Moja mama, 72-letnia emerytka, reprezentując się sama, wygrała właśnie proces z Bankiem Santander w drugiej instancji. Wyrok staje się prawomocny. Nie będzie musiała spłacać kredytu na 10 tys. zł zaciągniętego na jej koncie przez złodziei, którzy założyli na jej dane aplikację na swoim telefonie, potwierdzając transakcje zakupów w Wielkiej Brytanii. Będzie też musiał zwrócić jej pieniądze wypłacone przez złodziei z bankomatu we Wrocławiu oraz koszty procesu. Fakt, że Bank Santander procesował się z emerytką o kredyt, który - jak pokazały wyroki obu instancji - został z dużym prawdopodobieństwem zaciągnięty przez złodziei, był żenujący, bo przypominał próbę żerowania na przestępstwie. Jednak to, że po przegranej w pierwszej instancji Santander jeszcze się odwołał, po to aby kolejny raz (męcząc mamę procesem) ostatecznie przegrać, było już absurdem. Mama, z racji wieku i reprezentowania się w tej sprawie osobiście, bardzo przeżywała każdą wymianę korespondencji, następnie straszenia komornikiem i windykatorem, aż w końcu obie rozprawy sądowe. Bank próbował wykorzystywać wiek mamy, tłumacząc, że przecież mogła gdzieś podać dane złodziejom w Internecie, bo wiadomo, emeryci muszą być nieogarnięci. Powołał też biegłego, który bezskutecznie próbował dowodzić tego samego. Mama podkreślała podczas obu rozpraw, że Bank #Santander zdaje się lepiej zabezpieczać przed podaniem klientom salda ich konta, niż udzieleniem kredytu złodziejom na dane swoich klientów (niestety chyba nie ma w tym zbyt wiele przesady). Dopóki banki mają wystarczająco dużą ściągalność wyłudzanych kredytów od emerytów (i nie tylko), którzy nie walczą o swoje, dopóty wręcz opłaca im się udzielać kredytów i pożyczek bez wystarczającej weryfikacji, bo de facto także zarabiają na kradzieżach, o ile wystarczająco wielu oszukanych klientów będzie ostatecznie spłacać zobowiązania lub podda się windykacji. Ten element funkcjonowania bankowości detalicznej warto byłoby bardzo dokładnie prześwietlić. Aby podać przykład, jak działa ten system. Po kradzieży zadzwoniłem na infolinię Santander zapytać, czy jako ich klient mogę zastrzec, że nie chcę brać u nich żadnego kredytu i pożyczki on-line (zastrzeżenia PESEL jeszcze wówczas nie było). Wytłumaczyłem, że jeżeli będę chciał zaciągnąć zobowiązanie, to przyjdę osobiście do placówki banku i chciałbym, aby bank tylko w jakiej sytuacji (osobistego stawiennictwa) udzielił mi finansowania dłużnego. Odpowiedzi możecie się domyślać: Nie, my zawsze chętnie udzielimy Panu pożyczki i kredytu on-line. Nie może Pan zastrzec, że nie wyraża na to zgody... Mechanizm kradzieży, nadal nie wyjaśniony (Policja stwierdziła kradzież, ale umorzyła śledztwo z powodu niewykrycia sprawcy) opisuję w poprzednich postach, które wklejam poniżej. Z perspektywy czasu prawdopodobnym mechanizmem wydaje się być skopiowanie karty SIM (smsy z baku wyszły, ale nie doszły na telefon mamy), jednak pewności brak. Podobno sądy i prokuratury są dziś zalewane takimi sprawami, co pokazuje, że coś w tych trybach bankowości internetowej trzeszczy. Oba wyroki na korzyść mojej mamy pokazują jednak, że warto walczyć o swoje w sądzie nawet gdy jest się emerytką i ma się przed sobą grupę kapitałową zarządzającą aktywami o wartości prawie 300 mld zł. Jeżeli ktoś jest zainteresowany sprawą, to mama ma jeszcze kilka dni na wystąpienie o uzasadnienie wyroku.

Ukrainian soldiers from the 112th Territorial Defense Brigade destroyed a tank that the Russians intended to use to break through Ukrainian positions.

🤣 Malicious compliance

Demo of the Rabbit r1 someone posted to TikTok. It takes ~20 seconds from the end of the prompt to the beginning of the answer 😳