Wat belangrijk is in deze is hoe Hitler het eigendomsrecht zag benaderde: De nationaalsocialistische staat bepaalde wat er geproduceerd moest worden, door wie, waarvoor en waar. Wie niet gehoorzaamde, werd onteigend. Als niet de ‘eigenaar’ maar de staat dit beslist, is de staat de facto eigenaar van de productie middelen, het eigendomsrecht in nationaalsocialistisch Duitsland was nominaal, het stond alleen in naam. Hitler zei hierover tegen Hermann Rauschning: “Waarom zou ik fabrieken of banken nationaliseren? Ik nationaliseer de mensen. Vanaf het moment dat de mensen wakker worden tot het moment dat ze in slaap vallen, is hun leven gecontroleerd en toegewijd aan de nationaalsocialistische volksgemeenschap. Het privéleven bestaat niet meer.” 1) Het is van belang om het verschil te zien; de communisten nationaliseerde de fabrieken en banken, de nationaalsocialisten lieten ogenschijnlijk het privébezit intact, maar controleerde ieder aspect van het productieproces. Ze bepaalde ook wie er in de fabrieken mocht werken, hoe lang en onder welke omstandigheden. Bovendien roomde ze de eventuele winsten af door verplichte afdracht aan de NSDAP aan ondernemers op te leggen. Samengevat: privébezit en een privéleven bestonden niet in nationaalsocialistisch Duitsland. Er was geen vrije economie en geen vrijheid van ondernemerschap, winsten werden omgezet in verplichte bijdragen aan de partij. Er was dus een groot verschil in de ogenschijnlijke toestand en wat er werkelijk speelde. Wie meer wil weten kan o.a. deze boeken lezen: - Hermann Rauschning - The Voice of Destruction 1) - Omnipotent Government van Ludwig von Mises 2) - The Cause of Hitlers Germany van Leonard Peikoff 3) - Hitler's National Socialism van Rainer Zitelmann 4)