حکمرانی در ایران به یک بلوغی رسیده. رقابت های داخلی تا زمانی که دشمن خارجی به وفور پیدا میشود، به مصلحت منافع ملی ایران نیست. پس رویه وفاق و آشتی ملی از مسیر بها دادن به جمهوریت و سهم دهی به گروهای معتدل به نسبته مقبولیت اجتماعیشون پیش گرفته شده. امیدوارم این راه به سرانجامی برسد