فاجعه افشار بزرگ‌ترین ظلم و وحشت در حق هموطنان هزاره بود. چند رهبر قدرت‌طلب که نیازی به ذکر نام‌شان نیست، منطقه افشار را به خاک و خون کشیدند. زنان و کودکان را قتل‌عام کردند، فجایع اخلاقی آفریدند، خانه‌ها را به آتش کشیدند و حق زندگی را از مردم گرفتند،تنها برای رسیدن به قدرت! افسوس

خبر سپردن هلیکوپترهای افغانستان به آمریکا سخت مرا متأثر ساخت. این هلیکوپترها از دارایی‌های ملی کشور و نماد دفاع و عزت بودند. این معامله هرگز نباید صورت می‌گرفت! هواپیماهایی که برای حراست از تمامیت ارضی کشور بودند، ربوده شده، به ازبکستان منتقل گردیدند و اکنون به آمریکا سپرده شدند.

ما در هر شرایطی باید از دوستی با حکومت، ارتش و استخبارات پاکستان پرهیز کنیم. همین پاکستان بوده که همواره نقش بزرگی در بی‌ثباتی افغانستان دا��ته، ملت افغان را بمباران کرده و همواره در امور داخلی کشور ما مداخله نموده است. افرادی که با این کشور پیمان می‌بندند، دشمنان ملت افغان اند.

آنانی که خود را رهبران افغانستان می‌دانستند و طالبان را با لفظ «پاکستانی» خطاب می‌کردند، امروز خود به طور مستقیم با ای ایس ای نشست‌های پنهانی دارند و برای آغاز دوباره جنگ در افغانستان برنامه‌ریزی می‌کنند. این گروه که بردگی در رگ‌هایشان جریان دارد،از بزرگ‌ترین دشمنان افغانستان‌اند

این فرد نباید دیگر از فرزندان فقیر کشور برای اهداف شخصی خود سوءاستفاده کند. همواره در افغانستان قربانی را فرزندان فقیر داده‌اند، اما امتیاز را کسانی دیگر گرفته‌اند. جنگ هرگز راه‌حل نیست و باید مسائل از طریق گفت‌وگو حل شوند. فرزندان فقیر نیز باید آگاه و اشخاص استفاده‌جو را بشناسد.

در چنین مواردی نیازی نیست که در قضیه پسر کاکا، نام اشرف غنی نیز ذکر شود. اجمل غنی خود شخصیتی توانمند و مستعد بوده است. چنین گزارش‌ها و ادعاها بیشتر به‌منظور ترور شخصیت انجام می‌شوند. ما نباید بدون تحقیق بر هیچ‌کس اتهام وارد کنیم.

برخی از زنانی که در خارج هستند و در افغانستان در فساد گسترده دخیل بودند، اکنون شعار تعطیلی تنها خوشی افغان‌ها (کرکت) را سر می‌دهند. آن‌ها این بازی‌ها را برای منافع شخصی خود انجام می‌دهند و به نام زنان افغان پروژه‌های خارجی دریافت می‌کنند. این یک نمایش بزرگ است. #افغانستان #کرکت

مردم غزه از یک سال گذشته در برابر دیدگان جهان قربانی وحشتی پایان‌نا��ذیر شده‌اند. هزاران انسان بی‌گناه کشته شده‌اند و خانه‌های شان ویران شده‌ است. اکنون که مذاکرات آتش‌بس جریان دارد، مایه امیدواری است. اگر بشریت حق انسانیت را ادا می‌کرد، این جنگ مدت‌ها پیش پایان یافته بود.

این افراد عامل سقوط جمهوریت بودند. طالبان امروزی صد برابر بهتر از آن لندغر و لوچک هستند که به نام قهرمان دیوارهای نظام و قانون را شکستند. این افراد هیچ احترامی برای خود، رهبران و نظام نداشتند. طالبان هر چه که باشند تجربه و سابقه چنین جنایات با نظام، مردم‌ و رهبران خود را ندارند.

افغانستان برخی مشکلات دارد و ما این را انکار نمی‌کنیم، اما رفتار منافقانه پاکستان که همیشه در قبال افغانستان سیاست دوگانه داشته است، هیچ‌گاه مورد حمایت ما نیست. پاکستان هرگز نباید در مسائل افغانستان مداخله کند. این‌ها افراد منافق هستند.

اگر گرفتن یک عکس دلیل لغو کرکت افغانستان می‌شود، پس خلیل‌الرحمن حقانی نزدیک‌ترین رابطه را با جبهه مقاومت داشت، همیشه با فضل احمد معنوی در تماس بود، و احمد مسعود به خانواده حقانی برای وفات او تسلیت گفته بود. چرا از آن یاد نمی کند. بازیکنان کرکت ما قهرمانان ما هستند.

یک گروه تحت رهبری یک قاچاقبر و یک زن پروژه‌ای تلاش دارند کرکت قهرمانان افغان را متوقف کنند. هدف آن‌ها صرفاً منافع شخصی و کسب درآمد از پروژه‌ها است. این همان اشخاص سوءاستفاده‌گری هستند که همیشه با سرنوشت مردم تجارت کرده‌اند. اشخاص سوءاستفاده‌گر را بشناسید.

آقای پدرام! هیچ سازمان بین‌المللی حق مداخله در مورد خط فرضی دیورند را ندارد و نمی‌تواند این خط را به‌عنوان مرز رسمی به رسمیت بشناسد. هر معاهده‌ای که صد سال از آن بگذرد و تمدید نشود، خود به‌ خود باطل می‌شود. تصمیم‌گیری در مورد سرنوشت دیورند تنها حق ملت افغانستان است، نه وطن‌فروشان

مسؤلیت تمام افغان‌ها است که در مسائل ملی از طالبان حمایت کنند. ما با طالبان ممکن است اختلافات فکری و نظری داشته باشیم، اما تلاش‌های جاری آن‌ها در مسائل ملی مانند دیورند، واخان و سایر موارد را می‌ستاییم. هر کسی که در مسائل ملی معامله می‌کند، از جمله افغان‌ها نیست، بلکه غلام است.

دیورند خطی فرضی برای افغانستان است، خطی که به‌طور اجباری بر افغان‌ها تحمیل شده است. هر کسی که این خط را رسمی و بین‌المللی می‌خواند، از دشمنان بزرگ افغانستان است. هر گروه یا فردی که مرزهای افغانستان را معامله کرده و به جنگ در کشور دامن می‌زند، باید رسوا و ماهیت اصلی‌شان آشکار گردد

در سال‌های گذشته حکومت‌ها و مقام‌های بلندپایه‌ی زیادی را دیدم، اما هیچ حکومتی به اتحاد طالبان ندیدم. مخالفین‌شان هر کاری کردند، پول مصرف کردند، افراد استخدام نمودند و پروژه‌های بزرگی را به راه انداختند تا در میان طالبان شکاف ایجاد کنند، اما ناکام شدند. این یک اتحاد بی‌نظیر است.

بسیاری از مقامات پیشین جمهوری که خود را مبارز علیه طالبان می‌دانند، اکنون در میان خود درگیر اختلافات و کشمکش هستند. به جای اینکه برای یک استراتژی ملی و دیدگاه واضح تلاش کنند، کار روزمره‌شان توهین و تخریب شخصیت‌ها شده است. چگونه این ذهن‌های کوچک اعتماد مردم را جلب خواهد کرد؟

جبهات مخالف طالبان که در کشورهای خارجی فعال اند، تا حال نتوانسته‌اند یک استراتژی واحد و هماهنگ ایجاد کنند. حتی اوازه‌های تازه از تشکیل جبهه جدید توسط امرالله صالح شنیده می‌شود. با این اختلافات داخلی، چطور می‌توانند در برابر طالبان مقاومت کنند؟ این شبیه یک نمایش سیاسی است.

افغانستان هیچ‌گاه قابل تجزیه نیست؛ تمام اقوام مانند سرمهٔ چشمانم هستند. هر کس که امروز تلاش می‌کند میان پکتیا، وردک، کندهار، ننگرهار و سایر اقوام نفاق ایجاد کند، در حقیقت دشمن افغانستان است که خود را در چهرهٔ روشنفکران پنهان کرده‌اند. برای من تمام افغانستان یکی است. #وحدت

افغانستان خانهٔ مشترک تمام اقوام است. ملت ما بر اساس قوم‌ها و سمت‌ها تقسیم نشده، بلکه بر پایهٔ وحدت و برادری استوار است. بعضی افراد به‌صورت عمدی تخم نفاق می‌پاشند، اما بر افغان‌ها لازم است که جلو این‌گونه تلاش‌ها را بگیرند. هر افغان، چه از شمال، جنوب، غرب یا شرق باشد براد/یکی است