Μαίρη Σέλλεϋ
@arikar70
Followers
2K
Following
42K
Statuses
35K
https://t.co/xmY3GF0aUd https://t.co/FHZKyBZ7fs
greece
Joined May 2024
Καλό Μεσημέρι!! Ο Μύθος του Ηνίοχου!! Μπροστά στα μάτια μου, σαν όραμα εμφανίζεται ξαφνικά ένα άρμα, ένα δύθριππο, υπέρλαμπρο, ξεχωριστό. Ο ηνίοχος του άρματος είναι ένας έφηβος, ευγενικής καταγωγής. Γεμάτος αποφασιστικότητα και στιβαρότητα κρατά τα ηνία του δύθριππου. Η κορμοστασιά του, πρέπει να έχει ύψος 1,80 περίπου, έχει χάλκινα μαλλιά σγουρά, τα μάτια του κατάμαυρα, όλο ζωντάνια και γεμάτα νεανικό αυθορμητισμό. Η «ξυπνή ματιά» γεμάτη ζωντάνια και ευστροφία γύρισε και με κοίταξε. Τα χείλη του σαρκώδη, το πρόσωπο του γεμάτο ιδρώτα υποδηλώνει την υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλει για να κερδίσει αυτό το δύσκολο αγώνα. Όμως αυτή η ένταση του προσδίδει ομορφιά και χάρη αναδεικνύοντας τα αψεγάδιαστα χαρακτηριστικά, που παραπέμπουν στη γνήσια " ομορφιά. Φοράει μακρύ χιτώνα και πάνω από τη μέση τυλίγεται με ζωστήρα. Στο εσωτερικό του βραχίονα παρατηρώ τις φλέβες του να πάλλονται, σαν σφύζει μέσα τους το αίμα, στην προσπάθεια του να κερδίσει αυτό τον αγώνα. Το δύθριππο μοιάζει με πολεμικό ξύλινο άρμα, τροποποιημένο, είναι μια καρότσα με δύο μεγάλους τροχούς, που στηρίζονται πάνω στον άξονα τους και στο πίσω μέρος είναι ανοιχτή. Εκεί πάνω στέκεται ο ηνιοχος, γεμάτος στιβαρότητα και κατευθύνει το άρμα του. Ο νέος δίνει αγώνα να καθοδηγήσει το άρμα που σέρνουν δύο φτερωτοί ίπποι. Βλέπω το ένα άλογο που είναι στην καλύτερη θέση, έχει σώμα στητό και καλοδεμένο, τον αυχένα του ψηλό, είναι άσπρο, με μαύρα μάτια, είναι φιλότιμο, συνετό και σεμνό, αγαπάει την αληθινή δόξα, δεν έχει ανάγκη από χτυπήματα, αλλά καθοδηγείται μόνο με λόγο και το παράγγελμα. Το άλλο, πάλι, έχει στραβό σώμα, είναι παχύ, κακοσχηματισμένο, με χοντρό αυχένα και κοντό λαιμό, πλατυπρόσωπο, μαύρο, με μάτια γκριζογάλαζα και αιματώδη, ρέπει στην ύβρη και τη αλαζονεία, είναι κουφό και έχει τριχωτά αυτιά, και πολύ δύσκολα υπακούει στα χτυπήματα με το μαστίγιο και στα κεντρίσματα. Γεμάτη απορία συνεχίζω να τα κοιτώ και αμέσως αρχίζουν να κατακλύζουν το μυαλό μου μνήμες. Μνήμες παλιές και ξεχασμένες βαθιά κρυμμένες, να μην τις ξέρει κανείς να μην τις μάθει. Μυστική γνώση για τον πολύ κόσμο, ακούστηκε ξαφνικά μια φωνή να λέει: "Πρέπει να τη διασώσουμε, να τη μεταλαμπαδεύσουμε, να την αναβιώσουμε, αλλά είναι τόσο δύσκολο που δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει πλέον". Τότε ξαφνικά όλα άλλαξαν και άρχισε να προβάλει η αγορά της Αρχαίας Αθήνας. Εκεί ένας άντρας μεσήλικας, συνδιαλέγεται και εξετάζει με βάση την διαλεκτική μέθοδο, κάποιο ζήτημα. Κάποια στιγμή άκουσα το όνομα Σωκράτης. Συνομιλούσε με ένα νεαρό μαθητή του, νομίζω Φαίδρο τον ονόμασε. Μάλλον είναι αυτό που νομίζω, φανταστικό μεν, αλλά εγώ ζωντανό το ��λέπω. Ο Σωκράτης μιλάει για την ψυχή στον μύθο του Ηνιόχου, που μόλις είδα. Την παρομοιάζει σαν το άρμα του Ηνιόχου να αποτελείται από τρία μέρη: Ηνίοχος - Λευκός Ίππος - Μαύρος Ίππος. Το ένα άλογο είναι κακότροπο, και συμβολίζει το αισθησιακό στοιχείο του ανθρώπου και την ευτέλεια της σάρκας. Το άλλο πνευματικό, που συγγενεύει με τους θεούς, μπορεί να ατενίζει το υπερουράνιο κάλλος. Ο ηνίοχος βλέπει ένα ερωτικό όραμα με την αγαπημένη του, και με τις αισθήσεις του θερμαίνεται ολόκληρη η ψυχή του από αυτή τη θέα. Βαθμιαία ο ίδιος γεμίζει από τα προκλητικά κεντρίσματα του πόθου. Το λευκό άλογο που είναι υπάκουο στον ηνίοχο, συγκρατείται από τη σεμνότητα, ελέγχει τον εαυτό του και δεν ορμάει πάνω στην αγαπημένη. Όμως το μαύρο άλογο δεν δίνει σημασία, ούτε στο μαστίγιο, ούτε στα κεντρίσματα του ηνιόχου. Πετάγεται απότομα και με βία προς τα μπρος και ταλαιπωρώντας με κάθε τρόπο το σύντροφό του και τον ηνίοχο, τους αναγκάζει να ορμήσουν πάνω στην αγαπημένη και να θυμηθούν την ομορφιά των ηδονών. Βέβαια αυτοί στην αρχή αγανακτούν και αντιστέκονται καθώς νιώθουν να αναγκάζονται να κάνουν φοβερά πράγματα. Στο τέλος όμως αφήνονται να συρθούν από το κακό άλογο, υποχωρώντας και συμφωνώντας να κάνουν ό,τι εκείνο τους διατάζει. Όταν αντικρίζει την όψη αυτή ο ηνίοχος, με τη μνήμη του, γυρίζει πίσω στην πρωταρχική φύση της ομορφιάς, τη βλέπει πάλι να δεσπόζει, συνοδευόμενη από τη σωφροσύνη, επάνω σ΄ ένα βάθρο αγνότητας. Ήταν τόσο όμορφα και ανέλπιστα να ακούω αυτόν τον φιλόσοφο να περιγράφει με τόσο γλαφυρό τρόπο την ψυχή. Ποτέ δεν είχα ακούσει κάτι τέτοιο και έχω τόσο πολύ προβληματιστεί, με όλα αυτά που μαθαίνω. Είναι απίστευτο αλλά οι Αρχαίοι Έλληνες ανέλυαν την ψυχή σε τρία μέρη, τα οποία ενσαρκώνονται σε μια εικόνα. Είναι η εικόνα μιας ζωτικής δύναμης, που συνδέει ένα ζεύγος φτερωτών αλόγων και έναν ηνίοχο. Όσο για τα φτερά, αυτά επιτρέπουν στην ψυχή να ανυψωθεί προς τον υπερουράνιο τόπο. Πως γνώριζαν τόσα για την ψυχή οι Αρχαίοι Έλληνες; Γιατί ποτέ εμείς δεν τα διδαχτήκαμε; ΄Εδιναν αξία στην ανθρώπινη ψυχή, αποδίδοντας της μια επιπλέον δύναμη, για να βοηθήσει στην ανύψωσή της. Ήταν τόσο μεγάλη και απίστευτη αυτή η πληροφορία που δυσκολευόμουν να τη διαχειριστώ και να την αφομειώσω. Πολλοί οι συμβολισμοί αφού ο μαύρος ΙΠΠΟΣ συμβολίζει το ανεξέλεγκτο γενετήσιο ένστικτο και την ορμή του συναισθήματος που μαζί και τα δύο αυτά προσδιορίζουν το απρόβλεπτο της αδέσμευτης φύσης του. Η εμφάνιση του ίππου φέρνει σε επαφή το ά-λογο μέρος της ψυχής, με τα τρία επίπεδα της ύπαρξης, την θνητή, την ενδιάμεση και την αθάνατη. Το Θυμοειδές, συναισθηματικό είναι ο Λευκός Ίππος, είναι ο αγαθός ίππος και εκπροσωπεί την ευαισθησία, την καλή συναισθηματική σχέση ίππου-ηνιόχου, το θάρρος, την τόλμη, την αποφασιστικότητα, την προθυμία να συνεργαστεί. Πρέπει να ελέγχει και να τιθασεύει τις ά-λογες ορέξεις του επιθυμητού, με τις νουθεσίες και την διδασκαλία. Θυμήθηκα ότι κάπου κάποτε είχα διαβάσει, ότι σύμφωνα με τον Πλάτωνα η ψυχή έχει δύο αντιθετικής υφής ροπές, η μία είναι το ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΝ - ΦΡΟΝΗΣΗ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ,δηλαδή ο ΗΝΙΟΧΟΣ, και η άλλη τα ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΑ ΠΑΘΗ και τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, δηλαδή οι δύο ΙΠΠΟΙ. Η ψυχή έχει την δυνατότητα όμως να αναπτύξει την θετική ή την αρνητική πλευρά των κινήτρων και των ροπών αυτών των ίππων. Και αυτό γιατί ο Πλάτων έλεγε αυτοί οι ίπποι είναι πτερωτοί διότι «Πάσα γάρ ήν (η ψυχή) το πάλαι πτερωτή». Ο Ηνίοχος κατευθύνει το επιθυμητικό και το θυμοειδές μέρος της ψυχής προς την οδό της αρετής. Σύσταση της είναι οι τέσσερις ιδιότητες: η σοφία - η ανδρεία - η σωφροσύνη - η δικαιοσύνη Τελικά από όλα όσα άκουσα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ηνιόχηση του ανθρώπινου οχήματος, είναι κατ΄ ανάγκη επίπονη και δύσκολη. Μεταξύ επιθυμιών και λογικής κείται, αλλά και κινείται η ψυχή, ταυτιζόμενη πότε με το άλογον, άστατον και άπληστο μέρος της και πότε με τον σοφό, αιώνιο και αυτάρκη σύντροφό της. Γι΄ αυτό και δεν είναι περίεργο που οι διαθέσεις της δεν είναι σταθερές, αφού μη γνωρίζουσα την φύση της ουσίας της, αμφιταλαντεύεται, κυκλοθυμικά, ανάμεσα σε υπερβολές και ελλείψεις, αναζητώντας τον άξονα της ισορροπίας της. ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ. Στο φυσικό πεδίο τα συναισθηματικά πάθη των υπερβολών και των ελλείψεών μας, είναι της δικαιοδοσίας του Ποσειδώνος. Η θεά Αθηνά συνοδεύει τις ηρωικές ψυχές που δίνουν την καθημερινή μάχη της ζωής στον πλανήτη μας, με επίγνωση του νόμου της ανταποδοτικής δικαιοσύνης. Και εμείς, καθ’ ομοίωσίν των, είμαστε ηρωϊκές ψυχές, όταν προσπαθούμε να απαλλαγούμε από τα τέρατα της ψυχής μας και να αυτοθεραπευθούμε με την βοήθεια της λογικής-Αθηνάς. Οι τελικές αποφάσεις και η ορθότητα της εξισορρόπησης των σταθερών αποφάσεων είναι η εικόνα του όρθιου, επί του άρματος , ΗΝΙΟΧΟΥ. Μετά από όλη αυτή την υπέροχη ανάλυση που όλως περιέργως άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά επέστρεψα και πάλι στο όραμα του ηνίοχου. Τώρα όμως ο αγώνας είχε τελειώσει με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς, ο Ηνίοχος έχει μόλις νικήσει στην αρματομαχία της ζωής και γι’ αυτό στο κεφάλι του φοράει την κορδέλα του νικητή. Τα μαλλιά του μοιάζουν να είναι ακόμη υγρά από τον ιδρώτα, στο τέλος της υπερπροσπάθειάς του για να καταφέρει τη νίκη. Τα μαλλιά του είναι κολλημένα στο κεφάλι, σε μικρούς βοστρύχους και συγκρατούνται από μια ένθετη ασημένια κορδέλα. Τον βλέπω μετά τον αγώνα, τη στιγμή που πραγματοποιεί το γύρο του θριάμβου, διακρίνω την χαρά και την ικανοποίηση, που διαφαίνονται στα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Τώρα ξέρει, ότι όλη αυτή η επίπονη προσπάθεια και η δυσκολίες που αντιμετώπισε άξιζαν, γιατί η νίκη του επιτρέπει την ανύψωση της ψυχής στον υπερουράνιο τόπο. Μ. Σέλλεϋ
3
19
56
