De literatuurapotheker
@bianca_schriek
Followers
4,312
Following
233
Media
1,232
Statuses
2,291
Eigenaar van een literatuurapotheek, mentor, schrijft, leest, interviewt, leest voor, wandelt en heeft lief
Amsterdam, Nederland
Joined January 2015
Don't wanna be here?
Send us removal request.
Explore trending content on Musk Viewer
#เมเจอร์xหลิงจังจอมแก่น
• 566186 Tweets
LINGLING MAJOR FANDOM
• 542860 Tweets
SAY SOMETHING
• 153480 Tweets
#انقاذ_النصر_مطلب_عشاقه
• 116151 Tweets
線状降水帯
• 42884 Tweets
アニサマ
• 35003 Tweets
#TPOPStagexนุนิวฤดูของเธอ
• 32416 Tweets
#HAPPYGYUVINDAY
• 31097 Tweets
台風どこ
• 27178 Tweets
土砂降り
• 25790 Tweets
Your Season On Stage
• 25047 Tweets
KND x PHUWIN
• 24571 Tweets
#온우주가말해_규빈아_생일축하해
• 23270 Tweets
#ابعاد_لودي_مطلبنا
• 21620 Tweets
#THE夜会
• 20292 Tweets
OUR AUGUST SUNSHINE KIM GYUVIN
• 15873 Tweets
Jabar
• 15532 Tweets
コロンブス
• 13541 Tweets
ハチャウマ
• 12418 Tweets
#HAPPYRIHITODAY
• 11240 Tweets
Last Seen Profiles
![Punto105 [105.3 FM]](https://pbs.twimg.com/profile_images/1777748601940164608/Wl56N0_J.jpg)
Pinned Tweet
Over geluk
Ik vroeg mijn zonen of ze gelukkig zijn. En kreeg uiteenlopende antwoorden.
De één schreef dat hij er zich niet zo mee bezighoudt. 'Dan ben je het waarschijnlijk', schreef ik. 'Descartes eat your heart out' reageerde ie prompt. Dit antwoord, zoveel begrijpt u, kwam
4
0
144
Ze zegt ‘ik wil bij ‘m weg.’ Ze vraagt ‘kun je helpen?’ Zo gebeurde. Over de 80 (foto 1) Spectaculaire gevolgen (foto 2) Niets vanzelfsprekend. Alles griezelig. Alles leerzaam. Haar vrijheid begint bij hoe laat ze wil opstaan, wil gaan slapen. Zo laat nog? Zo laat nog.
177
88
2K
Over nog-pas-nog-maar-drie
Omi, zullen we een boekje kopen?’ Hij vraagt het wanneer we een goede boekwinkel naderen. ‘Dat is goed, jochie,’ zeg ik. Het is even stil. ‘Omi, jij hebt er al genoeg toch?’ Hij lijkt zich zorgen te maken naar wie van ons beiden de aankoop zal gaan.
66
20
963
Mijn adoptievader heeft me lief als ben ik zijn eigen dochter. Nooit maakt hij verschil. We leggen hem zijn eerste achterkleinzoon in de armen. Vader lijdt dan al aan dementie.
‘Met wie heb ik ‘t genoegen?’
‘Dit is je achterkleinzoon’
‘Dat is onmogelijk, ik heb geen kinderen’
96
5
944
Over mijn broer
Morgen komt mijn broer. Hij komt dineren. Als een klein kind reikt mijn blik al naar de horizon, naar de dag na deze. Want morgen, morgen komt ie.
Toegegeven, mijn broer is alleen voor de helft mijn broer. De vaderhelften, die van hem een Indonesische man
86
25
692
Over de nacht
‘Mam,’ vroeg hij toen ie kind was, ‘mam, mag ik bij Ruud spelen?’ Dat was dan na schooltijd, hij stond dan op het tuinpad en dan vroeg ik doorgaans ‘is je huiswerk af? En als ie dan instemmend knikte, ‘zorg je dat je op tijd terug bent voor ‘t eten?’
En dan
57
7
637
Je bent vier en gaat school sinds april. De juf zegt tijdens het oudergesprek ‘dat je zelfstandigheid te wensen overlaat’ en ‘je zelf je schoenen moet aandoen,’ en ‘daar ga ik hem niet bij helpen.’ Je moeder komt je halen, de klok slaat drie, jij wacht haar op op ‘t schoolplein.
203
19
627
Ze schuift op me toe. Ochtendkoffie. Ik ken haar niet, ander tafeltje. Dichter schuift ze. Ik denk nog dat ‘t om m’n boek gaat. Dan zegt ze ‘uw parfum,’ stilte, ‘zelfde als die van Mam.’ ‘Is ze er niet meer?’ vraag ik. ‘Nee.’ ‘Ogen dicht dan,’ zeg ik, en ‘kom maar.’ Zo zitten we.
40
20
590
Over veranderdurf
Het gebeurde alweer jaren geleden. We schrijven 27 oktober 2014.
Die dag. Ieder jaar. Bellen we even. ‘Weet je nog?’
Zo ook vandaag.
Wat eraan voorafging nam enkele weken. In het diepste geheim troffen we voorbereidingen. Zij en ik, samen.
Zij,
72
23
547
Over verwijderingen
Dertien jaar nadat ze uit huis ging, (‘mam ik heb een kamer, ik ga, ok?’ en daar ging ze, Rechten, Leiden) help ik mijn dochter - toén een beginnende student, nu een werkende, getrouwde jong vrouw en moeder van twee kinderen - bij een zoveelste verhuizing.
44
9
481
Over mijn kinderen
‘Moeder, op Bevrijdingsdag kom ik naar jou goed?’ Samos - Amsterdam, we vliegen, ‘k denk dat we tegen etenstijd.
Om hen te verrassen bestel ik een tafeltje bij een restaurant waar ik alleen op hoogtijdagen….
‘Moeder, op Bevrijdingsdag kom ik naar jou
65
3
482
Over een literatuurapotheek
Laatst vroeg mij een kind ‘wat is nou eigenlijk een boekenapothekertje?’ Het kind is van het slimme soort. Hij keek me lang aan. Hij dacht na, zinde op een antwoord op zijn eigen vraag.
Dus ik bleef stilletjes naar hem kijken. ‘Wij halen altijd
48
31
470
Over de vrienden van je kinderen
Weet u nog, we schreven 5 oktober. U weet het vast nog. Want ik schreef u. Ik scheef dat ik even zorgde voor mijn volwassen zoon, die jongeman die teveel gezien, die teveel gesleept, die teveel had meegemaakt. Om nog te verwerken.
Ik scheef u,
58
5
428
Over mijn broer 2)
En dan ineens staat hij daar, mijn broer. Z’n hand nog in de buurt van de deurbel, als vleugellam en in het gebaar gestold. Zijn blik passeert de sponning van mijn voordeur, de schuchtere ietwat donkere ogen glijden eenmaal door de grote hal, langs de eerste
68
8
405
Over geluk
‘Mam, mag ik je bellen?’ Doorgaans belt zoon twee alleen in noodgevallen. Hij werkt op Samos, tussen, voor en met vluchtelingen. Doorgaans belt ie als er juist een landing is geweest. Als ie in paniek is. Als ie mensen aan land geholpen, als ie uitgeput, doorweekt,
34
3
395
Dit is mijn moeder. Een maand voor deze foto in Parijs werd genomen, kreeg ze mij. Toen ze weer kon staan verliet ze me. Ik kwam goed terecht. Nu, 65 jaar later, geeft ze me de foto. ‘Mooi was ik hè,’ zegt ze, en ook ‘zo jammer dat je op je vader lijkt.’ Ze wacht tot ik knik.
137
9
392
Over kipjes op stok en de literatuurapotheek op kerstavond
Toen ik, ergens in juli notabene, een tafel reserveerde in een klein restaurant, hier vlakbij in de Jordaan, had het buitenissig geklonken
‘Mag ik een tafeltje bij ‘t raam?
‘Voor vanavond?’
‘Voor kerstavond.’
‘Dat
40
8
395
Over een zucht
Dat hij bij z’n vriendin is ingetrokken, zoveel wist ik. Dat hij haar huis aan het renoveren was, zoveel wist ik ook. Dat het af was, bijna klaar. Ik wist het. Dat het afgelegen ligt, het huis, ook dat.
Dat zij leuk is, intelligent, aardig, pittig, de vriendin,
42
8
392
Over een wasje
Tien jaar geleden verloor hij zijn zoon. De vader, de man die jaarlijks een maand naar Nederland terugkeert en dan bij mij is.
De zoon en zijn vader, ze reisden die zomer door Namibië, hebben die ochtend de tent opgerold waar ze in hadden geslapen.
In de
60
33
375
Over met elkaar
Dat er een zoon om 06.00 in de ochtend aanbelt - de zoon die op de wateren bij Samos, die hiervoor in Bosnië, die destijds in Turkije, nu ja, de zoon die naar rampgebieden trekt en dan daar zijn mouwen opstroopt, dat deze zoon om 06.00 uur voor de deur staat,
44
9
370
@ONevermind2023
Zes weken zit er tussen de foto’s. Naar de kapper (het mocht nooit kort) andere bril (ze mocht nooit een ander montuur) eigen bankrekening, eigen telefoon, eigen e-mailadres. ‘U weet ‘t niet,’ zegt ze glunderend tegen wie ze tegenkomt ‘maar ik ben net gescheiden.’
7
2
360
#Vest
Ik bezoek mijn moeder (92) zelden. De relatie is gecompliceerd. Ze stond me af in 1957 en vond me in 1975 terug. Ze is kleurrijk, ik allerminst
We verschillen, denk ik, wil ik
Vrijdag koos ik wol voor een vest. Vandaag bezocht ik mijn moeder, na jaren
Let op ‘t vest
40
2
346
Over schade
En dan is ie ineens thuis. Dus dan drukt er weer iemand op de knop ‘grote koffie’ terwijl er een kopje voor een pittige espresso onder het tuitje staat. Dan staat de bril omhoog in het kleinste kamertje. Dan ligt er iemand op de Martin Visser.
En temidden van dit
32
11
322
De winst van ‘n boekenkast waarin de auteurs op alfabet gerangschikt zijn, keert zich telkens wanneer ik iets aan iemand voor wil lezen uit. Iedere dag meerdere malen. Keerzijde ‘n absolute noodzaak elk boek einde dag op z’n plaats terug te zetten. Je begrijpt ik (65) schuw de A
27
7
292
Over leed
Bij het sterven van vaders tweede vrouw dezer dagen, - het komt me via een omweg ter ore - herinner ik me de staat waarin ik hem aantrof.
We schrijven 1977. Vader is daarnet voor de eerste keer weduwnaar geworden. Van moeder. Nog maar dagen ervoor.
Hij zit in zijn
72
7
294
Over vijf
Het heerlijkste brood van de Franse bakker, aardpeertjes bij de groentejuwelier, een mand vol met groente en prachtige boleten van de Noordermarkt. Muts tot ver over de oren, stevig been ik over straat, tegen de wind en recht vooruit. de boodschappenmand zwaar.
Toch
35
10
279
Over het familieconcert
Wanneer we een plaatsje zoeken, nog in de hal van het Concertgebouw, hij met een glaasje limonade, ik vooral met hem, dat er een meneer zegt ‘kom maar gezellig bij ons zitten jongen,’ en dat ie dat dan doet, zomaar een praatje maakt
‘dit is Omi, ik ben
26
6
280
Over 10 februari
Het zal op haar verjaardag - die van mijn jongste - niet meer over het kleine zusje gaan, dat zusje zoals ze dat was, vroeger, voor haar 5 en 10 jaar oudere broertjes.
Het zal niet meer gaan over die eerste keer, die middag waarop de beide jongens haar voor
49
3
261
Over een zeepbakje
Deze ochtend word ik wakker in mijn kamertje op Samos met een cadeau op het kussen naast me. Ik had de zoon wel zien schuren, - u krijgt nog eens een punthoofd van mijn verhalen over hem -, ik had wel gezien dat hij met de resten van het hout waarvan ie een
37
4
246
Hij schreef ‘blauw pochet in m’n colbert’ en ‘ticket ingesloten.’ Ik vloog 2 uur. Er stond één man met blauw pochet op de afgesproken plek. Hij kon ‘t niet zijn. Ik ben wit. Maar m’n poriën begonnen te ademen. ‘Ik ben je vader,’ zei hij, en ‘daarom heet je Bianca.’ Hij glimlachte
20
0
215
Over troost
De avondwandeling door de oude straten van Amsterdam is vriendelijk. Het licht van de dag is er nog, de terrassen puilen uit, er spat een vrolijke lichtheid van de gezichten die, allen jong, me onbekommerd toelachen.
Geen andere zorg drukt me dan deze ene: ik moet
32
13
213
Over een heel raar verdriet.
Stelt u zich voor. We schrijven de jaren negentig. Die van de vorige eeuw. Ik voed mijn kinderen op, doe dit alleen. Twee zonen, een dochter. En een hond, en een paar katten, en cavia’s, en vogeltjes, konijnen, kippen.
De dames Tok. Zo heetten de
44
13
206
Kleinzoon (4) kiest boek. 32 Jaar geleden aangeschaft, omdat zoon twee (toen 4) heimwee had. We vierden vakantie zónder onze Kat. Dat vergaf hij me niet. Ik las het verhaal van de Kat die zich in een kast had verstopt dag na dag voor, zolang de vakantie duurde. Het hielp niet.
12
2
204
Over élégance
Er staat iemand voor een ouder iemand op. We staan in de tram. Naar het lijkt het voltallig publiek. Gangpad vol. Hier en daar wordt nog wat gepomperdiepomd.
‘Ik ben negentig,’ zegt de man die mag gaan zitten. ‘Dan schelen we veertig jaar,’ de dame die voor hem
10
6
203
Over altijd alleen nu
Hij repareert mijn stoel. Die van vroeger nog. En we praten wat. Over later. Over wat hij zou willen. Ooit. In zijn ver weg nog
‘misschien wil ik wel met haar.’
Hij kijkt door het raam. Noemt haar naam. Zij is het, van wie hij houdt. Ver weg is ze.
26
8
200
Over een jaar
Vandaag loopt het eerste jaar af waarin ik u - vrijwel - dagelijks iets schreef over de boeken waarin ik lees. Over de heilzame werking van de verhalen, over de kunsten van de schrijver, over de mooiste zinnen, en wat zij in me teweegbrengen.
Het jaar werd,
33
2
196
Over mijn broer
Onwennig kijkt hij rond ‘is dit een Juppentent’ en ‘ik wist niet dat je hier in het zwart moest,’ en ‘hoe heet je,’ dit vraagt hij aan de jonge vrouw die ons naar onze tafel brengt. Hij noemt zijn naam, en ‘dan weten we een beetje wie we zijn.’ Ze glimlacht, ziet
25
2
194
Over herstellen
‘Het doet vreemd aan,’ zegt hij. ‘Zo’n stad vol rijke jonge mensen.’ Hij kijkt rond in de vrolijke ruimte. ‘Kraanwater,’ zegt hij, tegen de ober. En ook ‘weet u hoe lekker dat is, water uit de kraan?’
Zijn ogen lachen, - heel kort, maar ik ken hem - als ik
11
2
193
Over de snelheid van het licht
Het was een ongehoord spannend avontuur, het grootbrengen van de kinderen, maar natuurlijk. Eigenlijk niet eens omdat we alleen elkaar hadden, - nu ja alleen, er mocht dan geen man aan het roer staan, geen opa, geen oma, er mocht dan geen tante,
20
3
191
Over Zomergasten
Me hier uit te spreken, met het been gestrekt de ring in, er hier nu iets van vinden, nu al, vanavond, ‘dat Adriaan het beter gedaan zou hebben’ zeggen, of ‘dat Joris z’n hachje halfslachtig en maar belazerd gered heeft,’ of ‘dat Joris de wedstrijd armzalig
23
31
187
Over een Pannenjuwelier
In een parel van een kookwinkel, gerund door drie jonge mannen, - ik vind dit ontroerend, jonge mannen die een overduidelijke liefde koesteren voor keukenschatten, ik kan dit niet goed uitleggen -, nu, daar keek ik vanmiddag voorzichtig rond.
28
6
187
Over soms
Soms kan ik hen zó missen, de koekjes van Holtkamp, de verloren geraakte fietssleuteltjes, de kinderboeken, de mandarijntjes met kerst. Soms kan ik hen zó missen, de knerpende sneeuw onder mijn schoenen, de wollen majo die me zo kriebelde, de mooi geruite blauwgroene
32
7
187
Over copingmechanismen
De ochtend brengen we samen door, de zoon en ik. We spelen Rummikub, drinken cappuccino’s, ontbijten met een ei, spreken over trauma’s, over speculaasjes bij de koffie en over copingmechanismen, die van hem, en die van mij.
‘Ik lees geen letter moeder,’
21
4
182
Over een memorabele dag
Het is 24 juli 2004 als ik met twee van de drie kinderen naar Den Haag verhuis. De oudste is dan al even ingeschreven aan de universiteit in Nijmegen en, na een jaar onrustig pendelen, daar sinds zijn tweede studiejaar woonachtig.
Later zou hij eens
53
4
179
Dat we in Artis zijn en rondom ons velerlei te zien is, belet mijn kleinkind niet om zich te bukken om het oog van een luchtfilter te beturen. ‘Wat zie je daar jongen,’ vraag ik. ‘Omi, sssst, ik moet even kijken wat er gebeurd is.’
En dan: ‘Omi, ik schrik me in mijn hoedje!
13
2
175
Ze komen hand in hand binnen. Ik herken hen, hoewel lang geleden, onmiddellijk. Hij was mijn bruidegom. Of liever, dat zou ie worden. Twee dagen tevoren koos ie haar. Dat gaf me een chaos. Het was daar en toen dat ik leerde dat literatuur troostrijk is. Ik knik hen toe. Ze blozen
15
0
164
Over jammeren, heel even maar.
En dan ineens breek ik. Zoon twee viert dit weekend feest op een festival in Amsterdam. Bardienst. Tentje. Vrienden. En heus, ik heb mezelf van de straat gehouden. Me nuttig gemaakt. Naar andermans noden geluisterd. Ben vriendelijk geweest.
Heb
20
2
159
Over vaders
‘Nee’ en ‘hoeft niet zo’ en ‘al zo vaak geprobeerd.’ Maar ook ‘toén we contact hadden was het leuk,’ en ‘kwam ie soms zomaar langs’ en ‘dan belde hij aan en dan zei ie ‘zullen we even,’ en ‘dan deden we wat leuks, stelde hij voor samen iets te repareren of zo.’
Hij
26
5
156
Over het grote lezen
Ooit kocht ik een loodzware Grote Winkler Prins encyclopedie in 26 delen, de 9e geheel nieuwe druk uit 1990-93, van een op enig geld beluste student op een Amsterdamse Oranjemarkt.
We sjouwden ons de ganse dag mottig. Mijn arme kinderen van toen en ik,
11
3
152
Over een boek dichtslaan
En dan zijn de laatste zinnen gelezen, is het leven van Jude - in een klein leven - voorbij, en word ik geacht terug te keren van de verhaalwereld waarin ik was, naar de gewone, die van u en mij.
Naar die waarin je naar de bakker gaat, waarin je
23
7
153
Over omarmen
Het is pas dinsdag, dat weet ik heus. Nog geen woensdag, laat staan donderdag, de dag waarop ik terug zal vliegen. Naar Nederland. En dat niet alleen. De dag waarop ik dit joch - waarvoor ik allang geen centrum meer in het leven ben - zal achterlaten.
Hij zal me
21
5
151
Over een boom
Iemand bezoeken die net geboren is - nu ja dat werd deze baby alweer een paar maanden terug -. Maar niemand nam me het uitstel kwalijk. Iedereen druk, ik geen familie, niet eens een vriendin. Nu ja de vriendin van de grootmoeder, maar dat is best ver weg.
25
1
152
Buurman belt
‘Pols gebroken, kun je ...’
‘Kom eraan’
‘Ik lig op de grond’
‘Niet erg, ik til je op’
‘Hmm’
‘Kan ik heus’
‘Been lijkt ook gebroken’
Samen wachten op de ambulance
Ik pak zijn Mannentas
‘Welk boek zou je me’
‘De Thibaults’
‘Waarom’
‘1000 pagina’s’
We grijnzen
3
0
148
Over the remains of the day
Tijdens de nachten van de voorbije twee weken herlas ik ‘The remains of the day’ van Kazuo Ishiguro.
En met een reden.
Mijn twee volwassen zonen (42 Berlijn en 36 Samos) logeerden bij mij, hier, in mijn huisje. De één een krappe week, de ander
11
5
145
Over mijn moeder
Veertien dagen na vandaag wordt ze 93. Haar lichaam - nog altijd rank - is in de loop van jaren pijnlijk scheef getrokken. Wanneer zij in rust - wat nauwelijks voorkomt -, het gezicht wat afgewend, de mond gesloten, haar gestalte naar de zon richt, wijst alles
5
0
144
Over broer (4) en zus (2)
‘Omi?’
Gedoucht.
Tandjes gepoetst.
Pyjama’s aan.
‘Omi, zullen we een boekje lezen?’
Aan het woord de oudste van de twee.
‘Dat is een goed idee toch Omi?’
‘En mijn zusje vindt het mooi.’
Ze staan hand in hand.
‘Zullen we van Kleine Beer Omi?’
10
0
143
Over vinden
In een van de albums van mijn grootmoeder uit Suriname ligt een dicht gevouwen vloeiblad. Ik neem het er voorzichtig uit op en vouw het open.
En ‘ach, een album van je grootmoeder, zó bijzonder kan het niet zijn,’ denkt u misschien, en ‘we denken altijd dat we in
17
4
138
Over regen
Op de grens van middernacht loop ik door de enige bui van de elfde juli. Ter hoogte van de Amstel valt de regen met bakken uit de hemel. Zij trekt een spoor dwars door mijn blouse, kriebelt langs m’n nek en ruggengraat, loopt via m’n pantalon zó m’n schoenen in.
Bij
11
1
132
Over de liefde
Dit joch, dat van mijn dochter een moeder maakte, van mijn schoonzoon een vader en van mijn zonen ooms, dit joch dat mij tot grootmoeder sloeg -, wordt eerdaags vijf.
Zo vatte ik het op, toen hij werd geboren. Dat het kindje van mijn dochter ons aan de hand nam,
13
2
129
Over zegeningen tellen
Dan, na twee weken waarin onze levens weer even vervlechten, ‘hoe laat ga je, wanneer ben je weer thuis,’ en ‘wat wil je straks eten, zullen we een spelletje?’ en, ‘mag ik dan winnen,’ en ‘loop je zo met me op?’
Na twee weken nauwelijks alleen, want om
18
0
131
Over complexiteit
‘Kijk’ zei mijn adoptiemoeder (we staan in de grote hal van de Rechtbank en schrijven het jaar 1971), ‘kijk, door die deur gaan we aanstonds naar binnen.’ En ik knik, nerveus.
In de hal van de Rechtbank, staat nóg iemand. Een vrouw.
‘Wie is dat?’ vraag ik
15
13
131
Over een grootmoeder
‘k Had niet verklapt dat we met tweeën zouden komen, alleen gezegd ‘ik neem een verrassing mee.’ Dus ik liet hem voorgaan.
Haar enthousiasme, zo ontroerend.
‘Jongen toch.’
We kregen soep, we kregen chocolade, ‘kom maak een foto en nog een en nog een, en
11
0
125
Over een verandering
De ochtend begint lui. Het eerste leesuur, van vijf tot zes, gaat heen met ‘misdaad en straf’ van Dostojevski dat in de vertaling van Hans Boland een cadeau van jewelste is. Verderop in de tijd zal ik u er eens wat zinnen uit noemen, zodat u het boek
15
6
122
@daanschrijft
Heel liefdevol❤️ Eigenlijk gek dat ze nog schrik en machteloosheid oproept. Inzien dat het niet de omstandigheden waren maar de aard van het beestje, het blijft een angstaanjagende gewaarwording. Hoeveel van haar aard gaf ze door?
Ik vecht daartegen, geen dag uitgezonderd.
13
1
119
Over wijsheid
En dan verrast ze me, verrassen ze me beiden. Verrast de wijsheid me. Die deel van hen is. Zo jong als ze zijn.
Hij schrijft ‘laat je onrust maar varen Moeder,’ en ‘ze gaat niet.’
De koffers ingepakt, met een zwaar hart op weg naar het vliegveld getrokken,
20
1
119
Over een eenmalige gebeurtenis
Het is zo dat ik in een deel van mijn leven stuiterend gelukkig ben geweest. En nee, over de andere delen klaag ik niet. Want daarin was het goed en bij tijden bijzonder. Ook de delen waarin het stormde, waarin ik me vast moest houden, schrap
19
2
117
Over troost
Gisteren - ik durf alleen nog naar een bioscoop omdat niemand mij daar, in het donker, in het gelaat kan zien, de allergie, zo ergerlijk, is terug en nu zie ik eruit als een kikvors -. Gisteren waagde ik mij in de ochtend, zo rond tienen, met gebogen hoofd, benend
32
1
113
Over bezorgdheid
Ze gaat op missie. Mijn schoondochter. Naar Zuid-Soedan. Er moeten vaccinatie programma’s worden gecoördineerd. Ter plaatse. We zijn er niet gerust op. Mijn zoon niet. Ik niet. Maar belangrijker, zij ook niet.
‘Wordt er daar goed voor je gezorgd?’
Ik vraag
18
3
116
Over liefde
Handig ben ik nooit geweest. Het is niét zo dat ik geen handen heb, zo cru zal ik het gemis niet noemen, - mijn handen doen het aardig wanneer je hen bij de vleugel aan het werk zet, en tekenen kon ik vroeger als de beste -, maar handig?
Nee
Mijn oudste zoon - u
6
2
113
Over heimwee
Sinds vannacht weet ik dat je aan heimwee kunt lijden terwijl de noodzaak nog niet daar is.
De zoon, om wie ik het heimwee zal doorleven zoals je de draden van een zijderups tot een glanzend kleed spint - zo stilletjes - vertrekt pas volgende week, hij ligt deze
11
5
112
Over 1 april en een vleug ebbenhout
Op de dag waarop hij het huis verlaat, op kamers gaat, studeren in Leiden, pakt hij zijn spullen, neemt zijn boeken uit de kast, zijn kleren van de planken, zijn radiootje, zijn skateboard, zijn fiets. We schrijven 2009.
Op het moment van
10
1
111
Over vertedering
Mijn kleinzoon, hier precies in het midden in beeld, is boos op zijn moeder.
Dit vinden we maar niks. We houden niet van boos. In onze kleine familie.
Het is nog vroeg. Ze maken de eerste wandeling. Hij in spijkerbroekje en zijn t-shirt met blote mouwen. Zijn
10
2
110
Over het donker
Verscholen zat ze. Ik heb dit nog nooit eerder gezien. Nog nooit zo precies. Alsof ze de kleur had aangenomen. Van de komende nacht. Van het donker.
Alsof ze zich schuilhield.
We schrijven gisterenavond.
Het laatste restje van de oude Tolstoj had ik net
23
4
108
Over zonen
Morgen reis ik naar Berlijn.
Dus ging ik alvast langs de winkel vol verhalen
@edwinpelser
en koos daar voor mijn oudste het mooiste van het mooiste.
‘Ik wil het zo graag verklappen,’ schreef ik hem, zo dicht lagen me de geheimen op de lippen.
‘Niet doen hoor
23
0
108
Over cadeaupapier
‘Hoeveel heb jij er Moes?’
‘Kasten?’
‘Hm.’
‘Weet niet precies.’
‘Hebben we veel dubbel?’
‘Boeken?’
‘Hm.’
‘Zou kunnen.’
En dan hard lachen.
Zodra ik mijn koffer open.
Zijn vriendin wordt geroepen.
‘Kijk nou, ze heeft niks bij zich.’
‘Alleen boeken.’
‘En
10
1
105
Over weten waar je zin in hebt
Na de treinreis met zijn moeder en zijn zusje, zetten de jongste twee in enkele minuten Omi’s boekenkamer op de kop. ‘Omi, mogen we een verhaaltje?’ En nog een, en nog een.
Na een boterhammetje, maken we een wandeling van extra grote stappen
8
0
106
Over de broer van Jacob
Nee, hij wil geen poncho, nee liever ook geen plu. ‘Ik houd ‘t liefst m’n handen vrij.’ Nee, geen taxi, ‘van dat geld kan iemand dagen leven,’ en ‘ik ben niet van suiker,’ en ‘dat weet je toch.’
‘Ja, wel graag een tweede koffie,’ en ‘die boterhammen
15
2
104
Over schrijven
Vanochtend vertrok zoon één weer. Terug naar Berlijn. Tijdens het spetteren in de badkamer, de geur van tandpasta, zeep en die van een pittige espresso direct daarna, lag ik boven, in de bedstee, een eenzijdig heimwee weg te bijten.
Het moederschap als een
12
4
105
Over de literatuurapotheek
Wanneer we vroeger een nieuw krakendhelder maagdelijk schriftje kregen, - legergroen was de kaft, een etiket wachtte er op een titel, witte bladzijden op zinnen, blauwe lijntjes regelden er de orde, en rozerode kantlijnen op links hielden er de wacht,
21
5
104
Over bijdragen en rusten
Het is nog maar een jaar geleden, - ik ben dan voor het eerst op Samos - als ik een uur na de landing op de luchthaven een schort krijg voorgebonden.
‘Vandaag koken we met twintig vrijwilligers voor drieduizend vluchtelingen moeder’ en ‘er is een
14
5
103
Over lief zijn en een mooiste zomerdag
‘Mag ik met jou mee Omi?’ Dat mag. Samen naar ‘n verjaardagsfeest. Ik ben verrast. Zijn aanhankelijkheid, als gouddraad. We zitten in een heerlijk grote tuin. Hij praat met mensen die hij niet kent. ‘Ha, ik ben Liam.’ Dit jochie. Amper
9
3
101
Over muziek
Dat de buren het goed vonden dat ik de zaterdagochtend achter mijn vleugel zou doorbrengen, daar was ik blij mee.
‘Misschien wel een paar uur?’
‘Goed hoor.’
We vragen elkaar in dit ‘trappenhuis’ telkens om permissie wanneer we geluid maken, bij elke studio een
11
3
99
Over dun
Nu is het zo - u weet dit niet, tenminste niet u allemaal … en laten we wel wezen wat ik hier nu te melden heb is geen belangrijk wapenfeit, geen nieuws, nauwelijks noemenswaardig -. Het is dus zo dat ik, omdat ik 26 kilo afviel, alleen nog potloodjurken dragen wil.
19
1
99
Over opruimen
Deze zaterdag gaat over restjes ruimen. Resten van chaos in mijn studio - na het door velen bezochte filosofisch diner van gisteren -, restjes van uit te lezen boeken, resten van half gedachte gedachten (waarover straks meer) en bij avond aanstonds, de restjes
25
1
99
Over een wikkeldoek
We ontbijten als iedere ochtend, yoghurt, vers fruit en een spelletje Rummikub. Ik heb al mijn zomergoed in de wasmachine mogen doen, - thuis moet ik naar een wasserette, de studio biedt geen ruimte voor een machine voor mijzelf - en heb me daarom in een
10
2
96
Zó feestelijk. De avondstad vrolijk nadien, de wandeling naar huis, het weer knisperend koud.
Wat een theaterdier is Herman van Veen. Zijn publiek zo enthousiast en hem welgezind. En hij, ‘bijna tachtig,’ begon hij. Het is nauwelijks te geloven. Alsof hij een gesprek voerde met
11
1
94
Over mededogen
Toen ze dit zei, Sana Valiulina, gisteren aan het glorieuze einde van een schitterende uitzending van Zomergasten - een zoals je hem niet durfde wensen zonder Adriaan van Dis, maar die er toch kwam - toen ze dit zei, Sana, dacht ik aan een milde zaterdagochtend
10
5
95
Over de nacht
Het wil soms niet. De nacht en ik. Het wil soms niet dat de nacht aan mijn kant staat. Dat ie zich gedraagt zoals het hoort - gewoon stil zijn en onopvallend -. Dan lukt het de nacht niet gewoon een nacht te zijn waarin alles z’n mond houdt.
Dit is zo’n nacht.
15
4
95
@McMiek66
Het is een eigen verhaal, nu 360 korte schetsjes, hier op X - doodeng, maar het gaat goed - en als verzameling thuis op papier. Ik dacht ‘wat zou er gebeuren wanneer ik een jaar lang dagelijks de gebeurtenissen eens opschrijf, wat - of wie - komt dan bovendrijven. Het antwoord
16
0
96
Over een ratjetoe
Over een ruim uur is dit aan de hand, - of tenminste een vergelijkbare chaos -. Vanavond liggen er luchtbedden met kindertjes onder de vleugel, heb ik kerstkransjes afgeslagen en hebben we een eindje gewandeld. In uren heb ik ‘voorzichtig, kijk naar rechts,
11
0
94
Over vreugde
We zullen nooit weten hoe het nou precies is gegaan. Was het nu de kip, of misschien toch het ei? We zullen nooit weten of het nu zijn eigen gedachte, of misschien die van zijn vriendin, of het nu mijn aandringen, of toch zijn eigen verlangen. We zullen het nooit
19
2
93
Over lepelen
Wat er in dit aandachtig uitlepelen van haar kommetje soep, wat ik daarin nu zo ontroerend vind, ik kan het u eigenlijk niet zomaar in wat woorden zeggen.
Er is iets in de aandacht die zij heeft, de aandacht die de dochter van mijn dochter aan haar soepje geeft,
15
5
92
Over een Salomonsoordeel
Al wat een mens aan troosteloosheid kent, is hier voorhanden. De bus verplaatst, met chauffeur en mijn mij erbij, vijf mensen. We schrijven Lisse, synoniem van ‘leeggewinterd bollenveld wacht modderig en donker op de lente.’
Er is, behoudens het
17
1
90
Over een weerzien
‘Slaap je moedertje?’ hij tikt me zachtjes aan. De bioscoop, dinsdag een nog vroege avond. Wicked little letters. Heerlijke film.
Maar geef me een drukke dag, een kleine, warme bioscoop, een zoon om naast te zitten, en ik zie alleen de titelrol.
Mijn
12
1
92
Over een meesterzet
Het is het beste nieuws. Het is een godsgeschenk op deze dag die voor het overige, al bij het wakker worden, op een nachtmerrie leek.
Het is het beste nieuws. Het is de garantie in de schoot geworpen krijgen dat je zes zomerse zondagavonden op een rij
14
7
90
Over een podcast
En dan ligt er plots een verzoek op mijn bureau om een podcast te maken. Voorlopige titel
De Literatuurapotheek
De vraag ligt voor of ik tweewekelijks een gesprek over literatuur wil voeren met een jonge neuropsychologe.
Wat denkt u, zal ik hier ‘ja’ op
41
2
93
Over de zondagrust van een luie hijskraan
Hij is vier. Hij is gehecht aan zijn huis. Aan zijn kamertje. Zijn speelgoed. Aan de geluiden van thuis. Hij begrijpt heus wel dat het fijn is dat hij een groter huis krijgt met daarin een grotere kamer, maar toch vind ie het maar niks.
8
0
91
Over De Toverberg en moeders dagboek
Mijn kaarsenstandaard - waarvoor ik met de hand geverfde kaarsen koop - komt van Hay en is loodzwaar. Ooit vertilde ik me aan haar, ze was zo mooi en ik dacht ‘komaan, jou neem ik mee,’ om me daarna een breuk te sjouwen. Desondanks
12
1
90