ولی من همیشه معمولی بودم،هیچوقت هیچجا اون آدم مهمه که همه دوسش دارن و بودنش خیلی مهم بوده نبودم،هیچوقت هیچ دوست خیلی صمیمیایی نداشتم،هیچوقت هیشکی نبوده که عجیب وغریب دوستم داشته باشه،همیشه همه باهم خیلی صمیمی شدن و خوش بودن و منم ی گوشهایی وایساده بودم و فقط بهشون نگاه میکردم