Беларуская стратэгія выжывання можа аказацца больш эфектыўнай, чым паўстанні ці рэвалюцыі, лічыць польскі дыпламат, які апошнія 4 гады ўзначальваў амбсаду Польшчы ў Менску. Марцін Вайцяхоўскі напісаў цэлую кнігу пра Беларусь пасля вяртання ў Варшаву. Я прачытаў яе і паразмаўляў з аўтарам. Кніга пачынаеца словамі Віталя Портнікава, які ён калісьці сказаў Вацяхоўскаму: «Беларусь — самая еўрапейская краіна ў былым СССР, а беларусы самыя праеўрапейскія, — у гэтым больш за 20 гадоў таму мяне пераконваў вядомы ўкраінскі журналіст Віталь Портнікаў. Ён з захапленнем расказваў, як ездзіць на адпачынак штогод у Беларусь, бо там так файна. Столькі еўрапейскіх помнікаў, цэркваў, палацаў, шляхецкіх сядзіб, добра захаваных могілак. І перш за ўсё тое, што там вельмі адкрытыя на Еўропу людзі, таму што гэта стагоддзямі было ў іхнай ДНК. А яшчэ, сцьвярджаў ён, калі б толькі Беларусь мела шанец далучыцца да Еўразвязу, яна трапіла б туды хутчэй і ўпісалася б лепш, чым краіны Балтыі ці Ўкраіна, таму што яна лепш арганізаваная, людзі больш адукаваныя, працавітыя і менш дэмаралізаваныя камунізмам. Я быў у шоку і ня ведаў, што адказаць». Ніжэй спасылка на ўвесь матэрыял, але тут пакіну яшчэ адну цытату з кнігі. Так дыпламат апісвае першае ўражанне ад Менску: «Я ехаў па праспекце Дзяржынскага, здзіўляючыся, як гэта магчыма, што тут яшчэ ўшаноўваюць такога тырана, злачынцу і дэгенерата. Але, з другога боку, я быў станоўча здзіўлены тым, як Менск сустрэў мяне сваёй сучаснасцю. Гэты кантраст заўсёды суправаджае ў Беларусі. Старое змешваецца з новым. Савецкасць пераплятаецца з сучаснасцю, і наадварот. З маім здзіўленнем і раздваеннем асобы пазней пагадзіліся многія нашы госці. Стэрэатып Беларусі ў Польшчы — гэта галеча, калгас і адсталасць. Але калі вы бачыце нешта іншае ў рэальным жыцці ці, прынамсі, ня проста вобраз са стэрэатыпу, узьнікае кагнітыўны дысананс. Але таксама ня трэба паддавацца ілюзіям, ашукваць сябе тым, што ўсё прыгожа. Беларусы — майстры добрага ўражання». Тэкст цалкам