Bir köşeye çekilip olaylara ve kişilere uzaktan baktığın zaman daha net görüyorsun her şeyi. Sonra o olayları ve kişileri o uzaklıkta bırakıp yoluna devam etmelisin.
Tam her şey yoluna girmeye başlıyor. Güzel şeyler olacak diyorum. Pat gece yarısı bir telefon geliyor ve Tomris'in öldüğünü söylüyor. Her şey alt üst oluyor. Eleşkirt maceramı güzelleştiren canım kızım. İyi ki o yağmurlu havada okulun bahçesinde tanışmışız seninle. İyi uykular😿
İlk tanıştığımızda sadece mama yiyen öğrencimin önce yemek yemeye başlaması sonra da kaşıkla yemek yemesi evet gözlerimi dolduracak hatta ağlatacak bir durum💕
#özeleğitim
Gün içinde bir bardak çay içmeye bile vakit bulamayınca eve gelince bir demlik çay demliyorum kendime. Biz özel eğitimciler yiyecek pekiştirecini sadece çocuklarda kullanmıyoruz😂😂 ben bu çayı hak ettim bence 😂
Yarın Ağrı Eleşkirt'e atandığını öğrenen arkadaşlar geldiğiniz zaman derin bir üzüntü yaşayabilirsiniz ama alışıyorsunuz zamanla derin bir üzüntü halinde yaşamaya. 😂
Bugün mahalledeki bir çocuk yaşını söyleyince "Sen o kadar büyüdün mü ya?" dedim. Sonra bir aydınlanma yaşadım. Hüzünlü bir parça çaldı kafamın içinde.
Sizi değersiz hissettiren, sevgisini, ilgisini göstermeyen herkesten uzaklaşın. Hayat zaten berbat. El üstünde tutulmadığımız hiçbir şeye ihtiyacımız yok.
Bir olay var. Bir sürü soru işareti. Bir sürü yalan. Gerçek ne belli değil. Her sorunun cevabı yeni bir soru işareti. Her soru işareti yeni bir yalan. Öyle işte.
Hani "Bu eve kedi giremez" diyen anneler sonradan kediye alışıp kazak bere falan örüyorlardı. Benim annem niye hala elinde terlikle geziyor evin içinde 😂😂
Çocuklara parmak kaldırıp izin almayı öğretiyorum. Bir öğrencim parmak kaldırıp "parmak" diyor sonrası yok. Söyle kızım falan filan yok konuşmuyor. Öyle işte.
Apartmanda biri bağıra bağıra şarkı söylüyor. Gidip eşlik edeceğim ama hastalıktan sesim çıkmıyor. Yoksa asla sesimin kötülüğü ile ilgili bir durum yok 😅