluk hedefi ile sezona başlayan takımlar, transferler ile hoca seçimi kadar, kendine ait bir sosyal medya gücü ve medyasını inşa ediyor. Bu etkin güç, şampiyonluk için destekleyici unsur

Başkanın senden bir şey istediğinde, ne yapabilirsin ki... Böyle söylemişti Michel Platini. 23 Kasım 2010'da dönemin Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy, Katarlı yetkilileri Elysée Sarayı'ndaki öğle

Türkiye'de futbol, uzun süredir çaresiz ve bu çaresizlik, Türkiye Futbol Federasyonu (TFF) yönetimleri sayesinde kurumsallaşmış durumda. Başkanın kim olduğu ya da yönetimde kimlerin olduğunun bir

Türkiye’de, futbol dışında başka bir branşta var olmak, çok zor artık. Bunun için futbol medyasının iznine, futbol taraftarının bütçe onayına ve kulüp yönetimlerinin istemesine ihtiyaç var. Bununla

Kim geldi, kim gidecek dönemi ile en masraflı dönemde kulüpler. Taraftarların sevdiği, spor medyasının da üzerine saatlerce konuştuğu transfer döneminin, futbol kamuoyu için önemi bir başka oluyor.

Hem Avrupa futbolu, hem de Avrupa basketbolu uzun süredir ekonomik krizde. Koronavirüsün tetiklediği bu kriz durumu, aslında var olan çarpık spor ekonomisinin yarattığı bir sonuç. Oyunun kendisi ile

Avrupa'nın bol sıfırlı transferlerinde, hep onların adı var. Son 10 yıldır başarıları, kupalardan ya da oynadıkları oyundan değil, sattıkları oyunculardan geliyor. Etkileyiciler ve yetiştirdikleri

Son yılların en kırılgan dönemini yaşadı Fenerbahçe camiası. Hatta, sportif açıdan bağışıklık sistemi çökmüş ve hastalığa yatkın bir bünye ile oynadı tüm maçlarını. Öyle ki futboldaki başarısızlık ve

Türk dizi sektörü ile benzerlikler gösteriyor Türk futbolu. Yaz sezonu ve kış sezonu olarak, her sezon aynı içeriklerle ile çıkıyorlar seyircinin karşısına. Yaza merhaba diyen, coşkulu, romantik yaz

Kaybetmeyi bilmeyen bir spor kültüründe, uzun zaman başkanlık yapmış bir isim Aziz Yıldırım. Nerdeyse çeyrek asır başkanlık edecekti, son seçimi de kazansaydı, ama olmadı. Başkanlık yaptığı dönemde,

2014 yılının Haziran ayında Galatasaray'dan ayrıldığında, yönetim gitmesi için bütün şartları oluşturmuştu nerdeyse. Ayrıldığı için kimse mutsuz değildi ve şimdi kulüp önüne bakabilirdi. Ayrıldıktan

Türk futbolunda uzun zamandır en popüler konu; dizilişler. "Bu takım 3'lü oynayamaz" ya da "Bir an önce 4'lüye geçmeleri gerekir'' şeklinde yorumlar ve tartışmalar, daha sık duyulur oldu. Ve bu

Türk futbolunun tek ortak noktası oldu hakemler. Sahadaki oyun ve oyuncular değil, hakemler daha fazla konuşuluyor artık. Hakemlerin en önemli başarısı ise bütün futbol kamuoyunu ve taraftarları aynı

Başka oluyor bu toprakların futbolu. Futbolcusu, hakemi, yorumcusu, taktiği, antremanı, transferi, başarı kriterleri ile her şeyi başka. Futbol mu seviliyor, yoksa futbolun yarattığı rating mi belli

Hemen hemen her gün onun adı, onun resmi ya da onla ilgili bir konu spor medyası ve spor kamuoyunun gündeminde artık. Bir çocuğun sırtına orantısız yüklenen bir beklenti hali, onu daha şimdiden bir

Türkiye’de futbol battıkça tartışmalar daha da artıyor. Bununla beraber spor medyası, açıktan taraftarlık yaparken, asıl işleri habercilik olan gazetecilikten çok, taraftarı oldukları kulüplerin