امروز با قطار از رشت اومدم تهران.
با کمال بیمیلی قطار رو انتخاب کردم چون چارهای دیگهای نداشتم؛ دلیل بیمیلیام هم همسفر شدن با غریبهها و بودن توی یه محیط کوچیک با اونها برای ۵/۶ ساعت بود.
وقتی نشستم تو قطار اول تو کوپه تنها بودم، بعد چند دقیقه یه خانم ۵۰ و خردهای ساله اومد