Nasıl bu kadar geri kafalı olunur anlamıyorum. Ben de fiziken 60’larda bir gezintiye çıkmak isterdim fakat bazıları zihnen o döneme hapsolmuş ve aramızdalar
O zamanlar yalnız kaldığımı düşündüğümde aslında değilmişim, şimdi eksilince anlıyorum. Anılarımızı zihnimizde canlı kılabildiğimiz gibi, kalbimizdeki boşluğa hapsediyormuşuz.
Nesneler iyi kötü her şeyi anımsatıyor. Bence hayatın anlamı tam da burada, yalnızlığın ve git gide tek başınalığın bileşimi. Baktığın şeyi sen var ediyorsun, duygularından sen sorumlusun fakat öznesi sen değilsin.