Hayatımızı kararttınız! Yaşam kaynağımızı elimizden aldınız! Ödeyceksiniz! #isiasbayrambiteracıbitmez #isiasortakdavamız

🤍🪽 Beni Vurup Yerde Bırakma 🤍🪽 #isiasolasıkast #isiasçocukkatilleri #isiasortakdavamız

İKİ YIL ÖNCE BUGÜN… İki yıl önce bugün, Hayal’im… Seni toprağın altına koydular. Önce tahtalarla kapattılar, sonra kürek kürek toprak attılar üzerine. Her kürek darbesi yüreğime saplandı. O tahta, aramıza çekilen son perde oldu. O toprak, benim de nefesimi kesti. Bunların hepsi, bu dünyada benimle senin arandaki kilitlerdi… Ama bilsinler, bu kilit bir gün açılacak! O tahta kalkacak, o toprak savrulacak ve ben yine sana kavuşacağım! Öyle sıkı sarılacağım ki sana, hiçbir güç bizi ayıramayacak. Seni, sizi, çocukluğunuzu toprağa layık gören katiller bilsin… Ben o toprağı avuçlarımın içinde sıkıyorum! Ve adalet gelene kadar asla bırakmayacağım! Benden sabır bekliyorlar… Oysa ben her sabah, bir annenin en büyük kâbusuyla uyanıyorum! Benden susmamı bekliyorlar… Oysa ben her gün kızımı, hayallerini, geleceğini benden çalan bu düzenin yüzüne haykırıyorum! Benden unutmamı bekliyorlar… Oysa ben her nefeste senin adını fısıldıyorum: Hayal! Biliyorum, bir gün adalet yerini bulacak. Belki gözlerim hâlâ yaşlı olacak ama içimdeki yangın biraz olsun dinecek. Ve o gün geldiğinde, seni kaybeden bir anne olarak değil, sana adaleti getiren bir anne olarak dimdik duracağım! Ve bir gün… Ben de bu dünyadan göçüp geldiğimde, senin yanına vardığımda, artık hiçbir kilit olmayacak aramızda. O gün geldiğinde, işte o zaman gerçekten kavuşacağız, Hayal’im… Ama o güne kadar, ben buradayım! Senin için, adalet için, hiç susmayacağım! Ve şimdi, içimde hem sonsuz bir acıyla hem de derin bir minnetle sesleniyorum sana, Hayal’im… Bana 14 yıl boyunca senin annen olma şansını verdiğin için teşekkür ederim! Seninle geçen her saniye, hayatımın en güzel anlarıydı. Senin gülüşün, gözlerindeki ışık, içindeki kocaman sevgi… Bunların hepsi benim en büyük gururumdu, en büyük mutluluğumdu. Sen bana anneliği öğrettin, sevgiyi, mücadeleyi, umudu… Ve şimdi, yokluğunda bile, bana güçlü olmayı öğretiyorsun. Sensiz geçen bu iki yılda… Bir kardeşin oldu, Hayal’im… Zaten gökten görmüşsündür. O daha minicik ama bazen gözlerinde senin ışığını görüyorum. Sanki sen, ona kendi sevginden bir parça bırakmışsın. Ve Fehmi… Kocaman bir delikanlı oldu. Hayatın yükünü omuzlarına aldı ama hiç şikâyet etmedi. Bazen ona bakarken, duruşunda seni görüyorum. Gözlerinde, bana hissettirmeden seni yaşatmaya çalışan bir çocuğun hüznünü okuyorum. Bilmiyorum Hayal’im… Sen nasıl oldun, orada neler yapıyorsun? Sadece, buradaki her şeyin içinde seni görüyorum. Kardeşinin gülüşünde, Fehmi’nin sessiz duruşunda, rüzgârda, yıldızlarda, gecenin en karanlık anında bile içime doğan bir ışıkta… Sen benim hayalimdin, gerçeğimdin ve sonsuza dek öyle kalacaksın. Bir gün, bu dünyanın yükü bittiğinde, o kilit açılacak ve ben sana yine "Kızım!" diye sarılacağım… O güne kadar, Hayal’im, senin için, adalet için, sevgin için, hiç susmayacağım! #hayalgençalioğlu #isiasortakdavamız #baskacanimizyok