RobSon
@Robson1872
Followers
5K
Following
40K
Statuses
2K
Głównie o historii carskiej Rosji, „białego” ruchu i polskich formacjach na wschodzie XX wieku. Wpisy poświęcone wyłącznie celom historycznym.
Joined November 2022
Dokładnie 106 lat temu, w nocy z 16 na 17 lipca 1918 roku w Jekaterynburgu, bolszewicy bestialsko zamordowali carską rodzinę Mikołaja II, jego żonę Aleksandrę oraz ich dzieci: Olgę (23 lata), Tatianę (21 lat), Marię (19 lat), Anastazję (17 lat) i najmłodszego Aleksego (14 lat). Wraz z nimi zamordowani zostali również ich służący: lekarz Jewgienij Botkin, kucharz Iwan Charitonow, kamerdyner Aleksiej Trupp oraz pokojówka Anna Diemidowa.
193
784
9K
RT @Robson1872: Chrzest równikowy na pokładzie krążownika „Aurora”, 1911 r. Line crossing ceremony aboard the cruiser "Aurora", 1911. http…
0
6
0
Chrzest równikowy na pokładzie krążownika „Aurora”, 1911 r. Line crossing ceremony aboard the cruiser "Aurora", 1911.
1
6
55
@lukaszmin Była to dość niebezpieczna praca, ale w dużej mierze zależało to od danego regionu Rosji oraz sytuacji politycznej.
1
0
1
W pełni zgadzam się z Pańskim zdaniem, zwłaszcza w kwestii tego, kto lepiej wcielił się w tytułowego Grigorija. Tkaczuk, w porównaniu do Glebowa, lepiej oddaje młody kozacki temperament, szczególnie w scenach konfrontacji z ojcem, a także jego wewnętrzne rozterki miłosne. Ponadto Grisza to młody Kozak, a Glebow, który odegrał tę rolę w radzieckiej ekranizacji, jest zbyt dojrzały, przez co nie pasuje do młodzieńczego wizerunku głównego bohatera. Co do Aksinii, również się zgadzam, że w radzieckiej wersji cechowała się większym temperamentem i wybuchowością, a w serialu z 2015 roku poniekąd zlewa się ze spokojnym usposobieniem Natalii, którą można lepiej poznać, szczególnie w kontekście jej bliskiej relacji z dziadkiem, jak miało to miejsce w książce. Mnie osobiście w najnowszej adaptacji zabrakło sceny z atamanem Kaledinem, o którym w serialu jedynie wspomina ojciec Griszy, Pantelej Prokofijewicz. Natomiast w radzieckiej wersji pojawiła się znakomita scena konfrontacji atamana i jego rządu z Dońskim Kozackim Komitetem Wojskowo-Rewolucyjnym (Donrewkom) na czele z Podtiolkowem.
0
0
2
Jedną z rzeczy, które bardzo lubię w starych radzieckich filmach, jest sposób przedstawiania białogwardzistów. Kiedy w 1934 roku miała premierę słynna produkcja „Czapajew”, jedna ze scen ukazywała atak oficerskiego pułku. Białogwardziści zostali w niej przedstawieni w eleganckich mundurach, dumnie kroczący w kierunku karabinów maszynowych. Ten obraz stał się swoistym archetypem w radzieckim kinie i był wielokrotnie powtarzany w kolejnych produkcjach. Przykładem tego motywu jest fragment trzeciej części ekranizacji dzieła Aleksieja Tołstoja „Drogą przez mękę” pt. „Pochmurny ranek” z 1959 roku.
0
0
4
Na platformie CDA są dostępne oba seriale, ale wyłącznie z napisami. Polecam również poczytać przed obejrzeniem obu seriali o sytuacji politycznej Ukrainy w 1918 roku, czyli czym był Hetmanat, rządy Skoropadskiego oraz antyhetmańskie powstanie atamana Petlury, jeśli zdecyduje się Pan obejrzeć „Białą Gwardię”. Z kolei „Cichy Don” warto poczytać o tym, jak wyglądała wojna domowa w Rosji na terenie Obwodu Wojska Dońskiego i na południu Rosji, rządach atamana Kaledina, czym był Doński Kozacki Komitet Wojskowo-Rewolucyjny (Donrewkom) oraz wiosennych antybolszewickich kozackich powstaniach nad Donem w 1918 roku. Niżej zamieszczam linki do poszczególnych seriali: „Biała Gwardia” „Cichy Don”
2
0
3
@buda_pawet Tak, ta płaskorzeźba na cokole pomnika ma być symbolem ostatecznego pojednania między „białymi” a „czerwonymi”.
0
0
3
@GosiajasminMa Ma Pani rację, zachowało się nawet zdjęcie z 1939 roku, przedstawiające syna admirała Aleksandra Kołczaka Rościsława w mundurze francuskiego oficera w towarzystwie matki Sofii Fiodorowny oraz syna.
1
0
5
W momencie upadku władzy Kołczaka eserowcy, zwolennicy syberyjskiej autonomii, próbowali na własną rękę inicjować antybolszewickie ruchy, jednak ostatecznie byli zbyt słabi, by stawić czoła przytłaczającym siłom Armii Czerwonej. Eserowcy organizowali m. in. Centrum Polityczne, Autonomiczną Grupę Syberyjskich Eserowców, Syberyjski Związek Eserowców oraz Syberyjskie Zgromadzenie Ziemskie. W odróżnieniu od wcześniejszych organów politycznych, nie stawiały one już na walkę z sowiecką władzą, lecz na współpracę z nią w celu nadania Syberii statusu autonomicznej Republiki Syberyjskiej.
0
0
4
Rosyjski historyk Leonid Józefowicz w swojej książce przedstawia okoliczności śmierci Wiktora Piepielajewa w mniej chwalebny sposób, niż ukazano to w filmie „Admirał” z 2008 roku. Kamil Giżycki w swojej książce „Przez Urianchaj i Mongolię”, opierając się na sowieckich gazetach informujących o rozstrzelaniu „Krwawego Barona”, przytoczył również, jak bolszewicy porównywali śmierć generała Ungern-Sternberga do losu Wiktora Piepielajewa.
1
0
36