WHERE'S MY COFFEE??? 😡 AY COFFEE 😔☕ i never believed... 🎤💽 in love🎶🎵 who are you ⁉️🤨💢 uh 😳 laida magtalas po ☺️✨ nag aapply 📝 na editorial assistant 😜🤸🌷 you're hired 🧐😒👀 😍😊❤️💞💘💕💖💞🥰
bukas, may titignan siyang isang condo sa Mandaluyong.
Kaya kanina, nung tinanong siya ni Wonwoo kung saan sila uuwi, hindi maitago ni Mingyu yung saya niya.
Kasi konti na lang, hindi na nila kailangan magtanong kung saan sila uuwi.
Meron na silang sariling uuwian.
Working Title: Takipsilim (Takasan na Natin)
Tags: alternate universe - university, non-linear narrative, hopeful ending, wonwoo is korean, mingyu is pinoy, Inspired by that one FW post, the one where they’re chasing sunsets.
Si Wonwoo sa MRT nung Christmas Party 2011, dadayo pang megamall (kahit katabi lang ng school nila ang sm north) para manuod ng sine kasama tropa.
Nakasandal na yan kasi napagod makipag dougie battle
Ang ending, pagkatapos maligo ni Wonwoo, hindi sya natawa nung nakita niya ‘to.
Hindi siya natawa. Hindi niya rin hinagis.
Wonwoo just looked at Mingyu, his eyes full of soul and— something else.
Patay na.
Pano na ang pink team bukas?!
Sa gitna ng nagkakagulong Shaw Boulevard Station, nahanap ni Wonwoo ang kapayapaan niya — all clad up in white three-fourths polo. 🤍
Naiiyak ako!!!!!!! Ganito exactly ko sila nakikita. Maraming salamat for sharing your talent,
@ripit_ripit
!!! 🥺🤍 ang solid mo. 😭
At okay na ulit si Mingyu — parang sulit na yung isang linggong nilaspag siya ng trabaho.
Si Joy na yung pumipindot, and’yan na kasi ulit si Baobao, ang destinasyon, tahanan, at joy personified ni Mingyu.
ang vision ko sa magbaobao (VISION?!?!) ay isusulat ko lang ang snippets nila sa adulthood. Yung tipong kukuha si wonwoo ng lisensya, mag oopen ng joint account, maghuhulog sa “joint” mp2 nila, magmomove in together, AT KUNG ANO ANO PA 🤯
I don’t even know how to start explaining the roller coaster that I felt while reading this.
Ang alam ko lang, i physically felt my heart ache and I found myself clutching my pillow for dear life while crying. Ang sakit n’ya - but it’s the good kind of sakit, yung worth it.
“Ako d’yan eh.” Banggit pa ni Wonwoo, sabay nguso. “Pwesto ko ‘yan.”
“Ay, ang baobao.” Ngumisi pa si Mingyu, tuwang tuwa kasi s’ya sa tuwing nagiging clingy ito. Araw araw kasi siya nitong dinodogshow.
“Happy monthsa—”
“Ang landi landi landi!! Akala mo kinse años!” Biglang singit naman ni Jun. “Dapat na talaga kayong patumbahin.”
“Wag ka ng mainggit, sabi ko naman sayo irereto kita sa tropa ko eh.” Sagot ni Mingyu habang yakap yakap ang Baobao niya.
Parang bumukas ang langit nung humagikgik si Wonwoo. “Ang baboy, Mingyu Kim!”
Humawak pa si Mingyu sa ulo ni Wonwoo at akmang ipapaamoy ang kili-kili nito.
Yung katabi nilang ate kanina pa suma-side eye. Inggit lang siguro kasi wala siyang aamuyin na kili-kili ng pogi.
Hindi na nakayanang pigilan ni Wonwoo yung ngiti sa labi niya. “Baobao!”
Agad naman nyang hinatak sa braso si Mingyu, pero ang ending, siya pa yung napalibutan ng braso nito.
Magkayakap lang sila sa lobby ng office ni Won, keber sa mga empleyadong nagmamadali ng umuwi.
Okay lang, mamaya na lang pag sila na lang dalawa. Hihingi siya ulit ng kiss na matagal na may tunog.
For sure, tatanungin pa sya nito ng pabiro, “yung kiss na malaway ba? With tongue?”
Syempre oo sagot nya.
Ok lang. Hindi naman sya mapapagod manuyo. Mahal na mahal niya eh.
Kinabuksan, maaga gumising si Mingyu para magluto ng Almusal, Tanghalian, at Meryenda.
Bawal magutom si Baobao. Nagiging monster.
In fact, he is so thankful for this job.
Every year siya may raise, at maraming incentives… and he found himself looking at facebook groups of apartments and condos for rent and for sale.
Bukas, work from home sya ulit, kaya makakapagsingit siya ng errands.
“Puro ka salita pogi, gawin mo! Ang number ko ay 0917…”
“Sana umuwi na nga yung mga inggitera.” Malokong sabi ni Wons sa kaibigan.
“Uuwi na talaga ako! Bago pa ako makapaslang ng mga magjowa.”
“Ingat!” Natatawang sabi ng dalawa, hindi pa din bumibitaw sa yakap.
Walang pakielam sa sekyu na sumisigaw sa megaphone na yung mga walang beepcard, bumili muna bago pumila. Walang pakiealam kung may ibang makakita.
Hinalikan siya ni Mingyu sa labi. Muntik na nga siya humingi ng isa pa, kaso biglang gumalaw na yung pila.
Dalawang taon na rin si Mingyu sa trabaho. More responsilibies, yes, pero alam na niya pano balansehin. Alam na niyang hindi nya dapat ibibigay lahat sa trabaho para di siya maubos.
This way, he finds himself loving his work more, at walang nasasakripisyong aspeto sa buhay nya.
it's giving magkapitbahay pero wonwoo as batang babad sa kumon, inaabangan ang hi-5 sa TV5 tapos mingyu as batang nang-huhunting ng gagamba para ipanglaban sa mga kalaro din niya sa pogs 😭😭
“Monthsary kaya natin!”
Hindi naman talaga sila nagcecelebrate ng monthsary. Jusko, trenta na sila. Nakakaapat na anniversary na rin sila, ngayon pa ba sila mag mo-monthsary?
Natawa na lang si Wonwoo, pero bumati pa rin naman. “Happy monthsary, boss mapagmahal.”
“At may pa-flowers ka pa!”
Kunwari ‘di kinikilig.
“Hiningi ko lang ‘yan sa Romantic Baboy nung napadaan ako.”
Hinampas naman ni Wonwoo si Mingyu.
“Joke lang, joke lang!” Natatawa nitong sabi. “Hindi ba pwedeng sunduin at bigyan ng bulaklak ang pinakamahahal ko?”
Unti-unting napangiti si Wonwoo nung marinig niya yung boses. Kilala nya, syempre. Kilalang kilala.
“Bawal, sorry.” Sagot naman nito agad. “May boyfriend na kasi ako.”
“Uwi na lang tayo, Bao.”
“Sure ka? Sayang naman ang byahe mo.”
“Anong sayang ‘dun? Eh nakasama kita.”
“Trenta ka na Mingyu Kim pero ang landi mo pa din.”
“Sayo lang!”
“Dapat lang!”
“Isa pa nga.”
“Namimihasa ka na.” Sagot pa ni Wonwoo, natatawa pa, pero hindi naman niya matitiis ang Baobao niya kaya binigyan na niya ulit ng isang kiss.
“Lahams kita.” Bulong ni Mingyu.
“Jejemon ka talaga!”
“Sobrang proud ako sa’yo.” Dagdag ni Won, sabay nakaw ng mabilis na halik sa mga labi ni Mingyu. “Araw-araw.”
Hindi niya kasi ma-kiss si Mingyu kanina sa sinehan kasi ang daming bata. Rated G lang sila kanina, noh!
So that’s how Wonwoo and Mingyu found themselves in the latter’s room, 10 minutes after.
Inayos lang ni Mingyu yung mga papel na nakakalat sa kwarto niya. Work from Home kasi sya ngayong araw, at pagkatapos ng work nya kanina dumiretso siya agad sa office ni Wonwoo.
“Happy monthsary, babycakes.” Sabay halik sa ulo nya habang naglalakad sila palabas.
Ang totoo niyan, gusto lang talagang sunduin ni Mingyu si Wonwoo. Bigla lang niya narealize na 27 pala nila ngayon. Nagkita naman sila nung isang araw, pero miss na miss na talaga nya ‘to.
“Tsk. Sayang naman.” Kitang kita niya pa sa mukha nito yung nakakalokong ngiti nung nilabas na nito yung kanina pa nyang tinatago sa likuran n’ya.
Isang pirasong pulang rosas.
“Sige tatapon ko na lang ‘to.” Sabi pa nito ng nakangiti, sabay akmang lalakad na palayo.
5:40pm
Hindi pa tapos magligpit si Wonwoo ng gamit niya nung marinig niya yung boses ni Jun na sumisigaw na naman sa office nila. “Nasaan si Wonwoo?!”
“Bakit na naman? Akala ko ba uuwi ka na?”
5:28 pa lang kasi, nakaabang na ‘to sa pintuan para mag out na agad.
“Samin ka na lang tulog ngayon,Bao.”
Nag-isip pa si Wonwoo. Marami siyang tatapusin, pero mas pipiliin ba niya yun kesa matulog ng kayakap ang taong nagbibigay sa kaniya ng kapayapaan sa magulong mundo?
Fuck work.
(Charot. Ginawa niya din kinabukasan kaya di siya nakalunch)
Palubog na ang araw. The sun decided to cast its glow to Mingyu, painting him golden. Magkahawak lang sila ng kamay, habang naglalakad sa Shaw Boulevard.
Kulang na lang, pwersahang tanggalin si Won sa mga braso ni Gyu. Wala naman makakasisi sa kanya, kasi sa stress na inabot nya kanina sa trabaho, ito na yung pa-consuelo sa kanya ng universe.
“Anong meron, Bao?”
“Saan tayo uuwi?” Tanong ni Wonwoo, para makapagsabi siya sa tatay niya.
“Samin na lang. Nagluto si Mama ng sisig kasi nagrequest si papa, pupulutanin daw nila. Dinamihan ni Mama para dalan daw kita.”
“Mas mahal talaga ako ng Mama mo kesa sayo.”
“True” Natatawang sagot nito
Napangiti si Wons. Ilang beses na niya to sinabi, pero sulit pagod talaga basta ito yung sasalubong sakanya.
Humarap sya sa gilid, “Pa-kiss po.”
Wala silang pakielam sa mga taong nasa paligid nila na pagod mula sa trabaho.
“Ayoko kasing nahihirapan ka, Baobao.” Sagot naman ni Mingyu, sabay halik sa noo ni Wonwoo.
Kakatapos lang nila manuod ng Inside Out 2 as a treat to themselves after a hellish week. Audit season kasi, at kamalas-malasan naman na project nila Mingyu yung napili.
Masyado siyang advance mag isip, hindi nya napansin na nasa hagdan na pala sila nakapila. Nasa likod lang niya ang Baobao niya, at naramdaman na lang nya yung kamay ni Mingyu sa bewang niya, at nakasandal na yung baba nito sa balikat niya.
“Mamimiss kita.” Pagseseryosong sabi ni Wonwoo, at naramdaman niyang humigpit ang kapit nito sa polo niya.
“One day lang, Bao.” Sagot nito. “Pwede sa’yo ako uwi sa Sabado?”
Nagliwanag yata ang paligid. Ang laki ng ngiti ni Wonwoo. “Talaga?”
Tapos maghuhugas si Gyu ng plato at makikipag agawan si Won kay Ate Sol ng pamunas ng lamesa (sya laging panalo, btw). Manunuod sila ng movie sa kwarto ni Mingyu.
Pagkatapos nilang kumain at makapag ayos na, pinilit sila ni Isay na manuod ng Frozen sa sala. Kahit pang ilang beses na nila ‘to napanuod, ok lang.
Hindi pa man din nakaka-kalahati yung movie, tinawag na ni Ate Sol si Isay para matulog. May pasok pa kasi bukas.
Makakaidlip sila ng magkayakap, at pag gising niya ng halos madaling araw na, sasabihin ni Mingyu na ‘dun na lang sya matulog. Naipagpaalam na siya sa tatay niya.
“Nga pala, Bao..” pag-tawag ni Wonwoo sa kanya.
“Mhm?”
“Congratulations ulit.” Bulong ni Wonwoo sa tenga niya. Mas sumiksik pa si Won sa dibdib ni Mingyu, at ramdam niya yung polo niyang nahahatak dahil nakakapit si Wonwoo sa bewang niya.
Rush hour ngayon, kaya panigurado yung pila sa MRT abot na hanggang baba.
Tinanong ni Wonwoo kung may iba pa bang gustong puntahan si Mingyu. Sayang naman kasi kung dumayo pa siya mula Cubao para lang sunduin siya, diba? Monthsary naman nila, so rektahin na lang nila ng date.
Isa pang tama ni Wonwoo, hanggang baba na yung pila sa MRT. Oks lang, good mood siya. Excited na rin naman syang umuwi kila Mingyu.
Alam na nya kasi ang routine nila: kakain kasama ang pamilya ni Mingyu na tinuturing siyang pamilya na rin.
And true to what he just said, pagsakay ng tren ay pumwesto nga ito sa kaniyang usual and rightful place— sa dibdib ni Mingyu.
Naconscious naman siya dahil baka amoy pawis siya. Earthquake drill kasi kanina sa office kaya naman nag duck, cover, and hold pa siya. Ganap na ganap.
“Joke lang! Ang bango bango mo nga. At kung mabaho at malagkit ka naman, wala akong pakielam. Yayakapin kita kahit amoy putok ka pa.”
Natawa pa si Mingyu. “Sige hindi ako maliligo sa weekend tapos try natin sa Monday. Yakapin mo ‘ko ha.”
“Masyado ka ng nakakalamang. Kailangan ka ng iligpit.” Sagot nito.
“Ang OA mo!” Sabay tawa ni Wonwoo. Ang haba haba ng pila sa elevator, umakyat pa ulit ito para okrayin ang kaibigan sya.
“Tara na! Ambagal mo.” Si Jun na nga ang naghugot sa saksakan ng charger ni Wonwoo.