Bu sene çıkacak olan çevirilerim: —William C. Roberts, "Marx'ın Cehennemi: Kapital'in Politik Teorisi" —Peter L. Berger, "Özgürleştiren Kahkaha: İnsani Deneyimin Komik Boyutu" —Terrell Carver, "Marx". —John Walbridge, "İslam'da Tanrı ve Mantık: Aklın Halifeliği".

Asıl sorulması gereken soru sıradan insanların algısında iyilik ve kötülük gibi ideolojik perdelerin nasıl olup da varlığını sürdürdüğüdür. Paranın, metaların, simülasyonun ve emeğin bu kadar hızla devindiği bir dünyada eski topluma ait ideolojik kalıplar varlığını nasıl koruyor?

"Dostlar dağılır dört bir yana, kendi yollarına."

Çeviri için gelen kitabın güzelliğine bakar mısınız? —John Walbridge - "God and Logic in Islam: The Caliphate of Reason" [İslam'da Tanrı ve Mantık: Aklın Halifeliği].

Kendisini Kemalist, ilerlemeci ve uygar olarak tanımlayan birçok kişi aslında düpedüz ırkçı ve faşist. Kemalizm bu insanlar için ırkçı ve faşist düşüncelerini örtmek amacıyla sığındıkları bir kamuflajdan ibaret. Muasır medeniyetler düzeyini faşizmle yakalayamazsınız.

@Ciselaktimur Çevirimi paylaştım, googledan çeviriyor dediler. Doktoram bitti, felsefe bir işe yaramıyor dediler. Her şeyle o kadar dalga geçmeye, hakir görmeye hazır insanlar var ki, neden varlar, neden konuşuyoruz, gerçekten anlamıyorum artık. Gerek var mıydı? Asla yoktu.

Tarih yoksa, insan doğası ile ilgili mitlere ulaşırsınız. Diyalektik yoksa, karşıt bakış açılarından birini tek hakikat sanırsınız. Bütünsellik yoksa, deneysel olguları üst üste yığar, aralarında dolayım kuramazsınız. Çelişki, dolayım ve tarih: Bunlardan asla geri adım atılamaz.

Din, insanoğlunun bütün düşünsel ve zihinsel çatışmalarının ansiklopedik bir özetidir. Kendi maddi dünyalarındaki çatışmaların hem bir ürünü hem de hayali bir çözümüdür. Din, bilincin yabancılaşmasıdır ve bu yabancılaşmanın aşılmasını öte dünyaya havale etmek zorundadır.

Sakin bir ortam, makul bir iki arkadaş, çay kahve, güzel bir sohbet. Hayatta çok az şeyden bu kadar keyif alıyorum artık.

"Görünen gerçek olsaydı, bilime ihtiyacımız olmazdı." –Marx. "Görünenin gerçek olduğunu sanan insan ahmaktır." –Lacan.

Neden hayatlarımıza birilerini alırız? Çünkü yaşantımıza birileri şahitlik etsin isteriz. Sanki başka birisi mutluluğumuzu, emeğimizi, niyetlerimizi takdir etmese bunların bir anlamı yokmuş gibi hissederiz. Başkalarının gözünden kendi yaşantımızı görmek isteriz.

Akademik kadro bulmak için, samimiyetine inandığım herkesle konuşuyorum. Genelde işlerin maalesef eskisinden çok daha zor olduğunu duyuyorum. Akademi dışında kalmak benim gibi insanların sınavı oldu resmen. Bir umut var mı, inanın hiç bilmiyorum.

14 senedir Ankara'da yaşıyorum. Anlamadığım tek bir şeyi var, o da insanların neden bu kadar sert ve mesafeli olduğu. Asla Ankara'dan biriyle arkadaş olmak istemiyorum. Şehrin havasından mı bilmiyorum, en sıradan insan bile burada kendisini ulaşılmaz biri sanıyor. Aşırı yorucu.

Her şeyi satılık mallara dönüştüren ve kültürün canına okuyan küresel kapitalizmin de canı cehenneme ayrıca.